Styles in it

11 γκραφιτάδες με αρκετή «προϋπηρεσία» μεταφέρουν την τέχνη του δρόμου στους τοίχους του Κ44.Η A.V., χορηγός επικοινωνίας, ήταν στα εγκαίνια στις 18/6.

Όταν τα είδα «κλεισμένα» μέσα στο πλαίσιο ενός καμβά ή στα όρια ενός μικρού τοίχου, δεν ήμουν σίγουρη αν μπορούσα να τ’ αποκαλέσω graffiti. Έχουμε συνηθίσει να αναφερόμαστε σ’ αυτά ως τέχνη του δρόμου, βάψε-τρέξε-βάψε, ως κάτι ημιπαράνομο. «Θεωρώ ότι στην Ελλάδα το graffiti δεν έχει εκτιμηθεί όσο του αξίζει. Είναι κάτι σχετικά καινούργιο, γι’ αυτό θέλησα να κάνω μια έκθεση-γνωριμία με την τέχνη του graffiti. Να φανεί η κατηγοριοποίησή του σε lettering, 3D και character» εξηγεί η Αννέτα Παπαδάτου, διοργανώτρια και επιμελήτρια της έκθεσης “Styles in it”. Και η ίδια κορίτσι του χώρου –χορεύει popping και έχει μελετήσει αρκετά το graffiti–, θεωρεί ότι η μεταφορά του graffiti σε γκαλερί είναι ένας τρόπος να μείνει ένα έργο σε κάποιον που το εκτιμάει.

Πολύ και έντονο χρώμα –όχι απαραίτητα σπρέι–, μορφές και γράμματα… Οι Apset, Jasone, Siemor, RTM one και Wake επέλεξαν να φέρουν τη δουλειά τους πάνω σε φορητά μέσα (καμβάδες, χαρτιά…), οι Amok, Artemis, Dask, Live2 «έγραψαν» (lettering) με το δικό τους στιλ, ενώ ο Nade και ο Nastwo έφτιαξαν ένα 3D έργο.

«Είναι πολύ σημαντικό που οι περισσότεροι από εμάς δεν ζούμε στην Αθήνα. Το graffiti αναπτύσσεται πάρα πολύ στην επαρχία αλλά δεν προβάλλεται καθόλου, γιατί υπάρχει μεγάλη δυσκολία μεταβίβασης πληροφοριών. Κυρίως μέσω του myspace προσπαθούμε τώρα να γίνουμε κοινότητα» μου λέει ο RTM one, μπροστά από τις πολύχρωμες φιγούρες του. Ο Wake, δίπλα στα ενδιαφέροντα ζευγάρια-δίπολα που σχεδιάζει, εξηγεί: «Στην Ελλάδα, το επίπεδο του graffiti είναι πολύ ψηλό. Θεωρώ ότι είναι αναγνωρισμένο, αλλά όχι ως τέχνη. Δηλαδή, όλοι χαίρονται όταν σε βλέπουν να βάφεις και θα σου ζητήσουν ίσως να κάνεις κάτι σε κάποιο κτίριο, αλλά θεωρούν ότι σου κάνουν χάρη που σου δίνουν χώρο. Και δύσκολα θα βάλουν λεφτά για το graffiti».

Φεύγοντας, σκέφτομαι πόσο μακρινά για τα ελληνικά δεδομένα είναι τα μουσεία graffiti και κλείνω με τα εύστοχα λόγια του Wake: «Ίσως αυτή να είναι μια έκθεση ζωγραφικής με street αισθητική. Ίσως έτσι το graffiti να χάνει τη δυναμική του δημόσιου χώρου, αλλά σίγουρα είναι ένας τρόπος να το φέρεις σε αυτούς που δεν το βλέπουν έξω».