10 τραγούδια για την αγάπη από τον Athens Voice 102.5

Μπορεί να βρίσκεσαι στην αρχή ενός νέου φλερτ. Να γιορτάζεις την επέτειο μιας σχέσης. Να προσπαθείς να ξεπεράσεις έναν χωρισμό. Να κυνηγάς έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί του Athens Voice 102.5 επέλεξαν τραγούδια που κρύβουν ιστορίες πάθους και ετοίμασαν το σάουντρακ της αγάπης.

Η Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου μπορεί να περνά αδιάφορα για κάποιες και κάποιους, μπορεί να είναι και μια αφορμή για να δείξεις σε εκείνες κι εκείνους που αγαπάς τι σημαίνουν για εσένα. Και μερικές φορές, προσπαθώντας να βρεις το τέλειο τραγούδι για την έκπληξη που σχεδιάζεις ή το μήνυμα που θέλεις να στείλεις, κολλάς. Από ειλικρινείς μπαλάντες μέχρι διασκεδαστικά χορευτικά κομμάτια, από παράφορες μελωδίες μέχρι υμνωδίες για τον έρωτα και τον χωρισμό, ακούστε τα τραγούδια που μοιράζονται οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί του Athens Voice 102.5 εξηγώντας γιατί.

Ανδρονίκη Τσατσαρώνη (Σάββατο - Κυριακή, 12.00-14.00)

Kalantzopoulos - Summertime in Prague feat. Elly Paspala
Summertime in Prague γιατί σε πάει κατευθείαν εκεί, όμως δεν έχει σημασία η πόλη. Γιατί σταθήκαμε προχωρημένη ώρα στη γέφυρα του Καρόλου κι ας ήταν χειμώνας. Γιατί δεν κατάλαβα ποτέ πώς χάθηκε ο ζωγράφος συνοδοιπόρος, λίγο αφότου πιάσαμε την αντίπερα όχθη. Γιατί ενώ κοιτούσα το αστρονομικό ρολόι της Πράγας, ένας σερβιτόρος ρώτησε αν περιμένω κάποιον κι απάντησα ναι. Γιατί έτσι τελειώνει κάθε φορά το Τέλειο Χτύπημα του Τορνατόρε. Με ένα απλό «I am waiting for someone» του Τζέφρι Ρας. Καταρρακωμένα απλό. Όχι ερωτευμένο, μα ερωτοβιωμένο. Ψυχή τε και αίματι. Κατακόκκινο. Πολύτιμο, κι ας φυγαδεύεται ενίοτε σε cheap hotels. Με σφιχταγκάλιασμα μέχρι να ρίξει το πρώτο φως η μέρα. Να τολμήσεις να πας (και ας σου βγει και σε κακό). Άλλωστε ποτέ κανείς δεν έζησε χωρίς. Ύστερα βγες και ψάξε πάλι για φτηνά τσιγάρα. Αναπνοή μαζί και ρουφηξιά σε κάθε «I was yours and you were mine». Μια μικρή στιγμή, εις τον αιώνα των αιώνων, αμήν. «Άμα πεθάνω / πώς θα ζήσω / χωρίς εσένα;» έγραψε ο Βαρβέρης. Εύχομαι να σας ρωτήσουν.

Ελένη Κολοκοτρώνη (Δευτέρα - Παρασκευή, 20.00-00)

Simply Red – You Make Me Feel Brand New
You make me feel brand new... τραγουδούσαν κάποτε οι Stylistics… αλλά ήρθε ο Mick Hucknall  το 2003 και το απογείωσε στο υπέρτατο love song. Μια εξομολόγηση, μια δυνατή δόση συναισθημάτων και ένα «κακό» παιδί να φωνάζει «only you... you make me feel brand new» ...και να σε πείθει... Υου make me feel brand new γιατί εάν δεν έρθεις στο σημείο να θέλεις να πεις αυτές τις λέξεις τότε ίσως να μην υπάρχει και λόγος να ξεκινήσεις ή να συνεχίσεις κάτι.... η ζωή είναι μικρή για να μην αισθάνεσαι αυτό το «you make me feel brand new»!

