19°
Πολλά περιστατικά έχουν συμβεί στη ζωή μας, αλλά ελάχιστα έχουν παραμείνει στη μνήμη μας. Πολλούς ανθρώπους έχουμε συναντήσει, αλλά ελάχιστους θυμόμαστε.
Κάποιες εμπειρίες παραμένουν ανεξίτηλες και άφθαρτες στον χρόνο, ενώ άλλες έχουν παντελώς διαγραφεί.
Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να έχουν πεθάνει, αλλά παραμένουν μέσα μας σαν να ήμασταν εχθές μαζί τους και κάποιους άλλους, που συναντήσαμε όντως εχθές, τους έχουμε ήδη ξεχάσει.
Η συναισθηματική μας μνήμη επιλέγει και κρατά ολόφρεσκα κάποια γεγονότα που βιώσαμε από όταν ήμασταν ακόμα παιδιά.
Γιατί άραγε; Ποιο είναι το κριτήριο επιλογής;
Μήπως έχουν διασωθεί μόνο τα χρήσιμα; Μήπως τελικά αυτός είναι ο σκοπός του σχολείου που λέγεται ζωή επί γης;
Μήπως πρέπει να ερευνήσουμε καλύτερα τα γεγονότα και τους ανθρώπους που η μνήμη μας επέλεξε να θυμόμαστε και να δούμε τι έχουμε να μάθουμε;
Μήπως αυτά τα γεγονότα και αυτές οι συναντήσεις μας είναι οι μεγάλοι μας Δάσκαλοι και τα μοναδικά προσωπικά μας μαθήματα, όσο χαρούμενα ή δύσκολα κι αν υπήρξαν;
Αυτά με απασχολούσαν πολλά χρόνια και για να τα ξεδιαλύνω έγραψα ένα βιβλίο, με τις ιστορίες και τις συναντήσεις που επέλεξε η μνήμη μου να συγκρατήσει, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου
μέχρι σήμερα.
Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζιδάκις, η Μελίνα Μερκούρη, ο Δημήτρης Χορν, αλλά και… η μητέρα του, η γιαγιά του και η ξαδέρφη του κάνουν το πέρασμά τους, μεταξύ άλλων, στις 38 μικρές, τυχερές αλλά καθόλου τυχαίες, ιστορίες του Θανάση Ευθυμιάδη. Αφηγήσεις έντονα συγκινητικές, γεμάτες καλοσύνη και ανθρωπιά.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
«”Κύριε Θεοδωράκη, δικαίως απολαμβάνετε τώρα την παγκόσμια καταξίωσή σας, ως καλλιτέχνης και ως προσωπικότητα, αλλά από εκείνα τα δύσκολα χρόνια της χούντας, με τις εξορίες και όλα αυτά που έχετε υποστεί, τι έχει μείνει;”. “Έχουν μείνει μόνο χρήσιμα μαθήματα που με βοηθούν να χαίρομαι τη ζωή” μου απαντά. “Σας παρακαλώ, θα μπορούσατε να μου πείτε ένα από αυτά
τα μαθήματα;”. Με κοιτάζει, σκέφτεται για λίγο, χαμογελάει και μου λέει: “Εάν δεν έχεις κοιμηθεί στην πέτρα, δεν μπορείς να εκτιμήσεις το μαξιλάρι”».
«”Κύριε Χορν, σας παρακαλώ, κάντε κάτι για να ξαναπαίξετε μια τελευταία φορά στο θέατρο ώστε να σας δούμε και εμείς οι νεότεροι”.
Χωρίς να σκεφτεί ούτε δευτερόλεπτο, με μια αυτοσαρκαστική ειλικρίνεια, μου λέει: “Δεν γίνεται, αγόρι μου, γιατί βαριέμαι”.
“Μα, κύριε Χορν, αρκεί να ενεργοποιηθείτε λίγο και...”. Με κόβει απότομα με μια του ματιά και με σοβαρό ύφος μου λέει: “Εγώ πλέον δεν ενεργοποιούμαι ούτε με καθάρσιο” και αμέσως σκάει στα γέλια».
«Η ζωή πάντα σε ανταμείβει όταν αναλαμβάνεις την ευθύνη να ζήσεις τις εμπειρίες που έχεις επιλέξει εσύ».
«Η συγχώρεση δεν θα μεταμορφώσει αυτόν που μας αδίκησε σε καλό άνθρωπο. Θα προφυλάξει όμως εμάς από το να γίνουμε όμοιοί του».
«Όταν ξέρεις ποιος πραγματικά είσαι, δεν μπορεί να σε προσβάλει κανένας».
«Από μικρό παιδί διαλέγω το δύσκολο μονοπάτι. Η εσωτερική φωνή μέσα μου μου λέει ότι αυτό θα με οδηγήσει στη σωστή κορυφή».
«Όλες οι ιστορίες μπορούν να αλλάξουν. Κάποιες αλλάζουν με το χρήμα. Κάποιες αλλάζουν με τη βία. Κάποιες αλλάζουν με τη μη βία. Κάποιες αλλάζουν με την αγάπη».
«Αν δεν γίνουμε φίλοι με τον χρόνο, όσα και αν έχουμε κατακτήσει στη ζωή θα μας φαίνονται λίγα».
«Στα δύσκολα φανερώνονται οι γενναίοι άνθρωποι. Δεν αποφεύγουν την αλήθεια. Δέχονται την πραγματικότητα όπως ακριβώς είναι».
«Ο μεγαλύτερος δάσκαλος της ύπαρξής μας είναι η ίδια μας η ζωή».
«Είμαστε το απόσταγμα των λαθών που πολύ σοφά έχουμε επιλέξει να κάνουμε στη ζωή μας».
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Τον έχουμε γνωρίσει ως ηθοποιό. Το 2021 μας συστήθηκε και ως συγγραφέας με το πρώτο του βιβλίο Μια όμορφη μέρα. Το Μικρές ιστορίες, μεγάλα μαθήματα είναι το δεύτερο βιβλίο του. Του χρόνου μπορεί να είναι βοηθός υδραυλικού ή αγρότης ή… Ευγνώμων μαθητής της ζωής» δηλώνει στο προφίλ του, thanasis_efthymiadis, στο Instagram, και το εννοεί.
