Ο Συνήγορος

Μπορεί να μην είναι η πρώτη σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό βλέποντας τον «Συνήγορο», μα σίγουρα μετά το τέλος του φιλμ του Ρίντλεϊ Σκοτ νιώθεις ότι όλα όσα προηγήθηκαν στην οθόνη, μοιάζουν με κάτι που έχεις ξαναδεί. Κι όχι, δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο κόσμος των καρτέλ των ναρκωτικών, της παρανομίας, του υπερβολικού πλούτου, της ηθικής διαφθοράς και των πιο ποταπών ενστίκτων αποτελεί συχνό παιχνιδότοπο του σινεμά στις μέρες μας. Έχει να κάνει με το ότι από την αστυνομική ίντριγκα και τις δολοπλοκίες των ηρώων, από την καρτουνίστικη κακία της Κάμερον Ντίαζ (που έχει για κατοικίδια δυο τσιτάχ), μέχρι την αθωότητα της Πενέλοπι Κρουζ από τα ντιλς και τα πάρε δώσε στα σύνορα μεταξύ Μεξικού και Αμερικής, όλα σου θυμίζουν κάτι πολύ πιο πρόσφατο κι αναγνωρίσιμο, που δεν είναι άλλο από την «Αγριότητα» του Όλιβερ Στόουν. Μπορεί οι ακριβείς συνθήκες της ιστορίας ανάμεσα στις δύο ταινίες να διαφέρουν, όμως αυτό που έχει σημασία είναι πως περιγράφουν κάτι σχεδόν πανομοιότυπο ακόμη κι αν δοκιμάζουν να το κάνουν με διαφορετικό τρόπο. Γιατί αν η ταινία του Στόουν ήταν μια action movie για τον κόσμο των ναρκωτικών, το φιλμ του Σκοτ φιλοδοξεί να είναι μια υπαρξιακή βουτιά στο σκοτάδι του. Ασχέτως αν αποτυγχάνει. Διότι παρά το καστ των εξαιρετικών ηθοποιών και το όνομα του Κορμακ ΜακΚάρθι που γράφει μετά από μια σειρά βραβευμένων βιβλίων το πρώτο του σενάριο, παρά το μεγάλο μπάτζετ και τη σαγηνευτική σκηνοθεσία, «Ο Συνήγορος» καταλήγει απόλυτα προβλέψιμος, ανέλπιστα αδιάφορος και σχεδόν αστεία σοβαροφανής. Γιατί για κάθε σκηνή βίας ή camp υπερβολής -όπως αυτή που ο χαρακτήρας της Κάμερον Ντίαζ κάνει σεξ με το παρμπρίζ της Φεράρι του Χαβιέ Μπαρδέμ- θα βρείτε τουλάχιστον δύο γεμάτες διαλόγους τόσο πλήρεις από βαρυσήμαντες μεταφορές και βαρύγδουπες «αλήθειες» που καταλήγουν οτιδήποτε εκτός από αληθινοί. Ή ενδιαφέροντες. Και δυστυχώς παρασέρνουν μαζί τους και την ίδια την ταινία που δεν κατορθώνει να βρει το ύφος και τον ρυθμό που θα χρειαζόταν, αδυνατώντας να λειτουργήσει όπως θα έπρεπε, ούτε ως θρίλερ ούτε ως κριτική του καπιταλιστικού αμερικάνικου ονείρου.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρίντελεϊ Σκοτ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μάικλ Φασμπέντερ, Κάμερον Ντίαζ, Χαβιέ Μπαρδέμ, Μπραντ Πιτ, Πενέλοπε Κρούζ