Το 1811, στο πρώτο του ταξίδι στην Ελλάδα, ο λόρδος Βύρωνας, 23 χρονών, ανεβαίνει στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Αντικρίζοντας τον κατεστραμμένο και λεηλατημένο από τους Άγγλους ναό της Αθηνάς και την Καρυάτιδα να λείπει από τη θέση της, συγκλονίζεται. Ήταν νωπή ακόμα η ιεροσυλία του Έλγιν και σπαράζει η καρδιά του μεγάλου ρομαντικού, μιας και «ό,τι δεν κατάφεραν οι Γότθοι, το κατάφεραν οι Σκοτσέζοι», όπως έγραψε κι ένας άλλος ξένος περιηγητής. Κι αυτό είναι το και το έναυσμα για τον Τζορτζ Γκόρντον Μπάιρον ή και 6ο Βαρώνο Βύρωνα για να γράψει την «Κατάρα της Αθηνάς»: «[...]Έτσι αγνάντευα τη γη μας και της θάλασσας τα κάλλη, σαν τα βήματα σε τούτον τον ναό με φέραν πάλι. Μόνο, δίχως να υπάρχουν φίλοι, ή ανθρώποι άλλοι, στο μαγευτικό ετούτο και πανώριο ακρογιάλι, που η τέχνη και η ανδρεία είναι σαν μια οπτασία και που βρίσκονται μονάχα στα ποιητικά βιβλία».
Αψύς, κυκλοθυμικός, αμφιλεγόμενος, άστατος οικονομικά, ερωτικά και κυνηγημένος μια ζωή από χρέη, αφού είχε το «χάρισμα» να κατασπαταλά την οικογενειακή του περιουσία, μα και κάθε κέρδος από τα βιβλία του, ο Μπάιρον βρίσκει στην Αθήνα και την Ελλάδα την έμπνευση αλλά και τον θεμέλιο λίθο αυτού που ηγήθηκε αργότερα μαζί με τη Σέλεϊ και τον σύζυγό της Πίτερ: το κίνημα του ρομαντισμού. Μια αειθαλής περιπλάνηση σε τοπία και τόπους όπου η αιώνια αναζήτηση και η μάχη για την ομορφιά, την ελευθερία και την περιπέτεια δεν έχουν τέλος.
Ωραίος ως Άδωνις, ευπατρίδης και κοσμοπολίτης, μιας και από το Βατερλώ ή τη Ραβένα έως τη στράτευσή του με το κίνημα των Ιταλών Καρμπονάρων ή τον ιδιωτικό στρατό που χρηματοδότησε με τους 40 Σουλιώτες μαχητές στο Μεσολόγγι, ο Μπάιρον τρεφόταν από τη φλόγα του έρωτα, της επανάστασης, του διαρκούς ταξιδιού και της κοινωνικής δικαιοσύνης, αξίες και ιδεώδη που υπηρέτησε μέχρι το τέλος της ζωής του από τον πυρετό. Ήταν μόνο 37 χρονών, σαν σήμερα, στις 19 Απριλίου του 1824, όταν έσβησε, αλλά έμοιαζε σαν να έζησε εκατό ζωές.
Μάθε τα πάντα για τις περιπλανήσεις του Λόρδου Βύρωνα στο ντοκιμαντέρ του History Channel
14°
