Αθλητισμος

Η Μαρία Τσάκωνα, η κολύμβηση & οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο

«Θα ήθελα το κράτος, οι πολίτες να υπολογίζουν ότι υπάρχουν και άτομα με αναπηρία. Ενώ βλέπω προσπάθειες, πολλές φορές γίνονται λάθη...»

Αλεξάνδρα Σκαράκη
4’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Μαρία Τσάκωνα: Η διακεκριμένη αθλήτρια της κολύμβησης μας μιλά λίγο πριν την πρώτη της συμμετοχή στους Θερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο 2020

Στα τέλη Ιουλίου έλαβε την πολυπόθητη επιστολή που θα κάνει ένα μεγάλο της στόχο πραγματικότητα: τη συμμετοχή στους Θερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο 2020. Η κάτοχος ήδη πολλών μεταλλίων Μαρία Τσάκωνα αγωνίζεται στο άθλημα της κολύμβησης και ανήκει στους 46 αθλητές της ελληνικής αποστολής που θα ταξιδέψουν στην Ιαπωνία και θα πάρουν μέρος στη 16η διοργάνωση που διεξάγεται από τις 24 Αυγούστου έως τις 5 Σεπτεμβρίου 2021.

Η νεαρή κολυμβήτρια και μέλος της Εθνικής Αθλητικής Ομοσπονδίας από το Πανόραμα Θεσσαλονίκης θα αγωνιστεί στα 100 μέτρα πρόσθιο και στη σκυταλοδρόμια 4x50 μέτρα ελεύθερο. «Είναι μεγάλη μου τιμή, χάρηκα πάρα πολύ καθώς είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω στους Παραολυμπιακούς και θα προσπαθήσω να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ», μας λέει στο τηλέφωνο λίγες ημέρες πριν την αναχώρηση του γκρουπ της για το Τόκιο. Όπως εξηγεί, οι προπονήσεις έχουν μειωθεί πριν τους αγώνες, βρίσκεται στην πισίνα για περίπου μιάμιση με δύο ώρες κάθε μέρα.

Μαρία Τσάκωνα: Η ενασχόληση με την κολύμβηση και οι πρώτοι αγώνες

Παιδί πολύτεκνης οικογένειας, η Μαρία γεννήθηκε το 1999 μαζί με τη δίδυμη αδερφή της. Κατά τη διάρκεια της γέννησης υπήρξε ένα ατύχημα που είχε ως αποτέλεσμα να την αφήσει με αναπηρία 80%. Οι μετακινήσεις από τότε γίνονται υποχρεωτικά μόνο με αμαξίδιο.

Ασχολείται με το κολύμπι από πολύ μικρή ηλικία. «Ξεκίνησα για θεραπευτικό σκοπό όταν ήμουν μικρή, από τριών χρονών περίπου άρχισα να κολυμπάω», εξηγεί. Το νεαρό της ηλικίας της δεν της επέτρεπε αρχικά να συμμετάσχει σε αγώνες, κάτι που ξεκίνησε αργότερα. «Περίπου στα 8-9 μου χρόνια πήγα στον πρώτο μου αγώνα και συνειδητοποίησα ότι θέλω να συνεχίσω με την κολύμβηση, μου άρεσε. Φυσικά οι γονείς μου πάντα με στηρίζουν». Στον πρώτο της αυτό αγώνα, στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ατόμων με αναπηρία στην Αθήνα (2009), έκανε την έκπληξη κερδίζοντας πέντε μετάλλια. Αντίστοιχα, η πρώτη της διεθνής παρουσία ήταν το 2010 σε ηλικία 10-11 χρονών. «Θυμάμαι ότι είχα πάρα πολύ άγχος την πρώτη φορά. Τόσο πολύ που ακύρωσα κι ένα αγώνισμα. Ήταν όμως μια πολύ ωραία εμπειρία το πρώτο μου μεγάλο παγκόσμιο junior στην Τσεχία, δεν το περίμενα, ήρθε και αυτό την τελευταία στιγμή».

Μετάλλια και ρεκόρ

Η συμμετοχή της Μαρίας σε πανελλήνια πρωταθλήματα κολύμβησης καθώς και παγκόσμιες διοργανώσεις για άτομα με αναπηρία είναι συνεχής και της έχει αποφέρει πολλές διακρίσεις. Στην Ελλάδα έχει μέχρι στιγμής συγκεντρώσει 46 χρυσά, 10 αργυρά και 5 χάλκινα μετάλλια. Παράλληλα έχει 14 μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα. Από αυτά, τα 13 σε διοργανώσεις junior (αθλητές κάτω των 23 ετών): 4 χρυσά, έξι αργυρά και τα υπόλοιπα χάλκινα. Έχει επίσης αποκτήσει ένα αργυρό στο παγκόσμιο γυναικών στο Μεξικό το 2017. Το 2015 η Διεθνής Αθλητική Ομοσπονδία Διαχείρισης με αναπηρικό καροτσάκι της απέδωσε τον τίτλο της «Γυναίκας Αθλήτριας με προοπτικές διεθνούς καριέρας».

