Θα σου διηγηθώ πώς έχουν τα γεγονότα, φίλε αναγνώστη, και είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβεις. Αρκεί να μην έχεις καταναλώσει κανένα μπουκάλι οινόπνευμα και στρίβεις στο ισιάδι ή κανένα μαροκίνι και κατηφορίζεις στην ανηφόρα. Αν και διόλου απίθανο, μετά το τέλος της ιστορίας, να τα χρειαστείς και τα δύο. Σιγά μην μπεις στο δίλημμα να διαλέξεις. Μα ακριβώς γι’ αυτά τα διλήμματα μιλάει η ιστορία μας σήμερα.
Στον Ολυμπιακό για τη φετινή περίοδο προσέλαβαν έναν προπονητή που όταν τον ρωτούσαν πώς λέγεστε, απαντούσε: Τιμούρ Κετσπάγια. Αυτόν γούσταρε να καθίσει στον πάγκο ο πρόεδρος Κόκκαλης. Θα μου πεις ο Κόκκαλης, με τόσα που έχει στο κεφάλι του, έβλεπε κυπριακό ποδόσφαιρο και θαμπώθηκε από την προπονητική του Γεωργιανού Τιμούρ; Όχι. Αλλά, ο Κετσπάγια ήταν ο προπονητής της Ανόρθωσης, της ομάδας που έκανε τη ζημιά στον Ολυμπιακό στα περσινά προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Κάποιοι θα πέσανε από δίπλα του, από αυτούς που κατά καιρούς επηρεάζουν τον πρόεδρο, θα τους είπε, θα του είπαν, και τελικά άφησε… να τον ψήσουν.
Έτσι κι αλλιώς η φιλοσοφία του Κόκκαλη για την προπονητική είναι σαφής: Από τη στιγμή που δεν μιλάμε για τον Μουρίνιο, για τον Λίπι, τον Γκουαρντιόλα ή τον Αντσελότι, όλοι οι άλλοι είναι ίδιοι. Γι’ αυτό ας πάρουμε έναν να τελειώνουμε. Το «ίδιοι» ενισχύει φυσικά και για τη θεωρία του αναλώσιμου. Ήρθε, λοιπόν, ο άνθρωπος που δεν θυμάται πώς είναι τα κουρεία και αφού κατάφερε να περάσει την ομάδα στους ομίλους και συγχρόνως να την κάνει άνω κάτω με τους τραυματισμούς, μια που εκείνη την περίοδο όποιος πρόφερε και μόνο τη λέξη Ολυμπιακός πάθαινε θλάση, τελικά τον έδιωξε. Οι φίρμες της ομάδας ήταν ντουμάνι με τον Γεωργιανό. Ο Κόκκαλης έδειξε σε κάποια φάση να αμφιταλαντεύεται, αλλά περισσότερο μετρούσε ότι η πρόσληψη του Τιμούρ ήταν προσωπική του επιλογή, κόντρα στη λογική αλλά και το λαϊκό αίσθημα.
Τι γίνεται την ίδια ώρα στην αντίπερα όχθη, στο πράσινο στρατόπεδο; Εκεί, υποστήριζαν ότι ο κόσμος να χαλάσει, να έρθουν τα πάνω κάτω, δεν αλλάζουν προπονητή. Ο Χενκ Τεν Κάτε θα κάτσει στον πάγκο συμπληρώνοντας τα δύο χρόνια του συμβολαίου του και ολοκληρώνοντας το έργο του. Στο τέλος της σεζόν θα έκαναν ταμείο και θα έπαιρναν αποφάσεις. Έτσι λειτουργούν οι σοβαροί σύλλογοι, υποστήριζαν φανατικά. Επειδή το τέλος στην Ελλάδα είναι μια καινούρια αρχή και χρονικά ούτε ως τέλος ούτε ως αρχή μπορεί να καθοριστεί με ακρίβεια, άρχισαν με τα πρώτα σαλτανάκια του Τεν Κάτε –που τα συνήθιζε ο άνθρωπος, δεν τα ανακάλυψε φέτος– να του ροκανίζουν καλικαντζαρίσια την καρέκλα. Για να μη φανούν ισοπεδωτικοί ή επιπόλαιοι και βασικά ανακόλουθοι με όσο διατράνωναν, έθεσαν ένα χρονικό ορίζοντα. Το ντέρμπι των αιωνίων. Κερδίζουμε, μένουμε στην κορυφή, μένει κι αυτός. Πέφτουμε από την κορυφή, πέφτει κι αυτός.
Εντωμεταξύ, στο κόκκινο στρατόπεδο έχει έρθει ο Ζίκο! Κρίθηκε καλή περίπτωση, επειδή οι περισσότεροι Λατινοαμερικάνοι συμφωνούσαν απόλυτα με την πρόσληψή του. Κι άλλο δίλημμα ξαφνικά στην ομάδα. Να κάνουμε το χατίρι στα παιδιά ή να κρατήσουμε το δίδυμο Μπάντοβιτς-Νινιάδη, που ανέλαβαν υπηρεσιακοί και έδειχναν να πηγαίνουν καλά το καράβι; Η μπίλια έκατσε στον Βραζιλιάνο όχι μετά από ενδελεχή ανάλυση των πεπραγμένων και όλοι μαζί αναφώνησαν «Ζίκο το έθνος, Ζίκο ο Ολυμπιακός»! Αλλά κι αυτός μέχρι εκεί ήταν. Μέχρι, δηλαδή, να κερδίσει το ντέρμπι στο Καραϊσκάκη.
Παραδόξως, μετά από αυτό το ματς και οι δύο έχασαν τον προπονητή τους. Ο Τεν Κάτε απολύθηκε, και να σου ο Νιόπλιας στον πάγκο! Στον Ολυμπιακό, πάλι, μετά τη νίκη αυτή η ομάδα αρχίζει να ξεφουσκώνει. Συγχρόνως κάτι ραγίζει στις σχέσεις παικτών και Ζίκο. Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα; Τον διώχνουμε κι αυτόν και φέρνουμε πίσω Μπάντοβιτς-Νινιάδη; Γιατί όχι; Αφού και ο Παναθηναϊκός έχει Νιόπλια και Βαζέχα και τα πάνε μια χαρά. Μικρές ασήμαντες λεπτομέρειες. Ο ΠΑΟ βρέθηκε στην κορυφή όχι επειδή παίζει καλύτερα, αλλά γιατί επιτέλους η ομάδα εκμεταλλεύεται το όπλο που λέγεται Σισέ και κυρίως επειδή ο Ολυμπιακός έχει τρελαθεί στις γκέλες, με πρόσφατη αυτή στην Καβάλα. Μικρή λεπτομέρεια επίσης είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν παίζει κανένα ποδόσφαιρο ομορφότερο από αυτό που δίδαξε ο Κετσπάγια. Άλλη μια μικρή λεπτομέρεια είναι ότι και οι δύο δήλωναν ανοιχτά ότι στις μεταγραφές του Γενάρη θα ενισχυθούν και μόνο τέτοια διάθεση δεν δείχνουν.
Σημειωτέον, και οι δύο συνεχίζουν στην Ευρώπη με αντιπάλους που επιβάλλουν την ενίσχυση των ρόστερ τους, αν τους ενδιαφέρει πραγματικά η ευρωπαϊκή προοπτική και οι διακρίσεις. Όλο αυτό όμως το ιστορικό, φίλε αναγνώστη, λέγεται προγραμματισμός των δύο κορυφαίων ομάδων της Ελλάδας. Δικαίωμά σου, τώρα, αν θα ξεκινήσεις από το ουίσκι ή από το μαροκίνι.
13°
