Σταγόνες πάνω σε καυτές πέτρες

Οι «Σταγόνες πάνω σε καυτές πέτρες», μια κωμωδία με ψευτοτραγικό τέλος, είναι ένα πρώιμο αυτοβιογραφικό έργο του Φασμπίντερ. Όταν γράφτηκε, ήταν περίπου είκοσι χρονών, σε μια περίοδο προσωπικής και καλλιτεχνικής αβεβαιότητας. Aφηγείται μια απλή ιστορία: δύο άνθρωποι γνωρίζονται, ερωτεύονται και χωρίζουν. Μέσα από το πρίσμα μιας προσωπικής σχέσης εγγράφει πάνω της τη σχέση του με τη ζωή, σύμφωνα με τα κυρίαρχα θέματα που τον απασχόλησαν: την αγάπη, τη βία, τη σεξουαλικότητα, το χάος και τη διχόνοια.

Στο έργο παρακολουθείται η αγάπη ενός νέου και ενός μεγαλύτερου σε ηλικία άνδρα, στην οποία επεμβαίνουν δύο γυναίκες, μέσα από τα βασικά δίπολα του Φασμπίντερ: αγάπη και φρίκη, σεξ και θάνατος. Οι χαρακτήρες πολεμούν τη συναισθηματική εξάρτηση σαν να είναι αρρώστια, παλεύουν για την εξουσία στη δυαδική σχέση και χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να είναι νικητές. Όσο τυραννικά λειτουργεί μια κοινωνία, τόσο τυραννικά λειτουργούν και οι σχέσεις από τις οποίες συγκροτείται. Δεν μιλάμε για πόλεμο μεταξύ των φύλων, μιλάμε για μια αέναη μάχη μεταξύ εξουσιαζόμενων και εξουσιαστών, που καταλήγει στην ολοκληρωτική απώλεια, όχι ως τιμωρία, αλλά ως μια φευγαλέα αυτογνωσία. Μια στιγμιαία γνώση για μελλοντικές προβολές.