Αθλητισμος

Ο Μίμης Θεοδωρίδης κάνει τούμπες στην Αθήνα

Είναι ανάμεσα στους 18 καλύτερους αθλητές του παρκούρ στον κόσμο και μιλά για τη μεγάλη του αγάπη

Κατερίνα Καμπόσου
3’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο Μίμης Θεοδωρίδης αντιπροσωπεύει τη νέα γενιά που θέλει να ξανακάνει τάση το παρκούρ

Στο άκουσμα της λέξης παρκούρ αρκετοί φέρνουν στο μυαλό στιγμιότυπα από ταινίες με τύπους που φορούν ανάποδα τα καπέλα και φαρδιές σκισμένες βερμούδες, να πηδάνε από τις πολυκατοικίες. Aυτό δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα θα λέγαμε. Όταν το παρκούρ στην Ελλάδα αριθμούσε μόλις λίγα χρόνια παρουσίας, οι αθλητές του ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα. Αντέγραφαν κινήσεις από βιντεάκια στο YouTube ή μετακινούσαν τα έπιπλα του σαλονιού ώστε να δημιουργούν εμπόδια. Καμιά φορά το παρκούρ τους έβαζε σε μπελάδες, πολλοί έβλεπαν τις παρέες να σκαρφαλώνουν και τους περνούσαν για κλέφτες ή γίνονταν παράπονα στα σχολεία τους. Όλα άλλαξαν όταν ο Δημήτρης Κυρσανίδης έγινε ο πρώτος Έλληνας που ανέβηκε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου, στον πιο αναγνωρισμένο διαγωνισμό freerunning του κόσμου και τότε άρχισε να διαδίδεται το παρκούρ σχεδόν σε κάθε πόλη της Ελλάδας. Πλέον, με τη βοήθεια συλλόγων και οργανωμένων προπονήσεων σε κλειστές εγκαταστάσεις η νεότερη γενιά έρχεται για να αφήσει κι αυτή το δικό της στίγμα μέσα από την αγάπη τους για το σπορ. 

Ο Μίμης Θεοδωρίδης, (ή αλλιώς Mimis does flips) είναι ένας από τους πλέον ανερχόμενους αθλητές του είδους στην χώρα μας. Τον γνώρισα στον αγώνα Art of motion της Red Bull
αφού τερμάτησε τέταρτος στην κατηγορία ανδρών και μπήκε ανάμεσα στους 18 καλύτερους αθλητές του είδους στον κόσμο. «Το παρκουρ ήλθε στην ζωή μου στην ηλικία των 13 ετών. Καλοκαίρι τότε, ενώ ήμουν στην αυλή του σχολείου για παιχνίδι, είδα μια παρέα εφήβων να κάνουν τούμπες στο σκάμμα. Τους χάζευα και ρώτησα αν θα μπορούσα να πηγαίνω μαζί τους για τούμπες. Η απάντηση ήταν θετική και κάπως έτσι ξεκίνησα καθημερινά να πηγαίνω στην παρέα τους. Από τότε προπονούμαι καθημερινά 3-4 ώρες σε εξωτερικό χώρο, οπουδήποτε μέσα στην πόλη, κατά προτίμηση σε παραλία ή γρασίδι. Έχει πολλή πλάκα με τις βούτες όταν δεν χτυπάς βέβαια ενώ παράλληλα προπονείται και το πνεύμα καθώς χρειάζεται να είσαι πολύ συγκεντρωμένος κατά την διάρκεια ενός run/line για να αποφύγεις κάποιο πέσιμο, γλίστρημα ή κάτι χειρότερο».

Ο Μίμης ωστόσο με τον αθλητισμό ασχολείται από ηλικία 6 ετών, όταν ξεκίνησε ενόργανη. Κάποιος που θα τον δει στον δρόμο να προπονείται στο παρκούρ δεν θα μπορούσε να υποψιαστεί ότι παράλληλα δουλεύει σε σουβλατζίδικο, μένει με δυο γάτες, την  Τζιντζερ και την Λούνα, ενώ σπουδάζει στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού της Μηχανιώνας. Επίσης ασχολείται με το slackline, το breakdance και το graffiti. Παρ' όλα αυτά δεν έχει καταστρέψει ποτέ ρούχα ούτε έχει τραυματιστεί. Όσο πιο γυμνασμένος είναι κανείς βέβαια και έπειτα από το απαραίτητο ζέσταμα, μειώνονται οι πιθανότητες τραυματισμού και είναι πανέτοιμος να ισορρoπήσει επιδέξια σε κάποιο κιγκλίδωμα ή περβάζι ή πάνω σε τεντωμένο σκοινί στην περίπτωση του slackline. Έπειτα στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους υπάρχουν στρώματα και προστατευτικά που βοηθούν τους αρχάριους για πιο ελεγχόμενες πτώσεις. Έχεις χρησιμοποιήσει ποτέ στην καθημερινότητά σου το παρκούρ πέρα απ την προπόνηση για παράδειγμα αν σε κυνηγήσει ένα σκυλί ή προσπαθήσει κάποιος να σε κλέψει; Ρωτάμε τον Μίμη.

