Μέσα από την ηδονοβλεπτική ματιά του διαδικτύου, ο Αλέξης γίνεται άθελά του μάρτυρας ενός φόνου και μπλέκει στον ιστό ενός κατά συρροή δολοφόνου.
Το πρώτο ευρωπαϊκό computer screen movie (όλη η δράση δίνεται μέσω των οθόνων από ηλεκτρονικούς υπολογιστές, λάπτοπ και κινητά) που κέρδισε το βραβείο νεότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης είναι ένα πρωτόλειο με αδυναμίες αλλά και αρετές. Στις πρώτες εντοπίζουμε κάποιες γραφικές καταστάσεις ή σκηνές που δύσκολα πείθουν για τον ρεαλισμό τους (ο στραγγαλισμός της κοπέλας που παρακολουθεί live ο ήρωας), αλλά δεν γίνεται να παραβλέψουμε και τα καλά ενός φιλμ που διαθέτει εκτός από φρεσκάδα και πίστη σε ένα προσωπικό όραμα που φαίνεται να έχει μέλλον. Κυρίως η ταινία καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον μας χάρη στην εύστοχη τεχνική με την οποίο συνδυάζει τη σινεφιλία (το σπίτι του ήρωα που σπουδάζει κινηματογράφο είναι ένας φόρος τιμής στον Χίτσκοκ και το σινεμά του φανταστικού) με τη δηκτική ματιά πάνω στην εξάρτηση του ανθρώπου από το διαδίκτυο. Επίσης το «Scopophilia», όπως δηλώνει κι ο τίτλος του, διαθέτει τις βασικές αρχές μια ψυχαναλυτικής θεωρίας που αποθεώνει κυρίως τη δύναμη της εικόνας και την ακαταμάχητη έλξη που ασκεί σε εκείνους που απολαμβάνουν να κοιτάζουν. Γενικώς αλλά και ειδικώς, όπως φαίνεται και στην περίπτωση του παγιδευμένου ήρωα της ταινίας.
17°
