Κριτική για τις ταινίες της εβδομάδας (19 - 25 Δεκεμβρίου): Star Wars: Skywalker - Η άνοδος, Ευτυχία, Τρεις αδερφές, Playmobil: Η ταινία κι ακόμη 4 ταινίες
Η ατρόμητη πολεμίστρια Ρέι και ο μισητός εχθρός της Κάιλο Ρεν πλησιάζουν όλο και πιο κοντά στη στιγμή που θα δώσουν τον υπέρ πάντων αγώνα όχι μόνο για το δικό τους μέλλον αλλά και για την κρίσιμη επόμενη μέρα του γαλαξία.
Για το τέλος εποχής του «Star Wars» πολλά έχουν γραφτεί αλλά οι πλέον ειδικοί είναι οι ίδιοι οι δημιουργοί του. Από το 1977, το σωτήριο έτος που ο Τζορτζ Λούκας πήρε τον ογκόλιθο του Τόλκιν και τον μετέφερε από τη Μεσαία Γη στο Διάστημα, έχουν περάσει 42 ολόκληρα χρόνια. Μια ζωή, δηλαδή, στη διάρκεια της οποίας πολλά έχουν συμβεί μεταξύ Αυτοκρατορίας, Αντίστασης και των υπόλοιπων επισκεπτών από το διάστημα. Το μανιχαϊστικό σύμβολο της μάχης μεταξύ Καλού και Κακού εδώ βρίσκει την πιο πληθωρική και χορταστική μεταφορά του, καθώς εκτός των δύο σημαιοφόρων της νέας γενιάς (ο απρόβλεπτα ανατριχιαστικός Άνταμ Ντράιβερ ως Κάιλο Ρεν κλέβει την παράσταση από τη φιλότιμη Ρέι της Ντέιζι Ρίντλεϊ) στο πεδίο της μάχης εμφανίζονται δυναμικά η παλιά φρουρά των Λουκ Σκάιγουκερ, πριγκίπισσας Λέια και του τζογαδόρου τυχοδιώκτη και δεξί χέρι του Χαν Σόλο, Λάντο Καλρίσιαν, ο οποίος ξαναβρίσκεται με τον αγαπημένο του συνεργάτη Τσουμπάκα. Αυτή είναι και μία από τις ενδιαφέρουσες εκπλήξεις που έχουν ετοιμάσει οι δημιουργοί στους φανατικούς φαν και για να μην τους τις χαλάσουμε μένουμε μόνο σε αυτήν και δεν αποκαλύπτουμε άλλες. Η ταινία, που κλείνει τη νέα τριλογία που ξεκίνησε το 2015 ο Τζ. Τζ. Εϊμπραμς με το «Η δύναμη ξυπνάει» και συνέχισε ο ΡάιανΤζόνσον δύο χρόνια μετά με τον «Τελευταίο Τζεντάι», δηλώνει ξεκάθαρα τη λατρεία της στο ιερό τοτέμ του Λούκας. Με όλα τα πρώτα βιολιά σε τρομερή φόρμα, η δράση που ξεδιπλώνει ο σκηνοθέτης έχει όλα τα στάνταρ του καλού, εμπορικού Χόλιγουντ. Σκηνές έντασης, ανατροπές και άφθονο χιούμορ (ίσως να είναι και το πιο επιτυχημένο της τριλογίας) το «Star Wars: Skywalker, η άνοδος» μπορεί να είναι τίγκα στα κλισέ αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και το ιδανικό κατασκεύασμα για να μπουν οι συγκεκριμένοι τίτλοι τέλους στον διασημότερο ίσως μύθο του σινεμά.
Η ιστορία της διασημότερης ελληνίδας στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου με έμφαση στα πιο τραγικά γεγονότα της πολυτάραχης ζωής της.
Η ταινία του Φραντζή έχει όλα όσα περιμένει να δει ο θεατής από το λεγόμενο ελληνικό εμπορικό σινεμά, που όμως δεν προσβάλλει τη νοημοσύνη του (βλέπε καγκουροκωμωδίες της σειράς). Η «Ευτυχία» δεν αρνείται ούτε τα κλισέ ούτε τις ευκολίες αλλά ο πειραματιστής σκηνοθέτης («Ακίνητο ποτάμι») γνωρίζει πώς να κάνει ένα καλό, χρήσιμο και απόλυτα ενδιαφέρον φιλμ που απευθύνεται σε όλους. Φυσικά το στέρεο σενάριο της Κατερίνας Μπέη βοηθά προς την κατεύθυνση αυτή αλλά όλη η γοητεία του φιλμ είναι η τρομερή αυτή προσωπικότητα, την οποία υποδύονται σε δύο χρόνους η Κάτια Γκουλιώνη και η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, μια τσαμπουκαλού και ασυμβίβαστη γυναίκα που δεν κόλωνε σε τίποτα (δείτε πώς ορμάει στους δύο «άντρες» που βαράνε τον γκέι ο οποίος στη συνέχεια θα γίνει ίσως ο πιο πιστός και αληθινός φίλος της σε όλη τη ζωή της) είναι το φως που φωτίζει όλη την ταινία. Συγκίνηση, χιούμορ, τραγικές απώλειες, αίσθηση ελευθερίας αλλά και ματαιότητας, στίχοι βγαλμένοι από την ίδια τη ζωή. Η «Ευτυχία» σε κάνει να νιώθεις άλλος άνθρωπος και θα σας οδηγήσει ξανά στη δισκοθήκη για να ακούσετε για άλλη μια φορά κάποιο από τα σπλάνια τραγούδια που έγραψε.
