Κριτική για την ταινία «Λούγκερ» του Κώστα Χαραλάμπους με τους Τάσο Νούσια, Στεφανία Γουλιώτη, Ερρίκο Λίτση, Μαίρη Σταυρακέλλη, Κυριακή Γάσπαρη και Νίκο Χίλιο.
Η ιστορία της οικογένειας Αγγελιδάκη που από τη φτώχεια στην Κρήτη των 50s φτάνει στο σημείο τριάντα χρόνια μετά να θεωρείται από τις πιο πλούσιες και σημαντικές στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης.
Μετά από τη «Δεμένη Κόκκινη Κλωστή» η νέα ταινία του Κώστα Χαραλάμπους είναι ένα αδέξιο δράμα εποχής που θέλει να σχολιάσει διεξοδικά κάποιες παθογένειες της νεοελληνικής πραγματικότητας (ο εναγκαλισμός πολιτικής εξουσίας και επιχειρηματικού κόσμου, ο νεοπλουτισμός και το lifestyle κ.λπ.) αλλά καταλήγει να είναι μια χοντροκομμένη φάρσα που δεν έχει ίχνος ρεαλισμού. Μονοδιάστατοι χαρακτήρες, ερμηνείες επιτηδευμένες και προχειρογραμμένοι, τίγκα στα κλισέ, διάλογοι που απλώς υπηρετούν μια ιστορία που ενώ μας φαντάζει τόσο οικεία στο τέλος δεν μας αφορά καθόλου.
