Ο Τζουζέπε Τορνατόρε («Σινεμά ο Παράδεισος») έχει σκηνοθετήσει ταινίες που προσπαθούν να βρουν τη χρυσή τομή ανάμεσα σε ένα εμπορικό κι ένα «σινεμά του δημιουργού». Στο «Τέλειο χτύπημα» κατορθώνει τουλάχιστον να βρει το σφυγμό του μέσου θεατή, αφού η ταινία υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ιταλικού σινεμά πέρσι. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις γιατί. Αυτή η ιστορία ενός εκτιμητή έργων τέχνης και δημοπράτη που γοητεύεται από μια αγοραφοβική νέα γυναίκα της οποίας τα έπιπλα της βίλας αναλαμβάνει να εκποιήσει, τόσο ώστε να βγει από το δικό του καβούκι με όχι ακριβώς ευχάριστη κατάληξη, έχει όλα τα στοιχεία μιας ταινίας που θα αρέσει σε όλους: καλό καστ, εντυπωσιακά σκηνικά και τοποθεσίες, μια πλοκή με τον αέρα ενός μυστηρίου (που θα γίνει και αστυνομικό), μια ιστορία με «νόημα». Έχει όμως κι όλα τα κακά μιας ταινίας «για όλους»: απλουστεύσεις, απλοϊκές ευκολίες στους χαρακτήρες και την ιστορία, μια απόλυτα προβλέψιμη ανατροπή κι ένα μασημένο «ηθικό δίδαγμα».
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζουζέπε Τορνατόρε
- ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Τζέφρι Ρας, Τζιμ Στέρτζες, Σίλβια Χοκς, Ντόναλντ Σάδερλαντ