Εύη Γεωργίου (Σάββατο – Κυριακή, 10.00-12.00)

The Mambo Kings - Beautiful Maria of My Soul
Τι χρειάζεται ένα τραγούδι για να θεωρηθεί ερωτικό; Να σου φέρνει στο μυαλό υπέροχες αναμνήσεις, να σε ταξιδεύει σε εικόνες άκρως ειδυλλιακές, να κρύβει πάθος, γοητεία, ρομαντισμό… Και κάπου εκεί, ανάμεσα σε όλα αυτά, να ακούγεται ο αισθαντικός ήχος του σαξόφωνου - απόλυτα συνυφασμένος με κάθε μεθυστικό love story. Beautiful Maria of my soul. Ένα κομμάτι που φέρνει στο νου αέρα από Αβάνα, Κούβα και μας μεταφέρει σε ένα μαγικό σκηνικό. Άλλωστε μια παραλία με δέντρα εξωτικά, που απλώνεται κάτω από έναν απέραντο ουρανό αποτελούν το τέλειο φόντο για ένα ερωτευμένο ζευγάρι… Η μελωδία, αφήνει νοερά τις ατμοσφαιρικές εικόνες να αποτελέσουν το κατάλληλο καμβά, για μεγάλες ιστορίες αγάπης. Πόσο μάλλον, όταν το τραγούδι συνδέεται κινηματογραφικά και με έναν πρωταγωνιστή που γεμίζει την οθόνη με το ταπεραμέντο του, όπως ο Αντόνιο Μπαντέρας.  

Γιάννης Νένες (Δευτέρα – Παρασκευή, 10.00-12.00)

The Last Shadow Puppets - Is this what you wanted?
Κατ’ αρχάς δεν υπάρχουν τραγούδια «για ερωτευμένους». Υπάρχουν Τραγούδια Για Χωρισμένους. Τα τραγούδια για έρωτες είναι βαρετά όσο και αυτά που λένε οι ερωτευμένοι αναμεταξύ τους: Ζουζουνάκι μου τι θες να φάμε; Μωρουλίνι μου γύρισες; Θα σ’ αγαπώ για πάντα.

Όχι, όχι.

Ο έρωτας κατοικεί στα τραγούδια χωρισμού. Οι Ραγισμένες Καρδιές γνωρίζουν τι σημαίνει να έχεις και μετά-να-μην-έχεις. Κι έτσι φτιάχνουν τραγούδια πάθους για κινητά τηλέφωνα που έχουν σπάσει πεταμένα επάνω στον απέναντι τοίχο, για άδειες θέσεις, για μονά μαξιλάρια, για αλήθειες που δεν ειπώθηκαν. Μπορούν να γίνουν όσο σκοτεινά θέλουν, ακόμα και θανατερά. Αλλά το καλύτερο είναι ότι μπορούν να γίνουν κυνικά. Να χαράξουν σαν λεπίδια.

Το «Is this what you wanted?» γράφτηκε από τον Leonard Cohen για το άλμπουμ New Skin for the Old Ceremony που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1974. Ήταν η καλύτερη περίοδος του Cohen, δημιουργικός και με πικρό χιούμορ, έφτιαξε το καλύτερο τραγούδι χωρισμού παραθέτοντας στους στίχους μία λίστα παραπόνων και αυτοκαταστροφικών συγκρίσεων του εαυτού του με τη γυναίκα που τον απέρριψε, την Suzanne Elrod, σύντροφό του και μητέρα των δύο παιδιών του.

