Όταν αγόραζαν ο Αμπράμοβιτς την Τσέλσι, ο Γκλέιζερ την Μ. Γουνάιτεντ, ο σεΐχης Μανσούρ τη Μάντσεστερ Σίτι, οι Αμερικάνοι της Fenway τη Λίβερπουλ και διάφοροι άλλοι λεφτάδες μικρότερες αγγλικές ομάδες, δεν φαντάζονταν ποτέ πως θα βρίσκονταν κάποια στιγμή μπροστά στο Brexit και στις επιπτώσεις του. Βέβαια, ακόμη είναι νωρίς. Σε δύο περίπου χρόνια θα ξέρουμε τι ακριβώς θα γίνει και με ποιο τρόπο θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και στα σπορ. Όμως, οι υπολογισμοί άρχισαν. Αν θα συμφέρει μια επένδυση στο ποδόσφαιρο, το επιπλέον κόστος που μπορεί να έχει και κυρίως πόσο φωτεινό θα είναι το μέλλον στα αγγλικά γήπεδα.
Για παράδειγμα, ο Μισί Μπατσουαγί, Βέλγος γεννημένος στο Κογκό, παίζει στη γαλλική Μαρσέιγ και τον παζαρεύει η Γουέστ Χαμ. Αν το αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα ήταν «ναι στην Ευρώπη», η μεταγραφή θα κόστιζε 31 εκατομμύρια λίρες. Με τα νέα δεδομένα πάει στα 34 και... βλέπουμε. Σ’ αυτό να προσθέσουμε και τα προβλήματα για την εξασφάλιση άδειας εργασίας στη Βρετανία που είναι μια πολύπλοκη υπόθεση για τους ξένους παίκτες. Μέχρι τώρα ο «ευρωπαίος» ποδοσφαιριστής είχε τα δικαιώματα του Βρετανού. Από τώρα όμως θα θεωρείται ξένος και για να μπορέσει να πάρει μεταγραφή στο Νησί θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχει παίξει με την Εθνκή ομάδα της χώρας του στο 75% των αγώνων που θα έχει δώσει τα δύο τελευταία χρόνια. Κάτι τέτοιο είναι πάρα πολύ δύσκολο. Ο Καντέ, ας πούμε, της πρωταθλήτριας Λέστερ, έχει φορέσει τη φανέλα της Εθνικής Γαλλίας σε λιγότερο από το 45% των αγώνων της.
«Η μισή Premier League θα χρειάζεται άδεια εργασίας» είχε πει από τον περασμένο Μάρτιο ο ποδοσφαιρικός παράγοντας Ράσελ Άντερσον στο BBC. «Η βραχυπρόθεσμη επίδραση θα είναι τεράστια, μα θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι θα βοηθήσει μακροπρόθεσμα, επειδή θα αναγκάσει τις ομάδες να ψάξουν και να βρουν δικά τους ταλέντα». Σωστή σαν σκέψη, με τη διαφορά ότι ο πρωταθλητισμός σπάνια περιμένει την ανάπτυξη ενός νέου ποδοσφαιριστή. Αυτός είναι και ο λόγος που οι μεγάλες ομάδες προτιμούν να χρυσοπληρώνουν για να αγοράζουν φτασμένους σταρ. Φυσικά κλείνει ο δρόμος και για τα διάφορα ταλέντα 12 ως 16 χρόνων, που τα ψάρευαν οι αγγλικές ομάδες από παντού και τα αξιοποιούσαν με τον τρόπο που ήθελαν.
Αφήνω για το τέλος τη δήλωση του Πολ Σαπίρο στην «Guardian». Πρόκειται για στέλεχος μεγάλης δικηγορικής εταιρείας του Λονδίνου που ασχολείται με συμβόλαια ποδοσφαιριστών: «Πρέπει να έχουμε σαφέστερη ιδέα των όρων με τους οποίους θα διαπραγματευθεί το Ηνωμένο Βασίλειο για τη συνέχιση της σχέσης του με την ΕΕ. Αν η συμφωνία περιλαβάνει μια ευρύτερη κυκλοφορία εργαζομένων, η σημερινή κατάσταση θα συνεχιστεί χωρίς προβλήματα. Αν όμως έχουμε περιορισμούς στην κυκλοφορία προσώπων και υπηρεσιών, τότε ο αντίκτυπος και στον αθλητισμό θα είναι σημαντικός».
Ας μείνουμε σ’ αυτό, με την υποσημείωση ότι ένας από τους λόγους που οι Βρετανοί ψήφισαν Brexit ήταν για να περιοριστεί η ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων... Εκτός αν το ποδόσφαιρο αποτελέσει την εξαίρεση που θα επιβεβαιώσει τον κανόνα.
9°
