Αφιέρωμα στα μεγάλα ποδοσφαιρικά ντέρμπι των ομάδων της επαρχίας: Οι ιστορίες πίσω από την αντιπαλότητα, οι οπαδικές κόντρες και τα γηπεδικά συνθήματα.
Γράφει ο Νικόλας Μπιλάλης
Στον Βόλο εντοπίζεται το πιο σκληρό τοπικό ντέρμπι στην Ελλάδα. Και οι δύο ομάδες φημίζονται για τους ένθερμους οπαδούς τους, με την Νίκη, μάλιστα, να διαθέτει μεγάλο αριθμό συνδέσμων φιλάθλων.
Οι Blue Angels, οι Indians, το Blue Club 1985 και η Θύρα 3 αποτελούν μέρος της σύγχρονης ιστορία των μπλε, και βρίσκονται δίπλα της τακτικά όλα αυτά τα χρόνια. Είναι γνωστό πως διατηρούν φιλικές σχέσεις με τον Πανιώνιο και τον Απόλλωνα Σμύρνης, αλλά και με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Ο Ολυμπιακός Βόλου, από την άλλη, αριθμεί χιλιάδες οπαδούς εντός και εκτός Θεσσαλίας, οι οποίοι φέρουν το προσωνύμιο «Αυστριακοί».
Κατά την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου λέγεται πως μπήκε στον Παγασητικό ένα αυστριακό πολεμικό, με τους Βολιώτες να το υποδέχονται με μπάντες και αυστριακές σημαίες. Η εγκυρότητα αυτής της εκδοχής δεν έχει εξακριβωθεί, ωστόσο, οι οπαδοί του Ολυμπιακού το έχουν αποδεχθεί και σήμερα χρήζουν εκτίμησης από αρκετούς συνδέσμους οπαδών στην Ελλάδα. 10 χρόνια σχεδόν αργότερα, δημιουργήθηκαν και οι Malavetas, (όνομα παίκτη του Ολυμπιακού που δολοφονήθηκε από Γερμανούς στην κατοχή) ένας οπαδικός πυρήνας με αντιφασιστικό πρόσημο, οι οποίοι μαζί με τους Austrian Boys ακολουθούν τον Ολυμπιακό σε οποιοδήποτε γήπεδο.
Το μέγεθος της κόντρας των δύο ομάδων, επιβεβαιώνουν τα συνθήματα που εφευρίσκουν ο ένας για τον άλλο. Οι Νικιώτες συνηθίζουν να αποκαλούν τους Αυστριακούς «Κασσάνδρες», εξαιτίας της συγχώνευσης του Ολυμπιακού με την ομώνυμη ομάδα. Οι κυανόλευκοι υπενθυμίζουν στους αντιπάλους τους ποιος έχει τα ηνία της πόλης. Πιο αναλυτικά, το «Αυτή η πόλη γαλάζια είναι όλη, κουμάντο, ρε κότες, κάνουν οι Νικιώτες», αποτελεί ένα σύνθημα που ακούγεται συχνά από την κερκίδα των μπλε. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού από την άλλη, αισθάνονται περισσότερο Βολιώτες, θεωρώντας την Νίκη ομάδα απομακρυσμένη από το κέντρο του Βόλου.
Πρώτη φορά οι δύο σύλλογοι συναντήθηκαν στις 18 Απριλίου του 1937, με τον νεοιδρυθέντα Ολυμπιακό να επικρατεί της Νίκης με 2-1. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν διεξαχθεί 107 «βολιώτικα κλάσικο», εκ των οποίων τα 41 έχει κερδίσει η Νίκη, τα 38 ο Ολυμπιακός, ενώ 28 αγώνες έχουν λήξει ισόπαλοι. Και μπορεί η ένταση μεταξύ των δύο ομάδων είναι πολύ μεγάλη, δεν έχουν σημειωθεί σοβαρά επεισόδια ανάμεσα στους δυο αντιπάλους, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Τις περισσότερες φορές οι οπαδοί συγκρούονται με την αστυνομία και προκαλούν φθορές στο δικό τους ή στο αντίπαλο γήπεδο.
Το παραπάνω ντέρμπι έχει κάτι το ιδιαίτερο καθώς δεν πρόκειται για μια κόντρα μεταξύ δυο γειτονικών πόλεων, αλλά για μια καθαρά ποδοσφαιρική διαμάχη. Όλα ξεκίνησαν την αγωνιστική περίοδο 2000-01, όταν ΟΦΗ και ΠΑΣ είχαν τερματίσει με 33 βαθμούς έκαστος στο πρωτάθλημα και βρίσκονταν στις τελευταίες θέσεις (12ος και 13ος αντίστοιχα). Την εποχή εκείνη, υπήρχε ο κανονισμός οι ομάδες που βρίσκονταν στην ζώνη υποβιβασμού να παίξουν μεταξύ τους, με τη νικήτρια των τριών διαδοχικών αγώνων μπαράζ να εξασφαλίζει την παραμονή στην κατηγορία.