Το τραγούδι είναι μία σειρά εύστροφου namedropping και κοφτερών παραλληλισμών: ήσουν ο Μάρλον Μπράντο κι εγώ ο Στιβ Μακ Κουήν, ήσουν ο πατέρας της σύγχρονης ιατρικής κι εγώ (ένα απλό απολυμαντικό) ο Mr.Clean, ήσουν ο Ιησούς Χριστός κι εγώ ο τοκογλύφος…

Και στο τέλος, τι; Τίποτα. Ένα άδειο σπίτι που κατοικείται από τα φαντάσματά μας. Αυτό ήθελες λοιπόν;

Όταν το πρωτοάκουσα αυτό το τραγούδι, έλιωσα κι εγώ σαν K-Y Jelly. Ήταν θεατρικό, δραματικό, είχε τη γοητευτική, αφηγηματική φωνή του Cohen και από πίσω τη γυναικεία χορωδία που τόσο του άρεσε να βάζει στα τραγούδια του.

Όμως, αργότερα, ήρθε η εκτέλεση των Last Shadow Puppets (από το άλμπουμ Everything You 've Come to Expect, του 2016). Κι εκεί, κάνοντας μία μικρή απιστία στον Cohen, κόλλησα με το σκούρο, παγωμένο, μεταλλικό take του Alex Turner και της παρέας του. Βρήκα τη σκηνή σκοτεινή όσο χρειάζεται, με ένα κανόνι-προβολέα να διαγράφει, όπως στο βίντεο, τη φιγούρα του άρτι χωρισθέντα έτοιμου να πέσει στα πατώματα, τραγουδώντας αυτές τις άδικες συγκρίσεις αλλά –η ωραία διαφορά- με μία μικρή απειλή στο βάθος. Είναι μία σημερινή εκδοχή χωρισμού που δεν έχει τη ζεστασιά της φωνής του Cohen αλλά τη σκληρότητα και τη νεανική χροιά, σαν να χτυπάει τατουάζ εκείνη ακριβώς την ώρα που το τραγουδάει.

Δίκαιο είναι πάντως, να ακουστούν και οι δύο εκτελέσεις: 

Leonard Cohen 

The Last Shadow Puppets

Δημήτρης Λιλής (Σάββατο – Κυριακή, 18.00-20.00)

Badbadnotgood ft. Jonah Yano - Key To Love (Is Understanding)
To original είναι του ’82 και ανήκει στους Majestics, αλλά οι BBNG είναι η jazz / hip hop μπάντα από τον Καναδά που μεγάλωσε μαζί μας. Και έχει τόσο ενδιαφέρον να τους βλέπεις να εξερευνούν την τρυφερή πλευρά τους και να μετατρέπουν αυτό το soul τραγούδι σε νέο jazz / rythm n blues  τζαμάρισμα. Kαι η φωνή του Yano, επίσης από το Τορόντο όπως και οι στίχοι, έχουν να πουν ακριβώς για την καθημερινότητα όλων των παιδιών που ψάχνουν τον έρωτα στα socials αλλά ίσως δεν έχουν καταλάβει που πραγματικά βρίσκεται «το κλειδί».

Γιώργος Κουβαράς (Σάββατο, 14.00-16.00)

The Beatles – Something
Το «Something» το έγραψε ο Τζορτζ Χάρισον το 1969, ενώ οι Beatles ηχογραφούσαν το «White Album», αλλά επειδή δεν πρόλαβαν να το συμπεριλάβουν εκεί, μπήκε τελικά στο άλμπουμ Abbey Road, με το περίφημο εξώφυλλο που απεικονίζει τους Beatles να διασχίζουν τη διάβαση της Abbey Road στο Λονδίνο. Ο Χάρισον αρχικά έλεγε ότι το έγραψε για τη γυναίκα του, την Patti Boyd -έτσι έγραψε και η ίδια στο βιβλίο της «Wonderful Tonight»- αργότερα όμως δεν το παραδεχόταν. Για όποια κι αν το έγραψε, είναι ένα από τα πιο ερωτικά τραγούδια, γιατί εκφράζει με τον πιο απλό και υπαινικτικό τρόπο αυτό το ανεξήγητο που κάνει τον έρωτα συναρπαστικό. «You ‘re asking me will my love grow, I don’t know, I don’t know».

