Χάρτινα λουλούδια

Πρόκειται για μια σκληρή και ποιητική εξερεύνηση της ανθρώπινης φύσης που αναζητά, διεκδικεί, ικετεύει και κατατροπώνει στον αγώνα για αγάπη, αποδοχή, επιβολή και κυριαρχία. Μια αποκαλυπτική ανατομία της ασταμάτητης πάλης των φύλων, των τάξεων, των ιδεολογιών και της διαφορετικότητας, που συνθέτει αυτόν τον όμορφο και άγριο κόσμο. 
 H πρώτη παράσταση των «Χάρτινων Λουλουδιών» δόθηκε στο Σαντιάγκο το 1970 και από πολλούς θεωρήθηκε το καλύτερο έργο του Wolff, αφού αντανακλά στο σύνολό τους τα «κλειδιά» της οπτικής του: το κοινωνικό χάσμα ανάμεσα στην τάξη των προνομιούχων και το περιθώριο, την πάλη ανάμεσα στα άτομα και την απομόνωση των ανθρώπων στον μικρόκοσμό τους, τη βία που ασκεί η ίδια η κοινωνία, αλλά και την ανάγκη των ανθρώπων για αγάπη και τρυφερότητα. Ο ποιητικός λόγος του έργου εμπλουτίζει την ισχυρή δομή και το σύγχρονο ύφος της δραματουργικής του Wolff.

Οι μεταφορές και τα σύμβολα χρησιμοποιούνται στην κάθε σκηνή προοδευτικά μέχρι να θεμελιωθούν σχέσεις ανάμεσα στους χαρακτήρες και προκαλούν τον θεατή να εμπλακεί συναισθηματικά στην ανηλεή σύγκρουση των δυο ηρώων. Ο Μπαρακούντα είναι ένας από τους “Los rotos”, ένας φτωχοδιάβολος, περιθωριακός, άστεγος, απελπισμένος. Όμως είναι και πονηρός, χειριστικός, εντελώς άκαρδος. Εισβάλει στο σπίτι της Εύας που είναι το αντίθετό του: πολιτισμένη, εκλεπτυσμένη, ειλικρινής και ξεκάθαρη. Η σύγκρουση ανάμεσά τους θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε και γι’ αυτό το διαμέρισμα της Εύας γίνεται τελικά ένα παγκόσμιο πεδίο μάχης. 


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΔΗΛΩΣΕ Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΣΤΗΝ A.V.

Ένας άστεγος, παρίας, ανέγγιχτος της δυτικής κοινωνίας, από αυτούς που τους εμπιστευόμαστε να κουβαλήσουν τα ψώνια μας από το super market με αντάλλαγμα κάποιων κερμάτων, αλλά ποτέ δεν θα τους βάζαμε στο «προστατευμένο καθαρό σπίτι μας», ζητάει καταφύγιο στο διαμέρισμα μιας μεσοαστής κυρίας. Μιας γυναίκας με «τακτοποιημένη» ζωή, τρία γεύματα διαίτης την ημέρα, που ανοίγει πόρτες, κλείνει πόρτες, ανοίγει βρύσες, κλείνει βρύσες και τα κάνει όλα όπως πρέπει. Μιας γυναίκας που δεν έχει φίλους, ούτε ουσιαστικές προσωπικές σχέσεις. Του παρέχει άσυλο στην αρχή, για λίγες ώρες. Αυτές οι ώρες γίνονται τελικά τρεις μέρες. Και μέσα σε αυτές τις τρεις ημέρες αυτός της αποδομεί όλη της τη ζωή... Σε πρώτο επίπεδο έχουμε τους χαρακτήρες, τα αμφιθυμικά συναισθήματα που βιώνουν και τη δυναμική της σχέσης τους.

Η πολιτική

Σε δεύτερο επίπεδο, λειτουργεί σαν μια συμβολική αναπαράσταση της πάλης μεταξύ της κατώτερης και της μεσαίας οικονομικής τάξης. Του φόβου των μεσαίων για τους κατώτερους και του φθόνου των φτωχών για τους μεσαίους. Η ανώτερη τάξη απουσιάζει. Αν οι άστεγοι είναι ανέγγιχτοι γιατί τους σιχαίνονται και τους φοβούνται, οι πλούσιοι είναι ανέγγιχτοι γιατί κανείς δεν μπορεί να τους πλησιάσει.

Η ψυχολογία

Σε τρίτο επίπεδο μπαίνει η ψυχολογία. Αυτή η γυναίκα όχι μόνο δεν τον διώχνει, αλλά του αφήνει χώρο να αναπτυχθεί και να δυναμώσει, σαν να επιζητά την αποδόμηση και την καταστροφή της. Σε αυτό το ψυχολογικό επίπεδο επικεντρώθηκε η παράσταση. Οι δύο χαρακτήρες, o Μπέτο ή Μπαρακούντα και η Εύα, μοιάζουν σαν να είναι ο ένας το alter ego του άλλου. Σαν να είναι ένα πρόσωπο με δύο προσωπικότητες.

Οι ήρωες

Ενσαρκώνονται από την Κατερίνα Λέχου και τον Άρη Σερβετάλη. Δύο σπουδαίους ηθοποιούς που πίστεψαν σε αυτή την παράσταση, δούλεψαν πολύ όχι σαν ηθοποιοί-εκτελεστές, αλλά σαν ηθοποιοί-δημιουργοί και έφεραν ιδέες και προτάσεις που πλούτισαν την τελική μορφή της δουλειάς μας.