Ο Ποδηλατικός Γύρος της Γαλλίας και η μνήμη της Βαστίλης

Οι διοργανωτές του Γύρου της Γαλλίας — μάλλον για πρώτη φορά στην ιστορία του — παρέτειναν κατά μία ημέρα την ανάπαυση του αθλητών, έτσι ώστε το 10ο ετάπ να συμπέσει με τη Fête Nationale, την εθνική εορτή για την Ημέρα της Κατάληψης Βαστίλης στις 14 Ιουλίου. Μια προσπάθεια προκειμένου να δώσουν πανηγυρικό τόνο στην παγκοσμίου φήμης, ποδηλατική συνάντηση. Οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές, ο Ταντέι Πογκάτσαρ και ο Γιόνας Βίνγκεγκορντ τερμάτισαν χέρι-χέρι στο πρώτο «βουνίσιο» ετάπ, διατηρώντας την διαφορά των 77 δευτερολέπτων η οποία είχε διαμορφωθεί στην ατομική χρονομέτρηση της Καν στην 5η διαδρομή του Γύρου της Γαλλίας. Νικητής της διαδρομής Ennezat - Le Mont-Dore Puy de Sancy του «ετάπ της Βαστίλης» ήταν ο Βρετανός Σάιμον Γέιτς συναγωνιστής του Δανού Βίνγκεγκόρντ στην oλλανδική ομάδα Team Visma/Lease a bike. Τερμάτισε πέντε δευτερόλεπτα μπροστά από τα δύο φαβορί ολοκληρώνοντας μια διαδρομή 165,3 χιλιομέτρων και 4.450 υψομετρικών σε 4 ώρες, είκοσι λεπτά και πέντε δευτερόλεπτα.

Ανεξάρτητα από τις αντιπαραθέσεις που την περιβάλλουν, το γεγονός είναι ότι η «έφοδος της Βαστίλης» δεν είναι απλώς μια από τις πιο σημαντικές στιγμές στην ιστορία της Γαλλίας, αλλά και μια καθοριστική στιγμή στην παγκόσμια ιστορία. Είναι ένα τοτέμ, που εξακολουθεί να ζει σε πολλές πολιτικές κουλτούρες σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο μαρξιστικές, αλλά και σοσιαλιστικές και φιλελεύθερες. Παρά την προφανή καλλιεργημένη αδιαφορία των Γάλλων, είναι επίσης αδύνατο να φανταστεί κανείς τη Γαλλία χωρίς το Le Quatorze Juillet, ένα συναίσθημα που υποστηρίζεται όχι μόνο από τους Γάλλους στην πατρίδα τους, αλλά και από τους νοσταλγούς Γάλλους ομογενείς. Είναι σαφές λοιπόν ότι η 14η Ιουλίου έχει μετατραπεί τελευταία όχι μόνο σε μια συζήτηση για την ιστορία ή ακόμη και για την κληρονομιά του παρελθόντος στο παρόν.

Έχει γίνει ένα υποκατάστατο μιας πολύ ευρύτερης διαμάχης για το «τι είναι η Γαλλία». Από την πλευρά τους, οι εχθροί νεοφιλελευθέρων - αντιαποικιακών τους κατηγορούν ότι ανήκουν σε μια παγκοσμιοποιημένη ελίτ διανοουμένων, που μισεί τη Γαλλία και τον λαό της. Από την άλλη πλευρά οι αριστεροί ιστορικοί κατακεραυνώνουν τον γαλλικό εξαιρετισμό, την ιδέα του «Μεγάλου Έθνους» με το καθήκον να δείχνει στον κόσμο πώς πρέπει να ζει. Αντιθέτως υποστηρίζουν ότι η γαλλική ιστορία είναι απλώς ένα συστατικό μέρος αυτού που ονομάζεται «παγκόσμια ιστορία» — το περίπλοκο πλέγμα γεωγραφίας, γεωπολιτικής και αποικιοκρατίας που μαζί έχουν διαμορφώσει το παρόν.