Έχει καταρρίψει 7 φορές το Πανελλήνιο ρεκόρ γυναικών στα 100 μέτρα ύπτιο, 2 φορές στα 50 μέτρα ύπτιο, 5 φορές στα 50 μέτρα πεταλούδα, 5 φορές 100 μέτρα ελεύθερο, 2 φορές 50 μέτρα ελεύθερο, 6 φορές 200 μέτρα μικτή ατομική, 4 φορές 400 μέτρα ελεύθερο, 3 φορές 200 μέτρα ελεύθερο γυναικών και 3 φορές 100 μέτρα πρόσθιο γυναικών.

Ποια είναι όμως τα συναισθήματά της μέσα στην πισίνα; «Δεν ξέρω πώς είναι να μην πηγαίνω για προπόνηση γιατί το κάνω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Δεν έχω κάνει κάποια μεγάλη παύση, παρά μόνο στην πρώτη καραντίνα και τότε κατάλαβα ότι όταν κολυμπάω, ξεδίνω. Και γενικά με βοηθάει. Νιώθω όμορφα», λέει η Μαρία.

Ο Γιάννης Μαχίλης, ομοσπονδιακός προπονητής κολύμβησης και προπονητής της ομάδας υδατοσφαίρισης της Χ.Α.Ν.Θ. προπονεί τη Μαρία εδώ και έξι χρόνια. «Με τη Μαρία είμαστε ένα καλό team. Αγαπάει πολύ το άθλημα και δεν χάνει μέρα από τις προπονήσεις. Βρίσκεται σε υψηλή κατάταξη αθλητών, έχει διακριθεί σε πολλούς αγώνες εντός κι εκτός συνόρων. Κολυμπάει όλα τα στιλ κολύμβησης, στους Παραολυμπιακούς θα πάει με το πρόσθιο, είναι πολύ καλή και θα προσπαθήσει για την οκτάδα που είναι σημαντική διάκριση. Γενικά με όλους τους αθλητές της ομάδας μας είμαστε δεμένοι, εύχομαι σε όλους καλή επιτυχία», δηλώνει.  

Τα σχολικά χρόνια και η Αρχιτεκτονική

Τα σχολικά χρόνια της Μαρίας κύλησαν ομαλά συνδυάζοντας μαθήματα και κολύμβηση. «Στο σχολείο οι καθηγητές και συμμαθητές μου γνώριζαν ότι κάνω πρωταθλητισμό, με βοήθησαν πολύ. Κυρίως στην τρίτη λυκείου που είχα σοβαρούς αγώνες, παγκόσμια με την Ομοσπονδία. Έχανα τις πρώτες ώρες μαθημάτων λόγω προπονήσεων. Δεν ένιωσα όμως αδικημένη και δεν δέχθηκα ποτέ σχόλια που να με πειράξουν».

Με την ολοκλήρωση του Λυκείου, η αθλήτρια συνέχισε με σπουδές στην Αρχιτεκτονική. «Δεν έδωσα Πανελλήνιες εξετάσεις, μπήκα στην Αρχιτεκτονική του ΑΠΘ με το ποσοστό αναπηρίας. Η αλήθεια είναι ότι την τελευταία στιγμή αποφάσισα να σπουδάσω αυτή την επιστήμη. Προς το παρόν αφοσιώνομαι στις προπονήσεις και την τέχνη του τατουάζ. Είμαι σίγουρη ότι θα ασχοληθώ κάποια στιγμή αργότερα με την Αρχιτεκτονική. Μου αρέσει η διακόσμηση εσωτερικού χώρου ή κάτι παρόμοιο όπως και ο τομέας εξασφάλισης προσβασιμότητας για τα άτομα με αναπηρία, αλλά ακόμα δεν το έχω σκεφτεί καλά», τονίζει.

Ως προς το τελευταίο, η Μαρία πιστεύει ότι η Θεσσαλονίκη βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση συγκριτικά με άλλες πόλεις. «Σίγουρα δεν έχουμε τις τέλειες υποδομές, αλλά είναι πιο βολική από άλλες πόλεις που έχω επισκεφτεί. Έτσι όπως είναι φτιαγμένη, σίγουρα συναντάω προβλήματα αλλά προσπαθώ να βρίσκω τον τρόπο (μετακίνησης). Θα ήθελα το κράτος, οι πολίτες να υπολογίζουν ότι υπάρχουν και άτομα με αναπηρία. Ενώ βλέπω ότι γίνονται κάποιες προσπάθειες, πολλές φορές υπάρχουν λάθη και έτσι δεν βοηθούν ουσιαστικά. Βλέπω, ας πούμε, ότι πολλές ράμπες (που έχει ράμπες η Θεσσαλονίκη) είναι λάθος κατασκευασμένες, αυτό είναι το μείον».

Μετά το Τόκιο

Με ολοκληρωμένη την προετοιμασία και στην τελική ευθεία για τους Αγώνες του Τόκιο, τα σχέδια της επόμενης ημέρας έχουν ήδη αρχίσει να διαμορφώνονται.  «Ο επόμενος στόχος είναι το παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Μαδέιρα το καλοκαίρι του 2022. Θα ξεκουραστούμε για λίγο χρονικό διάστημα μετά το Τόκιο και στη συνέχεια θα αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε για τη διοργάνωση», αναφέρει ο Γιάννης Μαχίλης.

Η Μαρία όπως πάντα είναι αισιόδοξη για το μέλλον και δίνει το δικό της στίγμα: «Με θέληση και υπομονή, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα, αρκεί να μην παρατάμε την προσπάθεια».