Καρολίνα Πελενδρίτου: Μέχρι τα 9 μου έβλεπα κανονικά - Όταν η φύση σου παίρνει κάτι, σου χαρίζει κάτι άλλο

Η Καρολίνα Πελενδρίτου μίλησε την Τετάρτη (21.5) στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές» και - μεταξύ άλλων - αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετώπισε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν στο Παρίσι.

«Η πιο μεγάλη μου στιγμή θεωρώ πως είναι στην Αθήνα, όπου πήρα το πρώτο μου χρυσό μετάλλιο. Οι πρώτοι μου Παραολυμπιακοί αγώνες, 18 χρονών, κοριτσάκι, το βίωσα πολύ έντονα. Αυτό το να ακούς τον εθνικό σου ύμνο μέσα στη χώρα σου, γιατί Ελληνίδα αθλήτρια ότι είμαι. Επίσης, το Παρίσι», είπε η Καρολίνα Πελενδρίτου και πρόσθεσε: «Το Παρίσι, με το αργυρό και το χάλκινο, γιατί τα κατέκτησα σε δύσκολες συνθήκες». 

Καρολίνα Πελενδρίτου: Είχα σκεφτεί να εγκαταλείψω

«Είχα σκεφτεί να εγκαταλείψω. Και ψυχολογικά αλλά προέκυψαν και προβλήματα τότε, είχα κορωνοϊό και τα λοιπά. Όμως ήταν ένας στόχος που δούλευα τέσσερα χρόνια και τότε το σκεφτόμουν ως τους αγώνες με τους οποίους θα κλείσω την καριέρα μου. Ήταν αυτό που με κρατούσε. Ότι δηλαδή μια τόσο μεγάλη πορεία δεν θα ήθελα να κλείσει άδοξα. Σκέφτηκα ότι θα μπω στην πισίνα για να διεκδικήσω κάτι που αξίζει στην προσπάθεια μου και στην πορεία μου», είπε σε άλλο σημείο η Παραολυμπιονίκης και συνέχισε: 

«Γενικότερα θεωρώ ότι στη ζωή ό,τι κατακτάς κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες δεν το ξεκάνεις ποτέ, χαράζεται μέσα σου. Ήμουν στο βάθρο στα 38 μου για ένα αργυρό και ένα χάλκινο μετάλλιο. Έτσι κι αλλιώς δύσκολο κατόρθωμα στην έκτη μου διοργάνωση Παραολυμπιακών αγώνων με κορίτσια που θα μπορούσαν να είναι παιδιά μου. Οπότε αντιλαμβάνεσαι πόσο μεγάλη ήταν η ικανοποίηση».

«Μέχρι τα εννιά μου έβλεπα κανονικά»

«Έχω αναπτύξει άλλες αισθήσεις τόσα χρόνια και έχω πολύ καλή αντίληψη και κινούμαι πάρα πολύ γρήγορα για την όραση που έχω. Κάποιες στιγμές αναρωτιέμαι και εγώ πώς το κάνω αυτό. Μέχρι τα εννιά μου έβλεπα κανονικά, δεν το θυμάμαι όμως. Δεν ξέρω, άμυνα, δεν το θυμάμαι. Δεν έχω σκηνές, δεν ξέρω πώς είναι, δεν έχω εικόνες πολλές, δυο – τρεις στο μυαλό μου. Η μία είναι ότι κάθομαι στο τελευταίο θρανίο στο σχολείο και βλέπω τις καρτέλες που γράφει “αβγό”, αυτό θυμάμαι. Τις μέρες που άρχισε να μειώνεται η όρασή μου θυμάμαι απλά ότι μεταφέρθηκα στο πρώτο θρανίο. Σε λίγες ημέρες καταλάβαινα ότι δεν ήταν κάτι περαστικό και άλλαξαν τα δεδομένα της ζωής μου. Όταν η φύση σου παίρνει κάτι, σου χαρίζει κάτι άλλο και είναι μεγάλο το χάρισμα», είπε η Καρολίνα Πελενδρίτου.