Αυτό ήταν ένα θέμα συζήτησης κατά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του περασμένου έτους στο Παρίσι, η οποία είχε εν μέρει γραφτεί από τον Patrick Boucheron και παρουσίαζε τη Γαλλική Επανάσταση, και ιδίως τη Μαρία Αντουανέτα, με τρόπο «ασεβή»: Η άτυχη βασίλισσα εμφανιζόταν να κρατά το κεφάλι της στα χέρια της, τραγουδώντας έναν επαναστατικό ύμνο. Ωστόσο, παρά την επιφυλακτικότητά τους απέναντι στην εορτή, και ακόμη και αν οι ιστορικές τους γνώσεις είναι ασαφείς και αβέβαιες, οι περισσότεροι απλοί Γάλλοι εξακολουθούν να έχουν ανάγκη να αισθάνονται, έστω και αόριστα, «Γάλλοι». Ταυτόχρονα, μια πρόσφατη δημοσκόπηση του IFOP (Institut français d'opinion publique) έδειξε ότι περίπου το 63% των Γάλλων, αν και υπέρ της Le Quatorze Juillet (δεκάτης τετάρτης Ιουλίου), δεν ήταν σίγουροι για τη σημασία του όρου «Δημοκρατία» στις μέρες μας. Ο Ποδηλατικός Γύρος επιβεβαιώνει αυτήν την ανάγκη ενότητας ως απαιτούμενο μέγεθος. ΄Οχι μόνο των Γάλλων αλλά κάθε δυτικής κοινωνίας που υποφέρει στην διελκυστίνδα προοδευτισμού-αποδοχής του άλλου και συντηρητισμού-ενίσχυσης της εντοπιότητας. Ο Ποδηλατικός Γύρος της Γαλλίας αναδεικνύει και στηρίζει την ενότητα πολύ περισσότερο από την Εθνική Γιορτή που βασίζεται στην κατάργηση μιας φυλακής επτά κρατουμένων και τον αποκεφαλισμό του διευθυντή της με ένα σουγιά.

Οι πρώτες δέκα ημέρες των αγώνων

Στις πρώτες ημέρες του Γύρου είδαμε τέσσερα επίπεδα (Flat) ετάπ, τέσσερα λοφοειδή (Hilly), μία ατομική χρονομέτρηση και μία διαδρομή βουνού. Είχαμε τρείς νίκες της Βελγικής ομάδας Soudal, δύο της επίσης Βελγικής Alpecin, δύο νίκες από τις ομάδες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, EF Education και Lidl, δύο νίκες του Πογκάτσαρ με την καταχρηστικώς ονομαζόμενη ομάδα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (δεν υπάρχει κανείς Άραβας στην ομάδα) και μία νίκη με τον Σάιμον Γέιτς της Ολλανδικής ομάδας της Visma. Ο επικεφαλής της γενικής κατάταξης, ο ποδηλάτης που φοράει την κίτρινη φανέλα, είναι ο Μπεν Χίλυ της EF Education. O δεύτερος των μεγάλων πρωταγωνιστών, Γιόνας Βίνγκεγκορ, μετά από μια κακή απόδοση στην ατομική χρονομέτρηση άφησε αμφιβολίες σχετικά με την φυσική του κατάσταση. Κυρίως, όμως, οι τηλεοπτικές δηλώσεις της αγαπημένης του γυναίκας Τρίνε και μητέρας των παιδιών του ότι «η αντίστροφη μέτρηση της καριέρας του συζύγου της ξεκίνησε από την γέννηση της κόρης τους Φρίντα» χάλασαν το κλίμα της ομάδας και έσπειραν αμφιβολίες ως προς την αγαστή συνεργασία εντός της. Από την άλλη μεριά, η αποχώρηση του Ζοάο Αλμέιντα, κύριου βοηθού (domestique) του κατόχου του τίτλου Ταντέι Πογκάτσαρ, δυσκολεύει το έργο του επίδοξου νικητή. Παρόλο που είναι συνηθισμένος να μάχεται χωρίς επαρκή βοήθεια από την ομάδα, η οποία στερείται του βάθους και της οργάνωσης της Team Visma. Αξιοσημείωτη απώλεια για τους αγώνες ήταν η πτώση και αποχώρηση του νικητή του πρώτου ετάπ, Γιάσπερ Φίλιπσεν.

Οι καθημερινοί αγώνες διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον των τηλεθεατών καθόλη τη διάρκεια των πέντε ωρών της διεξαγωγής, αφού οι προσπάθειες επιθέσεων εντός του πελοτόν ή οι φιλοδοξίες αθλητών για ξεκολλήματα από το πελοτόν δεν αφήνουν την πλήξη να βαρύνει την προσοχή. Οι δύο Έλληνες σχολιαστές της μεταδόσεως από το Eurosport είναι ένας επιπλέον λόγος για την παρακολούθηση των αγώνων. Είναι γνώστες των τεχνικών θεμάτων της ποδηλασίας, έχουν ιστορική επάρκεια των αγώνων και κυρίως απαντούν με διάθεση και ευγένεια στις ερωτήσεις των θεατών.