Tου πρότεινα ευφάνταστες γαλλικές λέξεις όπως Voix planétaire, voix du monde στη χειρότερη Edith Piaf και Madame Sousou.
Τις προάλλες με πήρε τηλέφωνο ένας καλός φίλος ο οποίος αναζητούσε μόνιμους ανταποκριτές από το Παρίσι για το Planet Voice, μια στήλη που θα συγκεντρώνει casual ιστορίες της καθημερινότητας ανθρώπων από κάθε σημείο του πλανήτη. Του απαντάω ότι η ιδέα του έχει εντελώς λανθασμένο σημείο εκκίνησης κι ότι θα φάει τα μούτρα του. Ένας κάτοικος Παρισιού δε θα δεχτεί σε καμία περίπτωση το κείμενο του να φιλοξενείται στην ίδια στήλη με κείμενα από το Δελχί, το Κλίβελαντ και το Ντακάρ.
Πες το παριζιάνικη αλαζονεία, γαλλική υπεροψία, αλλά του λέω ότι το Planet Voice θα είναι ένα τεράστιο φιάσκο. Πρώτον, του προτείνω ότι για το Παρίσι έπρεπε να αφιερώσει τουλάχιστον ένα ένθετο 10 σελίδων συν το editorial της Athens Voice και για τους υπόλοιπους αγγλοσάξονες και μη 200 λέξεις. Κατά δεύτερον, οφείλει ν’ αλλάξει το τίτλο, του πρότεινα ευφάνταστες γαλλικές λέξεις όπως Voix planétaire, voix du monde στη χειρότερη Edith Piaf και Madame Sousou. Τρίτον, άμα δε βρει ανταποκριτή από το Παρίσι, η στήλη θα πάει κυριολεκτικά αδιάβαστη.
Τέλος, του απαντάω εκνευρισμένος ότι είναι το λιγότερο παρανοϊκό, να γράψει κάποιος μια ανταπόκριση 200 λέξεων από τη πόλη που δίδαξαν ο Lacan, o Fouccault, o Derrida, o Sartre, ο Levi-Strauss, σκηνοθέτησαν ο Godard, ο Truffaut, ο Bunuel, αποθεώθηκαν ο Miles Davis, ο Picasso, ο Nabokov, o Kundera, o Ionesco, o Hemingway κλπ. Μου ανταπαντάει ο θρασύς ειρωνικά ότι παρέλειψα να μιλήσω για τον Petit Nicolas και τον Petit Prince. Όπως φαντάζεστε του έκλεισα το τηλέφωνο στα μούτρα του αγράμματου.
Από την άλλη αναρωτιέμαι άμα δεχόμουνα την ευτελή πρόταση του, τι θα μπορούσα να γράψω, σίγουρα για τη μοναδική Isabelle Hupert που θα ερμηνεύσει σ’ ένα μήνα την Blanche στο κλασσικό Λεωφορείο ο Πόθος, για την υπέροχη έκθεση αφιερωμένη στη τέχνη του graffiti στη Fondation Cartier, για το Centre Pompidou που φιλοξενεί έκθεση για την ανατρεπτική δύναμη των εικόνων του σουρεαλισμού, για το συγκοινωνιακό φιάσκο των γιορτών, για το πολικό ψύχος, για τη προβοκατόρικη και ψηφοθηρική συζήτηση σχετικά με την εθνική ταυτότητα, για τη ταινία Gainsbourg Vie heroique αφιερωμένη στη μουσική μεγαλοφυΐα του Serge Gainsbourg, η οποία προσγειώνεται στις γαλλικές αίθουσες στις 23 Ιανουαρίου.
