Είναι πράγματι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο ο περυσινός τεμπέλης, παλιομοδίτης και αντιπαραγωγικός Κώστας Φορτούνης εξελίχθηκε σε μοντέρνο χαφ που δεν διστάζει να πάρει όλη την ομάδα πάνω του, ανεξάρτητα από τις συνθήκες και την εξέλιξη που έχει κάθε αγώνας.
Τον είχα δει στο τελευταίο φιλικό 0-0 με τη Λεγανές και απογοητεύτηκα. Πίστεψα πως και φέτος θα βλέπαμε μία από τα ίδια. Καθόταν και κοιτούσε τους υπόλοιπους... επιβλέποντας απλά την κυκλοφορία της μπάλας... Στην ουσία αποτελούσε φρένο στις προσπάθειες της ομάδας. «Μάλλον έκαναν λάθος που δεν τον πούλησαν», σκέφτηκα με αφορμή και τις φήμες για πιθανή μεταγραφή το καλοκαίρι.
Ώσπου ξεκίνησαν τα ευρωπαϊκά και είδαμε έναν άλλο, εντελώς διαφορετικό ποδοσφαιριστή. Κι αν στα δύο παιχνίδια με την Λουκέρνη τα πράγματα ήταν εύκολα, ο αγώνας με την Μπέρνλι αποδείχθηκε πραγματική αποκάλυψη. Καμία σχέση με το παρελθόν.
Πλέον, κάνει τα πάντα. Κυρίως παίρνει τη μπάλα την ώρα που οι υπόλοιποι δέκα σαστίζουν και μοιάζουν να βρίσκονται σε αδιέξοδο. Το κλωτσίδι που έπεσε σ' αυτό το ματς θα τον άφηνε, σε άλλες περιπτώσεις, εκτός παιχνιδιού. Πολλά τα παραδείγματα από το παρελθόν. Την Πέμπτη όμως χτύπησε την ώρα που νόμιζες ότι ο Ολυμπιακός έχει πέσει θύμα του εκνευρισμού των παικτών του και της εξέδρας με αφορμή κάποιες αποφάσεις του διαιτητή που δεν άρεσαν. Τότε το πήρε πάνω του. Ένα γκολ με φάουλ. Δεύτερο, μισό δικό του κι αυτό, με σέντρα - αλφάδι στο κεφάλι του Μπουχαλάκη. Και το τρίτο με σίγουρο χτύπημα στο πέναλτι.
Φρόντισα κι έμαθα τι έγινε το καλοκαίρι. Κατ αρχάς, δούλεψε μόνος του, με ατομικό γυμναστή που τον έφερε από την Γερμανία. Και μετά, πέρα από την ατομική του θέληση να αλλάξει την εντύπωση που υπήρχε γι αυτόν, είδε τον Ολυμπιακό να φέρνει δύο χαφ που τον καταλαβαίνουν και τον σιγοντάρουν σε ό,τι κι αν κάνει. Λάζαρος και Ποντένσε σε άψογη συνεργασία με τον Ομάρ και τον Τσιμίκα (άλλη μεγάλη φετινή ανακάλυψη αυτός!) ανοίγουν τα φτερά της ομάδας. Τον βοηθάνε και τους βοηθάει. Όλοι μαζί μια μηχανή, μαζί με την διάθεση του Γκερέρο για πολλά γκολ.
Με δυο λόγια, το σύνολο από την μέση και μπροστά λειτουργεί άψογα. Ειδικά ο Ποντένσε έχει δώσει άλλο χαρακτήρα και άλλη ποιότητα. Κι ο προπονητής, ο Πέδρο Μαρτίνς, τους δούλεψε όλους μαζί έχοντας ανακαλύψει τα προσόντα τους και ποντάροντας στα πλεονεκτήματά τους.
Η Μπέρνλι είναι η μεγαλύτερη από τις μικρές του αγγλικού πρωταθλήματος. Πάντα ένα δύσκολο σταυρόλεξο για κάθε ελληνική ομάδα. Κι ο Ολυμπιακός το έλυσε σε συνθήκες που στην αρχή δεν φάνηκαν να τον ευνοούν. Ο Φορτούνης είχε το σημαντικότερο μερίδιο της επιτυχίας. Όσο μάλιστα παραμείνει στην σημερινή φόρμα, ο προπονητής και ο κόσμος δεν θάχουν να φοβούνται. Μη ξεχνάμε, πάντως, πόσο εύκολα μπορεί να γίνει το 2-0 στην ρεβάνς και να χαθούν όλα την άλλη Πέμπτη. Κι ένα ακόμη θέμα είναι, τι εναλλακτικές υπάρχουν αν για οποιουσδήποτε λόγους ο Ολυμπιακός δεν θα έχει κάποια στιγμή τον ίδιο Φορτούνη...
16°
