Ιωάννης Παπαπέτρου, ένας στρατηγός που δεν έπαψε να είναι στρατιώτης

Ο Ιωάννης Παπαπέτρου συγκλόνισε το ελληνικό και ευρωπαϊκό μπάσκετ με την απόφαση που πήρε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση σε ηλικία μόλις 31 ετών. Μία απόφαση που ανακοίνωσε ένα απόγευμα του Ιουνίου που μύριζε καλοκαίρι, σιωπή και κάτι απροσδιόριστο. Σαν εκείνα τα λεπτά πριν από το τζάμπολ, όταν όλα είναι πιθανά.

«Από πού να ξεκινήσω... Το μπάσκετ με πήγε σε μέρη που δεν φανταζόμουν, με έκανε άντρα, με δοκίμασε, με γονάτισε, αλλά κυρίως με γέμισε. Ήρθε η στιγμή να το αποχαιρετήσω.»

Και κάπως έτσι, ένας από τους πιο συνεπείς και συναισθηματικούς μπασκετμπολίστες της γενιάς του, αποχώρησε με την ίδια σιωπηλή ευγένεια με την οποία πορεύτηκε πάντα. Ήσυχα. Με αξιοπρέπεια.

Από το Τέξας στον Πειραιά

Το 2013, ένα 19χρονο παιδί με βλέμμα καθαρό και σώμα ακόμη άγουρο, επιστρέφει στην Ελλάδα από το Texas των ΗΠΑ για να φορέσει τα ερυθρόλευκα. Ο Ολυμπιακός τον υποδέχεται σαν επένδυση μέλλοντος. Δεν ξέρουν ακόμη αν είναι σουτέρ, σμολ φόργουορντ ή γκαρντ. Ξέρουν όμως πως είναι κάτι.

Και εκείνος απαντά: με δουλειά. Με σιωπή. Με σκληρά λεπτά προπόνησης. Κερδίζει δύο πρωταθλήματα (2015, 2016), παίζει σε τελικούς EuroLeague, γεμίζει εμπειρίες – και μαθαίνει. Δίπλα σε παίκτες-θρύλους, καταλαβαίνει τι σημαίνει επαγγελματισμός, πίεση, νίκη.

Δεν γίνεται ποτέ "πρώτο όνομα", αλλά είναι πάντα εκεί. Στον πάγκο. Στο παρκέ. Στη στήριξη. Είναι το είδος του παίκτη που θέλεις να έχεις δίπλα σου. Ο «στρατιώτης».

Διαβάστε περισσότερα στο Debut.gr