Η Τιμωρός

Βλέποντας την «Τιμωρό» καταλαβαίνεις αμέσως τους λόγους που ο Στίβεν Σόντερμπεργκ εντυπωσιάστηκε τόσο από την πρωταθλήτρια πολεμικών τεχνών Τζίνα Καράνο ώστε να τη χρίσει πρωταγωνίστρια: η γυναίκα δέρνει με ταμπεραμέντο και πάθος. Μακάρι να είχε την ίδια φλόγα και στην ερμηνεία της. Όμως η Καράνο είναι το μικρότερο πρόβλημα σε αυτή την περιπέτεια διπλών πρακτόρων, συγκρουόμενων συμφερόντων, προδοσιών και ξύλου. Το χειρότερο είναι το μηχανικό σενάριο, η ξεκούρδιστη σκηνοθεσία που δεν μπορεί να βρει έναν ικανοποιητικό ρυθμό, η αποσπασματική δομή της ιστορίας, η αποπροσανατολιστική, συχνά ενοχλητική μουσική υπόκρουση. Κάποιες σκηνές δράσης είναι απολαυστικές, σαν σύνολο όμως η «Τιμωρός» δεν λειτουργεί ούτε σαν καθαρόαιμη περιπέτεια ούτε σαν «σχόλιο» πάνω στο συγκεκριμένο είδος σινεμά, αφήνοντάς σε απλά να χαζεύεις τους αναγνωρίσιμους πρωταγωνιστές της να τις τρώνε από την Τζίνα. Ίσως για κάποιους αυτό να είναι αρκετό.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Στίβεν Σόντερμπεργκ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Τζίνα Καράνο, Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Μάικλ Φασμπέντερ