Με το κεφάλι στον πάγκο του χασάπη!

Καλύτερα να αφήσουμε στην άκρη το τελευταίο 2-1 από τον ΟΦΗ. Δεν έχει την παραμικρή σημασία. Και να νικούσε δηλαδή ο Παναθηναϊκός μια ομάδα Β΄ Εθνικής σ’ ένα ματσάκι κυπέλλου, τίποτα δεν θα άλλαζε σε σχέση με τη συνολική φετινή του εικόνα. Τελειωμένη ιστορία...

Με μηδέν προετοιμασία, με ελάχιστες δυνάμεις, χωρίς να μπορεί να βγάλει καλά-καλά ούτε ένα ημίχρονο, η ομάδα μπαίνει σε κάθε ματς μόνο και μόνο για να τσαμπουκαλευτεί και να το παίξει (αν μπορεί) αδικημένη. Παίκτες που ντύθηκαν στα πράσινα περισσότερο από απελπισία επειδή δεν έβρισκαν συμβόλαιο αλλού, ήρθαν μόνο και μόνο για να κοροϊδέψουν και να καθίσουν πάνω στα λίγα λεφτουδάκια που μπορούσαν να εξασφαλίσουν.

Το αποτέλεσμα φωνάζει από τη στιγμή που ξεκίνησε το πρωτάθλημα. Λίγη δουλειά, περιορισμένες δυνατότητες, ελάχιστη επαφή με την πραγματικότητα, πολλές ψευδαισθήσεις, μπόλικοι εχθροί που πρέπει να... εξολοθρευθούν, αλλά ποδοσφαιριστές χωρίς την παραμικρή εμπειρία σε ομάδες που έχουν κάνει πρωταθλητισμό... κι από τηγανίτα τίποτα.

Βέβαια, το λάθος έγινε στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς, όταν η διοίκηση αποφάσισε να στηρίξει τον αποδιοπομπαίο σήμερα Στραματσόνι. Του ανέθεσε «εν λευκώ» τη δημιουργία της «καινούργιας« ομάδας, αν και από πέρυσι όσοι μπορούν και βλέπουν δύο μέτρα πέρα από τη μύτη τους είχαν καταλάβει την ανεπάρκειά του. Τον άφησε να διαλέξει όποιους ήθελε. Και φυσικά τα πράγματα έγιναν χειρότερα από πέρυσι και πρόπερσι. Αυτό μόνο ο Αλαφούζος και οι γύρω του δεν μπόρεσαν να το δουν στην ώρα του. Ώσπου η κατάσταση έφτασε στα όρια της καταστροφής.

Να προσθέσουμε την απελπισία που έχει κυριεύσει τους πάντες. Δεν είναι τυχαίο ότι πριν ακόμη τελειώσει το ματς με τον Πανιώνιο την περασμένη Κυριακή, οι οπαδοί ξεσάλωσαν ζητώντας να έρθει (προφανώς σαν... σωτήρας!) ο Ουζουνίδης που η ως τώρα θητεία του εξαντλείται σε μικρομεσαίες ομαδούλες. Τόσο χαμήλωσε το ταβάνι των φιλοδοξιών και τόσο περιορίστηκαν οι ορίζοντες μιας κάποτε μεγάλης ομάδας...

Παράλληλα ακούγεται περισσότερο από αστείο οι οργανωμένοι οπαδοί να ζητούν από τον πρόεδρο με επίσημη ανακοίνωση να πάψει να είναι απλά "οικονομικός διαχειριστής της ΠΑΕ«(!), να διώξει τους δικούς του ανθρώπους και να τοποθετήσει άλλους που «να έχουν αντίληψη της παναθηναϊκής πραγματικότητας» – εννοώντας κατά βάθος τα ίδια τα παιδιά της 13 που «αγαπούν την ομάδα« και «ξέρουν»!

Αφού δηλαδή όλοι αυτοί οι «κράτος εν κράτει» χρησιμοποίησαν τον Αλαφούζο για να διώξουν τον Βαρδινογιάννη, τώρα βάζουν πια το κεφάλι του στον πάγκο του χασάπη!

Το χειρότερο απ’ όλα; Όχι απλά κατέρρευσε, αλλά... εξαερώθηκε η σουρεαλιστική κωμωδία με τους διαιτητές που τάχα κυνηγούν την ομάδα και δεν την αφήνουν να πάρει έστω ένα ψιχουλάκι από τον Ολυμπιακό. Πάνω της στηριζόταν όλα αυτά τα χρόνια το επικοινωνιακό οικοδόμημα που βοηθούσε να μπαίνουν τα πραγματικά προβλήματα κάτω από το χαλί. Όμως, τα άλλοθι τελείωσαν. Γελοιοποιήθηκαν και όσοι τα συντηρούσαν και τα αναπαρήγαγαν. Κατάλαβαν πως η μπάλα παίζεται στο γήπεδο κι αυτό το άθλημα δεν το ξέρουν – άρα είναι άχρηστοι πλέον στον Αλαφούζο. Μάλιστα όσοι διαθέτουν το μεγαλύτερο θράσος αρχίζουν να τον κράζουν κι όλας δειλά-δειλά! Μόνο που το ακροατήριό τους περιορίζεται πλέον σε μια ελάχιστη μειονότητα ηλιθίων...