Τι βοηθάει περισσότερο τον εφοπλιστή; Το τηλεοπτικό κανάλι ή η ποδοσφαιρική ομάδα; Και πώς γίνεται να τα συνδυάζει και τα δύο; Ο Μαρινάκης, ας πούμε, λογικά είχε πρόβλημα όλες αυτές τις μέρες. Βρέθηκε εσώκλειστος στο... κελί του Υπουργείου Ενημέρωσης για να πάρει την συχνότητα, χωρίς κινητό και επικοινωνία με τον έξω κόσμο, την ώρα που έπρεπε να τρέξουν οι τελευταίες και πιο κρίσιμες μεταγραφές του Ολυμπιακού, να βγει νέος πρόεδρος στην Σούπερ Λίγκα και να αποφασίσει ο Γκιρτζίκης αν θα παραιτηθεί ή όχι από την ΕΠΟ. Αδύνατο να τα προλάβει όλα, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα... Όμως σε τέτοιες περιπτώσεις διαλέγεις τι συμφέρει περισσότερο. Κι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού κατάφερε να τσιμπήσει την άδεια. Έτσι τώρα θα μπορεί να ασχοληθεί πάλι με όσα άφησε για λίγο στην άκρη...
Αντίθετα, ο Αλαφούζος δεν κλείστηκε μέσα έχοντας στείλει άλλους για να εξασφαλίσουν την συνέχεια του ΣΚΑΪ, ενώ ο Ιβάν Σαββίδης βρέθηκε στο τέλος διπλά χαμένος. Και έμεινε χωρίς κανάλι και έχασε τον παικταρά, τον Μικού, καθώς κανένας από τους έξω δεν έπαιρνε την ευθύνη να παζαρέψει τα 6 εκατομμύρια ευρώ που ζητούσε η Ράγιο Βαγιεκάνο για να τον δώσει.
Η μεγάλη πλάκα, πάντως, είναι ότι οι οπαδοί ακολούθησαν τους προέδρους όπως πάντα: σαν πιστά, φανατισμένα στρατιωτάκια. Οι Ολυμπιακοί αρχίζουν να ζουν πλέον το όνειρό τους, που είναι να βλέπουν το κανάλι του Μαρινάκη να συναγωνίζεται σε ποδοσφαιρική προπαγάνδα τον ΣΚΑΪ του Αλαφούζου. Να βγάζει στον αέρα «ρεπορτάζ» που δεν τα υπογράφει κανένας ρεπόρτερ. Να κόβει και να ράβει τις ειδήσεις στα μέτρα του boss. Να εμφανίζει «αντικειμενικούς» κόκκινους δημοσιογράφους, ικανούς να κατατροπώσουν τους «αδέσμευτους» πράσινους με τις ίδιες ακριβώς μεθόδους. Πολλοί θα είναι, φαντάζομαι, οι πρόθυμοι που θα θελήσουν να στήσουν μια εκπομπή παρόμοια με του Θωμαϊδη για να βγάζει τα άπλυτα του Αλαφούζου στη φόρα. Μη ξεχνάμε ότι οι νέες άδειες δόθηκαν στο όνομα της πάταξης της διαπλοκής. Και της ποδοσφαιρικής βεβαίως βεβαίως...
Η ουσία είναι ότι, μετά τα όσα ζήσαμε τις τελευταίες μέρες, είχαμε μια ακόμη καλή αφορμή να καταλάβουμε γιατί τα τηλεοπτικά κανάλια και οι ποδοσφαιρικές ομάδες έχουν ένα μαγνήτη που τραβάει τους φραγκάτους. Χωνέψαμε πάρα πολύ καλά πόσο εύκολα και βλακωδώς πρώτα τσιμπάει και μετά στοιχίζεται πίσω από τα συμφέροντά τους ένα μεγάλο κομμάτι Ελλήνων με αφορμή κάποια ομάδα ή ένα κανάλι. Έτσι όσοι τα ελέγχουν, μπορούν να προβάλλονται, να καθοδηγούν, να προσδιορίζουν εξελίξεις, να συντηρούν την φανατίλα και μετά να χρησιμοποιούν τους οπαδούς στα δικά τους παιχνίδια δύναμης - εξουσίας. Φυσικά, να ενώνουν ή να διχάζουν, ανάλογα με το πώς τους βολεύει.
Για παράδειγμα, τη μέρα που ερχόταν στην Αθήνα αντιπροσωπεία της UEFA για να συναντήσει και τους τρεις της «αντιμαρινακικής» συμμαχίας Μελισανίδη - Αλαφούζου - Σαββίδη, ο Σαββίδης ανακοίνωνε μηνύσεις και αγωγές κατά του Αλαφούζου για κάποια «ρεπορτάζ» (από... τα γνωστά) του καναλιού του προέδρου του Παναθηναϊκού, που έκρινε ότι τον έθιγαν. Μάλιστα διέρρεε, ότι... «αυτόν δεν θέλω να τον ξαναδώ στα μάτια μου»! Κι οι φίλαθλοι κάθε απόχρωσης παρακολουθούσαν μπερδεμένοι χωρίς να καταλαβαίνουν αν οι δυο τους είναι σύμμαχοι ή εχθροί...
Μία ωραία ατμόσφαιρα που μπορούμε να φανταστούμε πόσο ομορφότερη θα ήταν, αν διεκδικούσε τηλεοπτική άδεια και ο Μελισανίδης!
Λογικό μετά απ' όλα τούτα να μην τους απασχολεί ακόμη κι αν μπαίνουν μέσα. Όπως δηλώνουν και καμαρώνουν, ξοδεύονται από... «αγάπη για την ομάδα», ή... «για να προσφέρουν υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο και να δίνουν ικανοποίηση», όπως είπε πρόσφατα ο ιδιοκτήτης του ΣΚΑΪ όταν τον ρώτησαν στην Βουλή γιατί ασχολείται αφού καταθέτει ζημιές και αναγκάζεται να παίρνει δάνεια.
Δεν υπήρχε ιδανικότερο timing για να μπορέσει να καταλάβει ακόμη και ο πιο χαζός, τι ακριβώς παίζεται και για ποιους λόγους πολλοί επιχειρηματίες προτιμούν να αγοράζουν κανάλια και ποδοσφαιρικές ομάδες... Μόνο που υπάρχουν πολλοί που δεν το καταλαβαίνουν!
9°
