Το βασίλειο της γης

Το σκηνικό θυμίζει ένα μπλουζ με θέμα τη μοναξιά. Είναι η πίσω πλευρά ενός αγροκτήματος στο Δέλτα του Μισισιπή, με τοίχους γκρίζους σαν τον ουρανό. Στις δύο πλευρές του φυτρώνουν καλαμιές, ως το μισό ύψος του σπιτιού, κροταλίζοντας στον άνεμο που ψιθυρίζει. Παράλληλα μ' αυτούς τους ήχους ακούγεται ακατάπαυστα το χαμηλότονο, επίμονο μουρμουρητό τρεχούμενου νερού από κάπου εκεί κοντά. Λίγες στιγμές μετά το άνοιγμα της αυλαίας, ένα αυτοκίνητο πλησιάζει και σταματάει.

Ο Τσικ μαθαίνει από τους περαστικούς πως το ποτάμι ξεχείλισε και πως σε λίγες ώρες όλη η περιοχή θα έχει εξαφανιστεί. Μόνο όσοι φύγουν μακριά από τα σπίτια τους, έχουν ελπίδα να σωθούν. Ο Τσικ δεν έχει άλλον τόπο. Ο Τσικ έχει μόνο τη μοναξιά του και αυτό το σπίτι. Ο Τσικ έχει μόνο τη μοναξιά του, αυτό το σπίτι και δυο απρόσμενους επισκέπτες. Και δεν προτίθεται να τους αφήσει μόνους.