Αθλητισμος

Τσιτσιπάς, Αντετοκούνμπο και Πετρούνιας

Ασυναγώνιστοι σε ένα κόσμο με τεράστιο ανταγωνισμό

Νίκος Ασημακόπουλος
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Υπάρχουν δυο λεπτομέρειες που κάνουν τον Τσιτσιπά  «ασυναγώνιστο» για τα 20 χρόνια του και τις παραστάσεις που κατάφερε να εξασφαλίσει.

Η μία, ότι ξεπετάχτηκε σε μια στιγμή που οι περισσότεροι από τους 10 πρώτους της παγκόσμιας κατάταξης στο τένις αρχίζουν να υποχωρούν λόγω ηλικίας. Ο Ναδάλ είναι 32, ο Φέντερερ 37, ο Ντελ Πόρτο 29, ο Άντερσον 32, ο Σίλιτς 29, ο Ισνερ 33, ο Φονίνι 31. Μόνο ο Ζβέρεφ έχει μπροστά τα χρόνια του «δικού μας». Και φυσικά υπάρχει δίπλα και πίσω μια φιλόδοξη φουρνιά με πρώτο τον Νικ Κύργιο που λογικά θα κλέψει την παράσταση μέχρι το 2030 τουλάχιστον.

Από την άλλη, στο τένις ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος και σε υψηλότατο επίπεδο. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεπεταχτεί κάποιος από το πουθενά και να αρχίσει να τα σαρώνει όλα πηδώντας δέκα - δέκα τις θέσεις προς την κορυφή.

Αυτή την στιγμή οι ΗΠΑ είναι γεμάτες από πιτσιρικάδες, διψασμένους και φιλόδοξους τενίστες υψηλών προδιαγραφών απ όλο τον πλανήτη, που παίζουν σε δυσκολότατα για την ηλικία τους τουρνουά και προσπαθούν να ξεχωρίσουν. 

Αυτό που έχει πετύχει ο Τσιτσιπάς μπορεί να συγκριθεί με το κατόρθωμα του Αντετοκούνμπο. Δεν είναι όπως -ας πούμε- στην γυμναστική όπου ο Πετρούνιας σαρώνει τα παγκόσμια, τα ευρωπαϊκά και τα ολυμπιακά μετάλλια χωρίς αντίπαλο. Κι από τον στίβο, μόνο τα σπριντ συγκεντρώνουν ενδιαφέρον και σπόνσορες. Το να κυριαρχεί, ας πούμε, ο Κεντέρης παλιότερα και για πολλά χρόνια κόντρα σε μια δεκάδα αφρο-αμερικανών ήταν περίπου το ίδιο σημαντικό και προσοδοφόρο με τα κατορθώματα του Μπολτ αργότερα.

Ο συντελεστής δυσκολίας σε κάθε σπορ καθορίζει, μαζί με την εμπορικότητά του, τα οικονομικά αλλά και τα αγωνιστικά κέρδη του αθλητή. Ο ποδοσφαιριστής που πρωταγωνιστεί στο αγγλικό ή στο ισπανικό πρωτάθλημα αξίζει πολύ περισσότερο από έναν πρωταθλητή της σφαίρας ή του τριπλούν. Ακόμα πιο δύσκολο να σταθεί κάποιος σε ρόλο σούπερ σταρ στα 6-8 κορυφαία ευρωπαϊκά ποδοσφαιρικά κλαμπ, όπως ο Μέσι με τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Αντίθετα, στο ευρωπαϊκό μπάσκετ καταξιώνεται πραγματικά μόνο όποιος καταφέρει να περάσει στο ΝΒΑ για να κερδίσει διακρίσεις, χρήμα και χορηγούς εξασφαλίζοντας πραγματικά μεγάλη καριέρα.