Έστω ότι ο Μαρινάκης τα έκανε όλα λάθος το περασμένο καλοκαίρι. Ποντάρισε στην κεκτημένη ταχύτητα με την οποία έπαιρνε ο Ολυμπιακός τα προηγούμενα πρωταθλήματα και πίστεψε πως το ίδιο θα γινόταν και φέτος. Υποτίμησε και τη δυναμική που είχε αναπτύξει ο Σαββίδης ή τα γκάζια που ετοιμαζόταν να πατήσει ο Μελισσανίδης και προτίμησε να συμπεριφερθεί σαν να έπαιζε πάλι μόνος του περιμένοντας πρωτάθλημα από Νοέμβριο.
Έστω ότι έκανε και δεύτερο μεγαλύτερο λάθος μπλέκοντας στους καυγάδες με τον ΠΑΟΚ, τον Σαββίδη, τη διαιτησία, την κυβέρνηση και όλους τους άλλους «εχθρούς» αντί να κοιτάξει το μαγαζί του και περιμένοντας να αξιοποιήσει τα λάθη των απέναντι, όπως έκανε π.χ. η ΑΕΚ.
Έστω και ότι έχει απόλυτο δίκιο να κατεβαίνει στα αποδυτήρια και τα χώνει στους παικταράδες του, επειδή με την όλη συμπεριφορά τους θυμίζουν τους... τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας. Πράγματι, «όταν παίζεις με ομάδες όπως ο Πλατανιάς, ο σημερινός Παναθηναϊκός, ή η Λιβαδειά, που έχει το 1/15 του μπάτζετ σου, δεν θες προπονητή, ούτε πρόεδρο. Να σέβεσαι τον εαυτό σου χρειάζεται μόνο»!
Όμως η σημερινή κατάσταση δεν φύτρωσε ξαφνικά. Υποτίθεται πως στα αποδυτήρια υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι εμπιστοσύνης που βλέπουν και ελέγχουν, λύνουν προβλήματα, παρακολουθούν τα ανησυχητικά φαινόμενα και τα προλαβαίνουν, ενημερώνουν τον πρόεδρο και ζητούν την παρέμβασή του πριν φτάσει το πράγμα εδώ που έφτασε. Αυτό σημαίνει διοίκηση.
Αλλά και τώρα... Τόσο σοβαρές αποφάσεις δεν γίνεται να τις παίρνει κανείς φουρτουνιασμένος. Ο Ολυμπιακός, από όποια μεριά και να το δούμε, είναι ακόμη στον στόχο διεκδίκησης μιας θέσης στα προκριματικά του Champions League. Βρίσκεται σε σημείο που να μην αντέχει ούτε ισοπαλία στα παιχνίδια ως τη λήξη του πρωταθλήματος. Όσο ταλέντο κι αν έχουν τα πιτσιρίκια, δύσκολο να τα βγάλουν πέρα μαζί με 5-6 «παλιούς». Αν δεν βγει δηλαδή και το καινούργιο πλάνο, ποιος θα φταίει;
Αλλά και για το καλοκαίρι, οι όποιες αλλαγές χρειάζονται ψύχραιμο σχέδιο, ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα, στοχευμένες κινήσεις. Θα είναι μεγαλύτερο λάθος να γίνουν τα πράγματα όπως μέχρι τώρα, με την ίδια ευκολία που αλλάζουν οι παίκτες και οι προπονητές. Χρειάζεται ψάξιμο, που είναι αμφίβολο αν κάποιος θα το πάρει πάνω του και θα το επιχειρήσει με υπομονή, με ψυχρή λογική -κυρίως με βάση τις πραγματικές ανάγκες της ομάδας και όχι τις επιθυμίες της στιγμής.
Γιατί ακούγονται παρά πολύ ευχάριστα στον κόσμο τα... «διώξ’ τους όλους, πρόεδρε», «πάρε κεφάλια» και άλλα τέτοια πιασιάρικα, μα πολλές φορές δεν βγαίνουν στο γρασίδι...
18°
