Mπορεί να φαίνεται περίεργο που ψάχνω για «καφέ» με παπούδες και παραδοσιακά τοστ τόσο μανιακά, αλλά...
Μανίνα Ζουμπουλάκη
Γεννήθηκα το 1960, μεγάλωσα στην Καβάλα, γράφω στα περιοδικά από τις αρχές της δεκαετίας του '80 μέχρι και σήμερα. Κατά καιρούς είμαι ραδιοφωνική παραγωγός. Έχω γράψει 17 βιβλία, δύο σενάρια ταινιών μεγάλου μήκους, δύο σήριαλ, ένα σενάριο τηλεταινίας και πολλά διηγήματα: αυτά είναι όσα έχουν κυκλοφορήσει γιατί είναι κι άλλα που δεν είδαν ακόμη το φώς. Αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς.
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
Aπ’ αυτά που λέμε εκατό φορές στη ζωή μας: δεν ξαναπάω με άντρα/ γυναίκα, δεν ξανατρώω πλαστικό καλαμάκι, δεν ξαναλέω
Είμαι σε μια στάση λεωφορείου. Είναι απόγευμα. Δεν θα 'πρεπε να βρίσκομαι εδώ, πάλι τα μπέρδεψα, έπρεπε να είμαι αλλού και να δουλεύω. Αλλά η στάση είναι η 13η...
Έχω μπλέξει με ιατρικά κέντρα, με όλη αυτή την κατάσταση κατά την οποία ξανθές υπάλληλοι με άσπρες ρόμπες σου λένε
Είναι πλέον φθινόπωρο – και αν υπάρχει πιο κλισέ τρόπος να αρχίσει κανείς ένα κείμενο (εκτός από το «είναι πλέον χειμώνας»)
Σκόπευα, ειλικρινά, να πάω στο πάρτι του Φώτη-και-της-Mαρίας στο Baraonda, αλλά είχα πονοκέφαλο εκείνο το βράδυ της Tετάρτης.
Aπο ’κει που δεν βγαΙνω απ’ το σπίτι μου, σκάνε κάτι βράδια που είμαι συνέχεια έξω
Tα ξέρετε με τις ταυτότητες, έτσι; Ουρές έξω από τα αστυνομικά τμήματα στις 5 τπ πρωί και τέτοια ...