Στέφανος Τσιτσόπουλος (Δευτέρα – Παρασκευή, 12.00-14.00)

Jean Francois Maurice – Monaco
Ο έρως υπό μορφή «Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου» επιβάλλεται να έχει μόνο ένα είδος μουσικής για υπόκρουση: καρακιτσάουα! Σαν τα σοκολατάκια, τις καρδούλες, τα κόκκινα βρακιά κι όλη αυτή τη «ρομαντική» αγορά που στήνεται τέτοιες μέρες, μαζί φυσικά με την εμποροπανήγυρη τραγουδιών που υμνούν το αίσθημα και παράγουν συναίσθημα, προς βρώση, πόση και κατανάλωση. Αβέρτα - κουβέρτα: αυτό το άσμα είναι από μόνο του «κουλτούρα», δες το κλιπ: Μονακό, ηλιοβασιλέματα, αγκαλίτσες, υπόσχεση σεξ, τρελό ζετέμ και ένα ανυπέρβλητα μελωδικό κιτς. Εννοείται πως στα 15, που με χτυπούσε καψούρα στην καρδιά και ορμονικές διαταραχές στο κορμί, μ' αυτό το τραγούδι έφτιαχνα ονειρώξεις, κι ας άκουγα άλλα πράγματα. Κανονικά, βέβαια, για να εντυπωσιάσω, έπρεπε να διαλέξω κάτι πιο κουλτουρέ, ψαγμενιά από Νικ Κέιβ ή Λεονάρντ Κοέν, Τζόνι Μίτσελ, τέτοια ποιοτικά, αλλά αυτά τα κρατώ για μένα και την καλή μου. Στα ιδιωτικά μας, που δεν είναι και για κοινοποίηση, πού να σας εξηγώ τώρα γιατί το «All of Me», ας πούμε, του Τζον Λέτζεντ το έχει βάλει το Βαγιάκι να χτυπά στο κινητό του, σήμα πως την παίρνω εγώ! Ή γιατί, όταν με παίρνει αυτή, κουδουνίζει η συσκευή μου με το «Atomic» της Ντέμπορα Blondie Χάρι. Γι’ αυτό διάλεξα το «Μονακό», που εκτός των άλλων αυτή η μουσική μου θυμίζει και σοφτ τσόντα, τι Βαλεντίνοι, και σοκολατάκια, και καρδούλες, άντε στο κρεβάτι, πουλάκια μου, να γίνει η δουλειά και μετά το σεξ το συζητάτε αν τυχόν παίζει ελπίδα, τύχη, όρεξη και πόθος για να φτιάξει η σχέση και να ανθίσει έρωτας παράφορα τρελός. Ανεμοδαρμένα Ύψη, Χίθκλιφ και άλλα τέτοια που τα λατρεύω, αλλά τις άλλες μέρες. Γιατί του Αγίου Βαλεντίνου μόνο κιτς τού πρέπει: Monaco και δεν ντρέπομαι! Επίπεδο, μωρέ φίλε...

Δημήτρης Κοττάκης (Δευτέρα - Παρασκευή, 22.00-00.00)

The Outsiders - Βράσε όρυζα (Πίνε)
Του αγίου αγαπίου του μεγαλοκαψούρη σήμερα και φυσικά δεν έχω να σας πω ιστορία τυλιγμένη σε κόκκινες κορδέλες και πορτοκαλί ηλιοβασιλέματα. Δεν νοιώθω ούτε κάφρος ούτε υπερευαίσθητος και η συγκεκριμένη γιορτή με αφήνει -αρκτικώς- παγερά αδιάφορο. Οι σχέσεις κουβαλάνε τα κουσούρια μας και εκεί κρίνεται η επιτυχία και η μακροημέρευση και της σχέσης και του έρωτα. Μπορείς να ανεχθείς τα κουσούρια του άλλου και αυτός τα δικά σου; Συν χημεία, σεξ, αρμονική συνύπαρξη κτλ. Εκατοντάδες κομμάτια θα μπορούσαν να επιλεγούν για την ημέρα και να ειπωθούν δακρύβρεκτες ιστορίες για έρωτες και απογοητεύσεις..Αλλά εμένα μου αρέσουν οι αληθινές… Σας παραθέτω το «Πίνε-Πίνε». Η αγάπη είναι κοσμική δύναμη, κάποτε θα εξηγηθεί από την φυσική... έτσι πιστεύω… τα γιορτινά περιτυλίγματα είναι για την αγορά. Γιορτάζω κάθε μέρα, ευχαριστώ και συγγνώμη!