«Θυμάμαι όταν είχα πέσει μια φορά  με το μηχανάκι το παρκούρ με βοήθησε να αντιδράσω πολύ γρήγορα και να σταθώ στα πόδια μου. Μου αρέσει πάντως να προσέχω, δουλεύω μεθοδικά, βλέποντας μακροπρόθεσμα αν και ανεπιθύμητοι τραυματισμοί πάντα θα υπάρχουν. Την κάθε διαδρομή την ξεκινώ έχοντας πλάνο που παίρνει μία μέρα για να τελειοποιηθεί στο μυαλό μου, σκέφτομαι και επιμέρους επιλογές όμως στην περίπτωση που κάτι στραβώσει. Η πιο αγαπημένη μου κίνηση μου είναι το λεγόμενο cork, ένα κόλπο που με κέρδισε από νωρίς. Πρόκειται για πισινή τούμπα στο ένα πόδι με μια περιστροφή 360 μοιρών. Δεύτερη κίνηση μου είναι το διπλό backflip αλλα σε συνδυασμό με το rodat, που όταν το κάνω είμαι πολύ περήφανος. Τρίτο πάει το τριπλό cork με τριπλή πιρουέτα. Σύντομα θα το κάνω τετραπλό, αρκετά δύσκολο. Οι δικοί μου είναι αρκετά επιφυλακτικοί με αυτό που κάνω, μου επισημαίνουν συνέχεια να είμαι προσεκτικός και να κάνω καλό ζέσταμα γιατί
θεωρούν ότι είναι το Α και το Ω. Τα περισσότερα σχόλια που ακούω καθημερινά
κατά τη διάρκεια της προπόνησης από περαστικούς είναι αρνητικά π.χ «Τι είναι αυτά που κάνεις, θες να χτυπήσεις; Τους γονείς σου δεν τους σκέφτεσαι;» Ε λοιπόν μια μέρα, πρόσφατα κιόλας,σε ένα ανάλογο σχόλιο απάντησα οτι προετοιμάζομαι για τον Παγκόσμιο της RedBull, τότε το ύφος άλλαξε και η κυρία που προηγουμένως με έκραζε ξεκίνησε να με ευλογεί και να εύχεται καλή επιτυχία».

Τα χαρακτηριστικά του καλού free runner είναι η δημιουργικότητα και η αυθεντικότητα και ο στόχος του να εμπνεύσει τους νέους στις κινήσεις τους και να τους κάνει να βγουν έξω για να εκφραστούν με το σώμα τους, να γεμίσουν τις πλατείες και τις αλάνες και να «ξεκολλήσουν» από τον καναπέ και το κινητό. Για τον Μίμη η συμμετοχή του σε main event όπως στον διαγωνισμό της Red Bull ήταν πρωτόγνωρη και έμεινε ικανοποιημένος από την επίδοσή του. Ποιος ήταν όμως ο πραγματικά μεγάλος αντίπαλος στο Μικρολίμανο, το φαβορί διαγωνιζόμενος ή ο ίδιος του ο εαυτός, τον οποίο προσπάθησε να ξεπεράσει για να βγάλει καλύτερα από ποτέ τη διαδρομή;

«Σε τέτοιους διαγωνισμούς όλοι οι αθλητές είναι κορυφαίοι, παρόλα αυτά, θεωρώ οτι νίκησα τον εαυτό μου κάνοντας το καλύτερο δυνατό σε μια ιδιαίτερα απαιτητική πίστα. Στην Ελλάδα πάντως τα πάμε πολύ καλά από spots για προπόνηση, έχουμε πολλές παραλίες, urban χώρους και γραφικά τοπία για πανέμορφες λήψεις. Στην Αθήνα ανάμεσα στα πιο κατάλληλα σημεία είναι η πλατεία Νέας Σμύρνης, το Άλσος Μητέρας στην Αγία Βαρβάρα και στο Νέο Ηράκλειο κάτω από τον σταθμό του ΗΣΑΠ. Ένας από τους στόχους μου είναι να αποκτήσω κάποτε τη δικιά μου σχολή, να προπονούμαι στον χώρο μου και να διδάσκω τους νέους. Στο εξωτερικό που το παρκούρ είναι πιο διαδεδομένο πολλοί αθλητές βιοπορίζονται από αυτό, είτε μέσω των social, είτε από ταινίες ή από την διδασκαλία».