Τρεις αδερφές που έχουν σταλεί παρακόρες σε πλούσιες οικογένειες στην πόλη, συναντιούνται ξανά μετά από χρόνια, όταν αναγκάζονται, για διαφορετικούς λόγους, να επιστρέψουν στο πατρικό τους σε ένα φτωχό χωριό της ορεινής Ανατολίας.
Το πώς εισχωρεί ο Αλπέρ, ένας εξαιρετικός τεχνίτης, στα αβαθή και σκοτεινά νερά της ιστορίας του είναι πραγματικά άθλος. Με μια στάσιμη –στα όρια του βαρετού– πλοκή καταφέρνει να βγάλει όλη την ένταση και το δραματουργικό βάρος που προκύπτει από τις σχέσεις των κοριτσιών με τον αυταρχικό πατέρα τους αλλά και με τα υπόλοιπα αρσενικά σύμβολα (ο μεγαλογιατρός, ο τσοπάνης σύζογος, ο κοινοτάρχης κ.ά.) της ταινίας. Δριμύ κατηγορώ για τους παραδοσιακούς πατριαρχικούς μηχανισμούς εξουσίας, εύστοχο σχόλιο για την κλειστή κοινωνία, ανάδειξη του γυναικείου μεγαλείου με μια σειρά επεισοδίων που πηγαινοέρχονται από το γέλιο στο δάκρυ αλλά και μια καταπληκτική ερωτική σκηνή, που αναδεικνύει όλη τη δίψα για ζωή των ασυμβίβαστων ηρωίδων, με όχημα το κλασικό έργο του Τσέχοφ.
Όταν ο μικρότερος αδελφός του Τσάρλι εξαφανίζεται απροσδόκητα στο μαγευτικό, κινούμενο σύμπαν του Playmobil, η Μάρλα καταβάλλει όλες της τις προσπάθειες για να επιστρέψει σπίτι.
Η φαντασία με την οποία επιχειρούν να εντοιχίσουν την ταινία οι δημιουργοί της έχει ξεκάθαρο προσανατολισμό που λέγεται… Lego! Ο αντίπαλος, εχθρός, δηλαδή στις τάξεις των παιδικών προτιμήσεων έχει αποκτήσει ξεκάθαρο κινηματογραφικό προβάδισμα με μια θαυμάσια δημιουργία («Lego, η ταινία») που είχε γνωρίσει και συνέχεια πριν από λίγο καιρό. Όμως το «Playmobil: Η Ταινία» είναι τόσο αγχωμένο να σταθεί ισάξια δίπλα στον ανταγωνισμό, που από την υπερπροσπάθεια τα… παίζει! Ο φρενήρης ρυθμός, το ψυχαγωγικό κομμάτι της δράσης (που απευθύνεται πάντως κυρίως σε παιδιά μικρών ηλικιών) και κάποια κωμικά ευτράπελα, είναι βέβαιο ότι θα διασκεδάσουν τα παιδιά σας αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρος για σας!
Ακόμη
»»» Το «Φάννυ και Αλέξανδρος» (Fanny och Alexander) (*****) του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν είναι ένα αξεπέραστο αριστούργημα βασισμένο σε προσωπικές μνήμες του σκηνοθέτη από τα παιδικά του χρόνια που τιμήθηκε ανέλπιστα με 4 όσκαρ.
»»» Το «Μετά τον Γάμο» (After the Wedding) (-) του Μπαρτ Φρόιντλιχ με τους Τζούλιαν Μουρ, Μισέλ Γουίλιαμς, Μπίλι Κρούνταπ αφορά στην προσπάθεια της υπεύθυνης ενός ορφανοτροφείου να βρει χρηματοδότη ώστε να σωθεί το ίδρυμα. Για την ταινία δεν έγινε δημοσιογραφική προβολή.
»»» Το ντοκιμαντέρ του Μάρκου Γκαστίν «Μέχρι τη Θάλασσα» (-)περιγράφει τις προσπάθειες ασθενών που νοσηλεύονται, μετά από σοβαρά ατυχήματα, στην κλινική Φυσικής Αποκατάστασης του ΚΑΤ να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
»»» Στο σπονδυλωτό «Εγχειρίδιο του κακού» (-) οχτώ σκηνοθέτες από όλο τον κόσμο –Γιάννης Βεσλεμές, Πίτερ Στρίκλαντ, Ανιέσκα Σμοζίνσκα, Ασίμ Αχλουάλα, Καν Έβρενολ, Σεβερίν Φιαλά, Βερόνικα Φραντς, Κατρίν Γκέμπε, Κάλβιν Ρίντερ– δηλώνουν τη λατρεία τους στο φιλμ τρόμου.
18°