Κωστής Νικηφοράκης (Σάββατο – Κυριακή, 20.00-22.00)

Chic - Will You Cry (When You Hear This Song)
Ως Black Athena είμαστε και οι δύο τεράστιοι θαυμαστές του αξεπέραστου ήχου των εμβληματικών Chic. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 ότι έπιαναν στα χέρια τους οι Bernard Edwards και Nile Rogers των Chic Organisation γινόταν απλά χρυσάφι που λάμπει σαν αστρόσκονη. Η φόρμουλα μπάσο, κιθάρα, ντράμς, πιάνο, έγχορδα σε συνδιασμό με τις αγγελικές φωνές της Alfa Anderson, της Norma Jean Wright, της Ullanda McCullough και της Fonzi Thornton ήταν απλά αξεπέραστη. Ίσως η πιο τέλεια εκδοχή pop μουσικής που έχω ακούσει ποτέ. Ένα mix που ισορροπεί τέλεια μεταξύ κλασικού και φουτουριστικού και συνδυάζει την εφηβική ενέργεια με τον έντονο συναισθηματισμό. Ένας ήχος που έχει επηρεάσει και επηρεάζει την pop κουλτούρα μέχρι και στις μέρες μας, 40 και βάλε χρόνια μετά τη σύλληψη του! Από την Disco του Larry Levan, μέχρι το πρώιμο Rap του Grandmaster Flash, τους Daft Punk, τον Kanye West και τo «Don’t Start Now» της Dua Lipa, οι Chic είναι πάντα παρόντες!
Για την Παρασκευή το βράδυ, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, δεν θα σας προτείνω ένα από τα party starters του group (αν και μπορείτε να παρτάρετε και με αυτά για αρχή εννοείται!), αλλά ένα B-Side τύπου κομμάτι. Από το 1979 και το κλασικό άλμπουμ «Risqué» βάλτε στο repeat το ανατριχιαστικό Slow Jam με τίτλο «Will You Cry». Από τα πρώτα δευτερόλεπτα με το που «σκάνε» τα πανέμορφα έγχορδα των Chic σε πιάνει αυτός ο κόμπος στον λαιμό, χαρμολύπη, η πεμπτουσία της μουσικής. Χαμηλά φώτα, κρασί, πατήστε play και φύγατε!

Δημήτρης Αθανασιάδης (Δευτέρα – Παρασκευή, 18.00-20.00)

Type O Negative – Love You To Death
Οι ιστορίες ερωτικής απογοήτευσης άρεσαν στον Peter Steele μέχρι να πεθάνει. Με μπάσα φωνή και μπάσο στα χέρια, ο frontman των Type O Negative έγινε σέξι εξώφυλλο στο περιοδικό Playgirl, αδιαφόρησε για τους πουριτανούς της εποχής του που τον κατηγορούσαν για σεξισμό και ταίριαξε τον βαρύ και ασήκωτο ήχο των Black Sabbath με τη μελωδικότητα των Beatles και την ψυχεδέλεια των Doors. Εξαρτημένος από τα ναρκωτικά, διαγνωσμένος με διπολική διαταραχή, εκρηκτικός με παρανοϊκά ξεσπάσματα, προδομένος από την καρδιά του το 2010. Δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του, το «Love You To Death», που ακούστηκε για πρώτη φορά το 1996 στο άλμπουμ «October Rust», παραμένει ξεχωριστό γιατί τελειώνει με την ερώτηση που οι περισσότεροι μεγάλοι άνδρες που παραμένουν μικρά παιδιά κάνουν στις γυναίκες που αγαπούν: Είμαι αρκετά καλός για σένα;