Ο πρώτος και ο τελευταίος αγώνας πραγματοποιήθηκαν στην έδρα του ΟΦΗ, με το εμβόλιμο ματς να γίνεται στους «Ζωσιμάδες». Ο Όμιλος είχε ξεκάθαρο πλεονέκτημα έδρας, παρόλα αυτά, εξαιτίας των επεισοδίων σε προηγούμενο αγώνα με την Παναχαϊκή, του επιβλήθηκε τιμωρία έδρας, αναγκάζοντάς τον να αγωνιστεί στην γειτονική Ρόδο. Το πρώτο παιχνίδι διεξήχθη στις 10 Ιουνίου, στο Δημοτικό Στάδιο Ρόδου, με τον ΟΦΗ να κερδίζει με 1-0 και να φεύγει νικητής από το νησί των Δωδεκανήσων. Τα έκτροπα ξεκίνησαν δυο μέρες αργότερα, όταν οπαδοί του ΠΑΣ συγκεντρώθηκαν έξω από το ξενοδοχείο που διέμενε η κρητική αποστολή, με σκοπό να μην τους αφήσουν να ξεκουραστούν.
Την επόμενη μέρα ο «Άγιαξ» επικράτησε εύκολα με 2-0, και η προσοχή όλων στράφηκε αμέσως στο ματς της 17ης Ιουνίου στη Ρόδο, που θα έκρινε τον νικητή. Τότε ήταν που η κατάσταση ξέφυγε. Στο πλοίο από Πειραιά προς Ρόδο, οι περίπου 300 ΠΑΣολέδες επιτέθηκαν σωματικά και λεκτικά σε λιγότερους από 30 Ομιλίτες.
Η είδηση της επίθεσης δεν άργησε να φτάσει στα αυτιά των Κρητών που κατέφθαναν από το Ηράκλειο. Οι Ομιλίτες έκαναν απόβαση στο νησί, διαφεύγοντας της προσοχής των ΜΑΤ, με αποτέλεσμα να έχουν την άνεση να κινηθούν προς το κέντρο της πόλης. Εκεί οι Γιαννιώτες δέχθηκαν αναπάντεχη επίθεση και σημειώθηκαν σφοδρά επεισόδια. Το παιχνίδι έληξε 2-0 υπέρ του ΟΦΗ και παρέμεινε στην κατηγορία.
18 χρόνια αργότερα, παρόλο που δεν έχουν σημειωθεί επεισόδια, το μίσος και η απέχθεια δεν υποχωρούν αλλά αντίθετα μεταφέρονται και στις νεότερες γενιές οι οποίοι συνεχίζουν με τον «πόλεμο» μέσα από τα συνθήματα και τα πανό στους αγώνες. Οι Γιαννιώτες τραγουδούν με κάθε ευκαιρία στους αγώνες ΠΑΣ-ΟΦΗ το: «Ωωω Οφητζήδες...» ένα σύνθημα με πολύ σκληρούς στίχους, ενώ από την άλλη, οι Ηρακλειώτες απαντούν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο με γνωστότερα αντισυνθήματα το: «Γιαννιώτες μ...κες παγούρια, καιρός να αρχίσουμε καινούργια νταβαντούρια» αλλά και το «Βάλτε φωτιά, κάψτε καλά, κάψτε καλά τα Γιάννενα, την πόλη του Αλή Πασά».
Πανηλειακός - Καλαμάτα
H Πελοπόννησος φημίζεται για τα σκληρά της ντέρμπι, ωστόσο, η κόντρα μεταξύ του Πανηλειακού και της Καλαμάτας δεν έχει προηγούμενο. Οι δύο ομάδες συναντήθηκαν για πρώτη φορά την περίοδο 1971-72 για το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής. Το πρώτο ντέρμπι «βάφτηκε» μελανόλευκο, καθώς η Καλαμάτα επικράτησε εντός έδρας 2-1 του Πανηλειακού. Οι δύο αντίπαλοι έχουν συναντηθεί συνολικά 27 φορές στην ιστορία τους, με τον Πανηλειακό να έχει το πάνω χέρι μετρώντας 14 νίκες και την Καλαμάτα να έχει κερδίσει τον αιώνιο αντίπαλο 8 φορές, ενώ μόνος 5 αναμετρήσεις έχουν λήξει ισόπαλες.
Το πιο αξιομνημόνευτο ματς μεταξύ των δύο συλλόγων παραμένει μέχρι σήμερα εκείνο τον Ιούνιο του ‘93 στο γήπεδο του Μεσσηνιακού. Η αναμέτρηση ήταν ιδιαίτερα κομβική και για τους δυο, καθώς έκρινε την άνοδο στην Β’ Εθνική. Η Καλαμάτα εκείνη τη μέρα κέρδισε τον Πανηλειακό του Τζόρτζεβιτς και του Γκιτσιούδη με σκορ 3-0, μπροστά σε πλήθος Ηλείων και Μεσσήνιων. Στο τέλος του αγώνα συνέβησαν πολύ σοβαρά επεισόδια μεταξύ των οπαδών, με τις διοικήσεις των ομάδων να απαγορεύουν στην συνέχεια τις μετακινήσεις τους.
