Η Αθήνα ξεγελιέται μες στις γιορτές και εμείς, οι προσωρινοί της επισκέπτες, εξακολουθούμε να ανακαλύπτουμε απωθημένα. Στο ύψος της Βουλής, δυο σκύλοι ζευγαρώνουν πίσω από δυο γλάστρες. Τσιγάρα στριφτά και βιομηχανικά, καίγονται πάνω στα πεζοδρόμια και στα μάλλινα υφάσματα των παλτό, που αγοράστηκαν στις περσινές εκπτώσεις. Ο Αφρικανός παράνομος, που προμηθεύει τις κυρίες του Κολωνακίου με τσάντες, τρέχει μες στην αγέλη του, για να κρυφτεί από τους μπλε. Οι παραβάτες των δρόμων, στριμώχνονται στις σκέψεις τους και μονολογούν συνομιλώντας. Κανείς πια δεν ακούει τον άλλον. Νεύρα, πολλά νεύρα και στρίμωγμα μέσα στα λεωφορεία, στα τραμ, στις στάσεις και στις τσέπες των μπλου τζιν.
Ελάχιστοι θαμώνες και μισοάδεια ποτήρια τζιν, πάνω στις μπάρες των οινοποτείων του κέντρου. Στο βάθος τους, δεν υπάρχει κήπος όπως σε κάποια ταινία, αλλά τα ακούσματα χριστουγεννιάτικων ασπρόμαυρων καρποστάλ, εκείνων με τα δοντάκια και τα χλωμά πρόσωπα. Ο «Γερμανός» ανάγκασε τη Mama Cass να τραγουδήσει «Dream a little dream of me» για τη γιορτινή διαφήμιση του. Στην Κερατέα, καίγονται τα οδοφράγματα και στα διόδια σπάζουν τις μπάρες. Οι δυσκίνητοι χακί περιφέρονται σα μαριονέτες στα στενά των Εξαρχείων και σα μπαμπούλες τρομοκρατούν τους περαστικούς. Στη Σταδίου, οι φύλακες των δρόμων, ξαπλώνουν πάνω στις φλοκάτες τους και φορούν χάρτινα καράβια στα κεφάλια τους, για να γιορτάσουν το νέο έτος. Τα γκλος περιοδικά, χαρίζουν ξερακιανές ξανθές με φτερά στο κεφάλι. Το γουρουνόπουλο με το μήλο στο ελληνικό τραπέζι, αντικαταστάθηκε με διχτυωτά καλσόν και φορεσιές άγιου Βασίλη. Η τηλεόραση τώρα πια παίζει μόνη, αφού τα κουμπιά του τηλεκοντρόλ ξεχάστηκαν κάτω από τα κουρασμένα σώματα του καναπέ. Και η χρονιά ξαφνικά αλλάζει, πέντε λεπτά πιο μπροστά στη Σπύρου Μερκούρη, χωρίς το χαζοκούτι και τους μεγάλους συγγενείς εξ αγχιστείας, μόνο με ένα ρολόι τοίχου και ένα προπολεμικό ραδιόφωνο.
Οι παρέες συναντιούνται πια μόνο τις γιορτές. Χορεύουν με τις πιτζάμες τους σχηματίζοντας μανούβρες μες στο σκοτάδι, πρήζουν τον ντι τζέι, σβήνουν τα τσιγάρα στο ξύλινο πάτωμα, ρίχνουν τα ποτά πάνω στα λουλουδάτα φορέματα και αγαπιούνται κάτω από τα σκεπάσματα των μπουφάν. Και αφού εξαντληθούν τα αποθέματα της νύχτας, αποχαιρετιούνται με θεατρικό τραγικό τρόπο ανταλλάσσοντας όρκους αγάπης. Την επόμενη μέρα αργά το πρωί, αυτόματα αρχίζουν οι απολογισμοί, όπως οι ισολογισμοί στη βουλή, με τα δάνεια, τα βερεσέ και τα υψηλά σπρέντ. Αριθμοί, λογάριθμοι, εξισώσεις, πλην και συν, πολλαπλασιασμοί και διά όπως διαφθορά. Αηδία και μια ξινίλα στην άκρη του οισοφάγου, από τα έτοιμα που μας σερβίρει το καθεστώς του μέτριου. Η Αθήνα μόνη, γεμάτη σκουπίδια και χρωματιστές ζαρντινιέρες. Απολυμένοι, άστεγοι, μετανάστες, Καμίνης, ακυβέρνητη κυβέρνηση και απόηχοι απόγνωσης. Λέξεις, φιλοσοφίες του καφενείου, αποστομωτικές απαντήσεις, ντοκιμαντέρ, αναλύσεις, κριτική και πουθενά πράξεις. Τα χρυσά λαμπιόνια που κρέμονται στην Κηφισίας ακόμα καίνε ρεύμα. Από το αεροπλάνο η Αθήνα φαντάζει ακόμα χριστουγεννιάτικη. Καλή χρονιά!
12°
