Το «Παιχνίδι του Καλαμαριού», η νέα τηλεοπτική σειρά του Netflix, έρχεται από τη Νότια Κορέα και trend-αρει στην Ελλάδα, φορτωμένη «δάνεια» από άλλες ταινίες.
Από τα πρώτα λεπτά της νέας τηλεοπτικής σειράςτουNetflix «Το Παιχνίδι του Καλαμαριού» αισθάνεσαι ότι γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις επαναλαμβάνονται μπροστά στα μάτια σου. Διαδοχικά déjà vu με επαναλαμβανόμενα μοτίβα να οδηγούν σε αναπόφευκτα spoilers πριν τελικά επιβεβαιωθούν στη συνέχεια. Φαινομενικά αδιάφοροι - ακίνδυνοι πρωταγωνιστές γίνονται οι Νο1 ύποπτοι για την ανατροπή, καθώς στο μυαλό του θεατή έρχονται εικόνες από άλλες παραγωγές ως αναπόσπαστο κομμάτι του οπτικού πολιτισμού που διαπερνά τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
«Το Παιχνίδι του Καλαμαριού» (Squid Game), σε σενάριο και σκηνοθεσία του Hwang Dong-hyuk, παρουσιάζεται σε 9 επεισόδια, τα οποία ενδείκνυνται για binge watching.
Λίγες ημέρες μετά την επίσημη πρεμιέρα στην πλατφόρμα του Netflix, η παραγωγή από τη Νότια Κορέα βρίσκεται στην κορυφή του Τοp 10 με τις δημοφιλέστερες τηλεοπτικές σειρές στην Ελλάδα. Το «Παιχνίδι του Καλαμαριού» trend-άρει στην Ελλάδα. Φυσιολογική εξέλιξη λαμβάνοντας υπόψιν ότι τα δομικά της υλικά βασίζονται σε δοκιμασμένες αφηγηματικές κινηματογραφικές συνταγές.
Το story έχει ως εξής: Άνθρωποι σε απόγνωση, με τα χρέη να τους πνίγουν ή δίχως να τους περιμένει κάποιος εκεί έξω, καλούνται να μπουν σε ένα παιχνίδι επιβίωσης σε ένα απομακρυσμένο νησί στον Ωκεανό για να αλλάξουν την τύχη τους. Δοκιμάζονται σε έξι παιδικά παιχνίδια. Παιχνίδια που έπαιζαν όταν ήταν μικροί. Όσοι καταφέρουν να φθάσουν στο τέλος, κερδίζουν ένα τεράστιο ποσό (δεκάδες δισεκατομμύρια γουάν). Όσοι δεν τα καταφέρουν...
Κάθε δοκιμασία είναι η αφορμή για να δείξει ο κάθε παίκτης τα «true colors» του, από τι είναι φτιαγμένος και μέχρι πού μπορεί να φθάσει για τα χρήματα.
«Παράσιτα», Hunger Games, Saw, Arrow και Man of Tai Chi στο mixer της σειράς «Το Παιχνίδι του Καλαμαριού»
Πολλά από αυτά που εκτυλίσσονται στη σειρά «Το Παιχνίδι του Καλαμαριού» τα έχεις ξαναδεί κάπου αλλού. Το ειδικά διαμορφωμένο νησί αλά Arrow, οι κόκκινες (ελαφρώς ξεβαμμένες όμως) φόρμες από το «La Casa de Papel», ο διαχειριστής του παιχνιδιού με συμπεριφορά αλά final boss σε video game και η μάσκα, τύπου Κιάνου Ριβς από την ταινία «The Man of Tai Chi». Στο mixer για να προκύψει το τελικό σενάριο μπαίνουν επίσης καταστάσεις από ταινίες όπως «Hunger Games» και φυσικά το «Saw».
Σε όλα αυτά προστίθενται τα γνώριμα μοτίβα από το κορεατικό σινεμά, με καταστάσεις και φιγούρες από ταινίες όπως «Παράσιτα» ή «Old Boy», έτοιμες να εμφανιστούν στην επόμενη σκηνή. Και φυσικά τα αναμενόμενα bloody twists, με τη διαφορά όμως ότι το splatter στη σειρά «Το Παιχνίδι του Καλαμαριού» δεν έχει να κάνει με ταινία τρόμου, τύπου «Παρασκευή και 13» για του παλαιότερους ή «Hostel» για τους νεότερους. Εντάσσεται σε μια αφήγηση που παραπέμπει σε κοινωνικό δράμα όπου ο ωμός κινηματογραφικός ρεαλισμός εξυπηρετεί την πρόθεση της παραγωγής να στείλει το δικό της μήνυμα για τον σύγχρονο τρόπο ζωής και το οικονομικό σύστημα που μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στη Σεούλ, το «θαύμα του ποταμού χαν».
Στο «Saw» o Jigsaw έλεγε «I wanna play a game», δείχνοντας ξεκαθάρα τις προθέσεις του και κάνοντας άμεσα αντιληπτές τις δύσκολες αποφάσεις που καλείται να πάρει ο «παίκτης». Στο «Παιχνίδι του Καλαμαριού» το φαινομενικά αθώο παιδικό παιχνίδι μετατρέπεται γρήγορα σε ψυχολογικό θρίλερ για γερά νεύρα όπου μόνο όσοι είναι αποφασισμένοι να φθάσουν στα άκρα, θα συνεχίσουν στον επόμενο γύρο.
Το κοινωνικό σχόλιο για τον σύγχρονο τρόπο ζωής είναι και εδώ παρόν, από τη στιγμή που μιλάμε για μια παραγωγή από τη Νότια Κορέα. Το να ζει μια οικογένεια χωρίς νερό ή ηλεκτρικό ρεύμα, ή με την πρώτη πλημμύρα η αποχέτευση της συνοικίας να αδειάζει μέσα στa ημι-υπόγειa της Κορέας δεν αποτελεί είδηση, αλλά σκληρή πραγματικότητα. Οι τηλεοπτικοί «άθλιοι» της Σεούλ μπαίνουν σε ένα «παιχνίδι» όπου επικρατεί το σχήμα «ο θάνατός σου, το κέρδος μου». Πράγματα και καταστάσεις που δεν παρουσιάζονται για πρώτη φορά και έφεραν μεταξύ άλλων και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας στην ταινία «Παράσιτα».
Αυτή, όμως, είναι και η επιτυχία της συγκεκριμένης τηλεοπτικής σειράς του Netflix. Η αγωνία δεν τελειώνει ποτέ και η επιθυμία να μάθεις πού πηγαίνει η δράση, καθώς και το γιατί και ποιος κρύβεται πίσω από όλο αυτό, δεν σε αφήνει να ξεκολλήσεις από τον καναπέ, κοιτώντας στο τέλος με απορία το ρολόϊ, σκεπτόμενος «μα πώς είναι δυνατόν να πήγε τόσο αργά;».
«Οι ωραίοι έχουν χρέη» τραγουδούσε ο Χρήστος Δάντης στα 90's και η φράση αυτή ταιριάζει «γάντι», από τη στιγμή που «Το Παιχνίδι του Καλαμαριού» είναι μια «χρεωμένη» σειρά γεμάτη «δάνεια» και αναφορές σε άλλες σειρές και ταινίες, αλλά με μια «ωραία» και καλά δεμένη ιστορία να διηγηθεί. Και όπως κάθε χρεωμένος θα κάνει τα πάντα για να ξεχρεώσει, έτσι και η συγκεκριμένη τηλεοπτική σειρά του Netflix καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, αφήνοντας και ορθάνοικτο «παράθυρο» για δεύτερο κύκλο.
22°
