PLANET VOICE: Μικρές ασκήσεις...

Να ακούω τη σιωπή. Η σιωπή μεταφέρει μηνύματα με αόρατα μόρια του αέρα.

Να ακούω τους ανθρώπους χωρίς να διακόπτω, να παρατηρώ τον τόνο της φωνής τους, τις παύσεις ανάμεσα στις λέξεις, πότε αλλάζει το φως στα μάτια τους, τη γλώσσα του σώματός τους, να αποκωδικοποιώ ασταμάτητα.

Να εμπιστεύομαι τα μάτια των ανθρώπων. Τα μάτια των ανθρώπων δε λένε ψέματα, οι λέξεις είναι άτιμες, οι λέξεις μπερδεύουν.

Να αναγνωρίζω τα πολλά πρόσωπα του φόβου, τις μισερές δικαιολογίες του, τις άθλιες μεταμφιέσεις του, να του κόβω τον αέρα πριν εξαπλωθεί.

Να ακούω την καρδιά μου, η καρδιά μου ήξερε πάντα καλύτερα, το μυαλό μου χάνεται σε διαδρόμους με πληροφορίες που δεν προλαβαίνει καν να επεξεργαστεί.

Να υποτάσσομαι στους φυσικούς νόμους, μαγνητισμός, βαρύτητα, θερμοκρασία, νόμοι που το μυαλό δεν μπορεί να κατανοήσει, νόμοι που μιλάει το σώμα μου.

Να εμπιστεύομαι το ένστικτό μου, είναι ο καλύτερος αυτόματος καθηγητής, να αγνοώ τα ηχητικά παράσιτα.

Να ακούω την αναπνοή μου, να την αφήνω να επανέρχεται στο γνώριμο ήσυχο ρυθμό της όπως τα κύματα στη θάλασσα, να την ακούω μέχρι να με ηρεμεί.

Να αφήνω πάντα χώρο να μπαίνει μαγεία.

Να ξεμάθω τους προκατασκευασμένους κώδικες ομιλίας και κοινωνικής συμπεριφοράς, καταφύγια των μεγάλων και να ξαναμάθω την αυθόρμητη γλώσσα των παιδιών, τη γλώσσα των πιθανοτήτων.

Να μιλάω με πράξεις, οι λέξεις δε σημαίνουν τίποτα, και να εμπνέω τους άλλους γύρω μου, οι άνθρωποι μαθαίνουν με πράξεις, η παραμικρή λεπτομέρεια μετράει.

Να σκέφτομαι θετικά για τα πράγματα. Τα πράγματα είναι ουδέτερα από μόνα τους, η συμπεριφορά μπορεί να τα επηρεάσει. Και τα συναισθήματα των ανθρώπων είναι δυναμικά, μπορούν να αλλάξουν.

Να μη βιάζομαι, να προλαβαίνω να παρατηρώ, να μαθαίνω, να απολαμβάνω.

Να μη χάνω εμπιστοσύνη στην αγάπη. Η αγάπη δεν χάνεται, αλλά είναι ταξιδιάρα, αλλάζει μέρη, σχήματα, χρώματα, μας κοροϊδεύει.