Σέρλοκ Χολμς και Δρ. Γουάτσον

Όλα τα Χρυσά Βατόμουρα δεν μπορούν να σβήσουν τις στιγμές γέλιου που ζήσαμε την περασμένη Δευτέρα στη δημοσιογραφική προβολή του Ιντεάλ. Εκεί που γίναμε μάρτυρες μιας απύθμενης κωμικής και απίστευτα απολαυστικής βλακείας που δεν έκανε σκόνη μόνο το μύθο του Σέρλοκ Χολμς (ο βασικός λόγος που η ταινία οδηγήθηκε στην πυρά των Χρυσών Βατόμουρων, που μοιάζουν να έχουν χάσει το αιρετικό χιούμορ των πρώτων τους βημάτων) αλλά και μια σειρά από ιερά τοτέμ –συντηρητικά και μη– της Δύσης: πολιτική ορθότητα, βασιλική οικογένεια της Αγγλίας –μακράν οι καλύτερες σκηνές εκείνες όπου η Ελισάβετ πέφτει… θύμα της λατρείας του Γουάτσον για εκείνη–, pop icons, κίνημα Metoo, κυριαρχία του σεξ, το κυνήγι της διασημότητας κ.ά. Πάνω από όλα όμως η ταινία αξίζει για τους δύο πρωταγωνιστές της. Φέρελ και Ράιλι είναι σχεδόν εξωφρενικοί. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.