«Ένα μικρό νησί που κατάφερα και το γύρισα με ένα βαρκάκι όλο, οπότε ένιωσα σαν να το "περικύκλωσα" με έναν δικό μου μοναδικό τρόπο»
A.V. Guest
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
«Στο σχολείο στο Πλωμάρι, μιλούσαμε, παίζαμε, ζωγραφίζαμε, κάναμε τέχνη. Αυτό το συναίσθημα του να είμαι δίπλα στα παιδιά μου δίνει ζωή.»
Σε τι ακριβώς συναινούμε όταν κάνουμε κλικ στο “accept”; Αυτό είναι και το πρώτο βασικό θέμα που θίγει το πρώτο επεισόδιο της έκτης σεζόν
«Εδώ και δέκα χρόνια ζω µέρα-νύχτα στο καταφύγιο. Δεν κάνω διακοπές, δεν έχω απουσιάσει ποτέ»
«Ο τόπος αυτός δεν είναι σημείο στον χάρτη· είναι το προσωπικό μου ημερολόγιο ενηλικίωσης»
«Θα επιστρέφω στους Παξούς όσα χρόνια κι αν περάσουν. Θέλω να νιώθω πάντα ότι είναι ένα κομμάτι της ιστορίας μου»
«Με τα χρόνια, την ανάπτυξη της τουριστικής συνείδησης, των αεροπορικών εταιρειών και του Ιnstagram, οι ομορφιές της περιοχής άρχισαν να αναδεικνύονται και να δελεάζουν.»
«Το νησί είναι ιδανικά προσαρµοσµένο στο ανθρώπινο µέτρο, αρκετά µικρό ώστε να µην ταλαιπωρείσαι µε ατέλειωτες µετακινήσεις, αλλά και αρκετά πλουραλιστικό ώστε να σου κρατά το ενδιαφέρον για µια διαµονή αρκετών ηµερών»
«Ένας τόπος που θα ήθελα να έχω γεννηθεί, αλλά κυρίως θα µπορούσα να ζήσω για πάντα»