Πίσω από το «Ντέρμπι του Μοριά» δε θα μπορούσαν να μην υπάρχουν, βέβαια, και οι οργανωμένοι οπαδοί, οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια «φροντίζουν» να μην ξεθυμάνει ούτε λεπτό το εχθρικό κλίμα ανάμεσα στις δύο ομάδες. Ο λόγος για το Bulldogs Club-Gate 5 που από το 1991 δηλώνει «παρών» σε όλα τα γήπεδα, φωνάζοντας υπερήφανα το χαρακτηριστικό «Μαύρη ολέ, μαύρη ολέο», συνοδευόμενο με το άναμμα πολλών καπνογόνων. Στο «Μαρακανά» από την άλλη, τα παιδιά της θύρας 3 είχαν ξεκινήσει να κυματίζουν τις κόκκινες σημαίες από τις αρχές του ‘80, μέχρι που το 1996 ιδρύθηκε το Red Boys Club που αποτέλεσε και τον πρώτο στεγασμένο σύνδεσμο των ερυθρόλευκων.
Από τέτοια ντέρμπι δεν λείπουν, επίσης, και τα συνθήματα από την εξέδρα. Οι Πυργιώτες φωνάζουν εν ρυθμώ «Οε Πυργό ολέ ολέ, Πύργο ολέ ολέ, την Καλαμάτα θα νικήσουμε» με τους Καλαματιανούς να απαντούν «Μαύρη ολέ τρελαίνομαι, μα πιο πολύ θα τρελαθώ όταν νικήσω και τον Πανηλειακό».
Αρκετές είναι οι φορές, ωστόσο, που τα πράγματα έχον ξεφύγει με το σκηνικό να μοιάζει πολεμικό καθώς πέτρες, μπουκάλια, φωτοβολίδες, ακόμη και μολότοφ χρησιμοποιούνται εντός και εκτός γηπέδου. Το 2012 οπαδοί της Καλαμάτας πέταξαν μπουκάλια στους παίκτες του Πανηλειακού, εμποδίζοντας τους να μπουν στα αποδυτήρια, ενώ μόλις το 2017 οπαδοί του Πανηλειακού έβαλαν φωτιά στο γήπεδο του Μεσσηνιακού.
Τρίκαλα - Αναγέννηση Καρδίτσας
Η μεταξύ τους κόντρα ξεκίνησε το 1964 σ’ έναν αγώνα στο θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδος, στον οποίο επικράτησε η Αναγέννηση Καρδίτσας με σκορ 2-0. Από τότε, οι δύο ομάδες έχουν συναντηθεί δεκάδες φορές προσφέροντας θέαμα και ένταση στον θεσσαλικό κόσμο και όχι μόνο.
Καθοριστικό ρόλο σε αυτή την επαρχιακή ποδοσφαιρική σύγκρουση παίζουν οι οργανωμένοι οπαδοί των δυο ομάδων. Τα Τρίκαλα έχουν στο πλευρό τους τους Sakafliades Trikala Club Gate 4, οι οποίοι από το 2004 ενώνουν τις φωνές τους στο Δημοτικό Στάδιο Τρικάλων και σε οποιοδήποτε άλλο γήπεδο αγωνίζεται ο Α.Ο.Τ. Από την άλλη, στην Καρδίτσα, εδώ και πολλά χρόνια η «Θύρα 3» λατρεύει την ομάδα και την πόλη της και δίνει τον δικό της «κίτρινο» παλμό στα ελληνικά γήπεδα. Και οι δυο σύνδεσμοι φιλάθλων είναι ευρέως γνωστοί στον ελληνικό οπαδικό χώρο, ενώ αποδεικνύουν πως η επαρχία δεν έχει μείνει καθόλου πίσω στον οπαδικό τομέα αλλά, αντίθετα, χαράσσει τον δικό της δρόμο. Οι Καρδιτσιώτες στα συνθήματα τους τα βάζουν με κάθε «σακαφλιά», με το φρούριο, το τζαμί, μέχρι και με τα στενά των Τρικάλων, αποκαλώντας πολλές φορές τους αντιπάλους «βλάχους»!
Το κλίμα στην κερκίδα παραμένει φορτισμένο μέχρι και σήμερα με αποτέλεσμα να σημειώνονται συχνά συμπλοκές μεταξύ των οπαδών. Την προσοχή του κόσμου τράβηξε η επίθεση Καρδιτσιωτών στον κεντρικό σύνδεσμο των Σακαφλιάδων το 2011. Ρεπορτάζ τοπικού καναλιού, μεταξύ άλλων ανέφερε: «Για 20 περίπου λεπτά επικράτησε πανδαιμόνιο μπροστά στα έκπληκτα μάτια των περιοίκων, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ελαφρά ένας Τρικαλινός στο κεφάλι, μια νεαρή Τρικαλινή η οποία υπέστη ρήξη συνδέσμου στο δάκτυλο της, και ένας 23χρονος Καρδιτσιώτης, τον οποίο αφού ξυλοκόπησαν άγρια τον γδύσανε και τον πέταξαν στον δρόμο, τη στιγμή που η υπόλοιπη παρέα του τράπηκε σε φυγή».
8°
