Στους καλλιτέχνες αρέσει να παίζουν. Έχουν αυτό το δικαίωμα για να παραμένουν ενεργοί μέσα στη φάση.
Το νέο τραγούδι της Μόνικας –«το πρώτο της με ελληνικό στίχο!» προς έκπληξη όλων- είναι ένα παιχνίδι που το καταλαβαίνει κάποιος από τις πρώτες του νότες και τα φωνητικά που μοιάζουν σαν ένα λιγωμένο κάλεσμα του καλοκαιριού.
Ακόμα και αν δεν καταλαβαίνει κάποιος το παιχνίδι της Μόνικας, δεν έχει καμία σημασία. Μπορεί να χαμογελάσει και να το προσπεράσει.
Η «Στάλα» μοιάζει να είναι μία διασκεδαστική στιγμή μέσα στο στούντιο, προσπαθώντας να παίξουν, παραγωγός, ηχολήπτες, μουσικοί, Μόνικα με ο,τιδήποτε είναι αυτό που αποκαλούμε «καλοκαιρινό ήχο». Μία μουσική ανάμνηση που μοιάζει να επιστρέφει συνέχεια στην τρυφερή δεκαετία του ’60-’70 και στα νεοκυματικά, καλοκαιρινά τραγούδια που τόσο όμορφα ταίριαζαν τότε στη γλώσσα και τις ευαισθησίες.
Εκείνη η περίοδος των ελαφρών ελληνικών τραγουδιών είναι ένα σημείο αναφοράς πολλών σημερινών νέων καλλιτεχνών και φανς, είναι το πιο αξιοπρεπές ρετρό που θα μπορούσαν να έχουν πρόχειρο. Τους αρέσει να παίζουν με αυτό, να το υποδύονται, ακόμα και να το κοροϊδεύουν λίγο πιο σκληρά από όσο θα άντεχαν οι τότε δημιουργοί.
Η Μόνικα, στη «Στάλα», κάνει κάτι περίεργα πράγματα με τη φωνή της. Χρησιμοποιεί λέξεις που ακούγονται ακόμα πιο παράξενα όταν τις ακούς από την ίδια. «Για μας τα δυό». Ποια δυο; Τα χουχουνάκια; «Ματάκια, χειλάκια, ναζάκια, σαν τον αέραααα, χορεύει ο ντουνιάς».
Ακόμα και σε στιγμές που η «Στάλα» μοιάζει να ακούγεται από μισοφαγωμένη κασέτα, το αστείο είναι οκ. Έχει άποψη. Είναι ένα περίεργο, ασυνήθιστο πείραμα, ίσως χωρίς πολύ χιούμορ αλλά όσο παιχνιδιάρικο χρειάζεται αυτό το περίεργο καλοκαίρι.
Αλλά, ηρεμήστε. Είναι μόνο ένα τραγούδι. Θα το πάρει ο αέρας.
Το κακό με τη Μόνικα είναι ότι από την πρώτη στιγμή που τη γνωρίσαμε, της φορτώσαμε τόσα πολλά, τη φορτώσαμε με τόση σοβαρότητα και άγχος («Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα της;») που απλώς χάθηκε μέσα στον κυκεώνα. Χατζηδάκική; Ποπ; Αγγλόφωνη; Indy; Θα πάει περιοδεία με τη Γαλάνη; Θα κάνει καριέρα στην Αμερική; Είναι ντίσκο ή είναι φανκ; Με καπέλο ή χωρίς; Δείτε τη Μόνικα να κολυμπάει. Δείτε τη Μόνικα να επιστρέφει στην ροκ αλητεία.
Αφήστε τη Μόνικα ήσυχη. Θα βρει την ισορροπία της. Μέχρι τότε ας ακούσουμε ή όχι τη «Στάλα», είναι άλλωστε μια σταγόνα μπροστά στα όσα ακούγονται ενώ ψάχνουμε το Άγιο Δισκοπότηρο.
18°
