Το θωρηκτό

Δεν έβρισκαν να πούνε τίποτα

Ένας Γυμνασιάρχης και μια καθηγήτρια Γαλλικών που ζουν σε μια επαρχιακή πόλη στη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, τρώνε μαζί βραδινό. Συζητάνε, προσπαθούν να μιλήσουν για τα αισθήματά τους και τελικά μια αδέξια ερωτική εξομολόγηση θα προκαλέσει μια ακόμη πιο αδέξια αντίδραση.

Στην παράσταση δύο ηθοποιοί αναλαμβάνουν να αφηγηθούν τα λόγια αλλά και τις σκέψεις των ηρώων αναδημιουργώντας με χιούμορ την αμήχανη σχέση δύο πολύ μοναχικών ανθρώπων. Σε ένα περιορισμένο κόσμο γεμάτο με βιβλία, μικροαντικείμενα, μαγειρικά σκεύη και πιάτα με φαγητό, εισβάλλουν παλιά τραγούδια που διακόπτουν τη ροή της δράσης και μεταφέρουν τους ήρωες στο χώρο της φαντασίας. Όλα αυτά δημιουργούν μια παράδοξη σκηνική σύνθεση, η οποία στο τέλος σβήνει για να δώσει τη θέση της στη σιωπή. Τίποτα σημαντικό δεν έγινε, αλλά όλα όσα ακούστηκαν ή εννοήθηκαν αφήνουν το δικό τους απόηχο.