Κριτική για την ταινία «Η Γαλλική Αποστολή (The French Dispatch)» του Γουές Αντερσον με τους Μπενίτσιο ντελ Τόρο, Έιντριεν Μπρόντι, Τίλντα Σουίντον κ.ά.
Βινιέτες ιστοριών από τη δημιουργία του τελευταίου τεύχους ενός αμερικανικού περιοδικού ποικίλης ύλης με τίτλο «The French Dispatch», που κυκλοφόρησε σε μια φανταστική γαλλική πόλη του 20ού αιώνα.
Ο Γουές Άντερσον συνεχίζει στον ίδιο ρυθμό ενός ιδιοσυγκρασιακού, εικαστικού και αυστηρά γεωμετρικού σινεμά, όπου οι συμβολισμοί των μελετημένων με ακρίβεια κάδρων ξεπερνούν τις συμβατικές νόρμες ενός φιλικού προς το πλατύ κοινό κινηματογράφου. Με άλλα λόγια, οι φαν του σκηνοθέτη θα βρίσκονται σε έκσταση κάθε φορά που ο αγαπημένος του δημιουργός ζωγραφίζει τους πίνακες του με πολιτικά μηνύματα, τα οποία «μαγειρεύονται» κωμικά με καλλιτεχνικές πρόζες και αισθητικές αναζητήσεις, αλλά όλοι οι υπόλοιποι μάλλον θα νιώσουν αμήχανα –αν όχι βαρετά– με το αδιάκοπο σφυροκόπημα ευφυολογημάτων και νοητικών σκετς που δεν κρύβουν τον ναρκισσισμό τους. Ακόμη κι έτσι πάντως, η «Γαλλική Αποστολή» με το σούπερ καστ (παραπάνω από 20 οι σταρ-ηθοποιοί που συμμετέχουν στο φιλμ) έχει τις πρωτότυπες και ενίοτε σπαρταριστές ιδέες πίσω από το ακραίο στυλιζάρισμά της: το σκετς με τον φυλακισμένο ζωγράφο Μπενίτσιο ντελ Τόρο που χρησιμοποιεί σαν μούσα του τη δεσμοφύλακα Λεά Σεϊντού είναι το κορυφαίο του φιλμ, καθώς κι ένα δηκτικό σχόλιο για τους μηχανισμούς, τους κανόνες και τα οικονομικά παιχνίδια που κρύβονται πίσω από την κοσμοπολίτικη λάμψη της υψηλής τέχνης.
23°
