Σταμάτης Κόκοτας. Ναφ Σεντ.

Ο Σταμάτης Κόκοτας εμφανίζεται κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στο «Baraonda»: τραγουδάει Ξαρχάκο, Καλδάρα, Κουγιουμτζή, Πλέσσα, όλα τα μεγάλα σουξέ του, χαμογελαστός και γλυκός, με αυτή τη συγκινητική επαφή που έχει με το κοινό του. Είμαι φαν του Κόκοτα χρόνια τώρα: φαγώθηκα πριν μια δεκαπενταετία να γράψω ένα μεγάλο κομμάτι για τη ζωή του, με έρευνα, συνεντεύξεις από παλιούς συνεργάτες και φίλους του, τα πάντα όλα. Το κομμάτι βγήκε σούπερ αλλά κανένα περιοδικό δεν το δημοσίευε. «Ρε παιδί μου, ο Κόκοτας; Πώς σου ήρθε;» με ρωτάγανε μπερδεμένοι αρχισυντάκτες. Κι ας είχα σχεδόν όλη την ελληνική μουσική βιομηχανία να μιλάει μέσα για τον Κόκοτα ιντίντ, ντοκουμέντα, στοιχεία και ανέκδοτα να σου βγαίνουν από τα αυτιά. Ετεροχρονισμένα, δημοσιεύτηκε κάποτε σε «περιθωριακό» έντυπο – ωραιότατο, πλην όμως όχι ευρείας κυκλοφορίας. Και δεν το κατάλαβα ποτέ, για ποιο λόγο βάζανε π.χ. τα περιοδικά τον δεν-θυμάμαι-ποιον, συνάδελφο και συνομήλικό του επίσης οκτακοσίων, αλλά όχι τον Κόκοτα. Γιατί ενώ το κοινό τον αποθεώνει όποτε εμφανίζεται κάπου, τα έντυπα (που τότε ήτανε στα πάνω τους) τον θεωρούσανε «κάπως»…

Τέλος πάντων τραγουδούσε σε ένα μαγαζί στην πλατεία Βικτωρίας πριν δέκα χρόνια και πηγαίναμε να τον ακούσουμε με τρέλα. Δεν είναι μόνο η φωνή, είναι και το χαμόγελο, η σκηνική παρουσία, η σχεδόν τρυφερή επικοινωνία με τον κόσμο. Όλα αυτά ισχύουν ακόμα κι ας έχει μεγαλώσει ο Κόκοτας – ξεχνάς πόσο χρονών είναι όταν τραγουδάει, το μόνο που θυμάσαι είναι το ρητό «ο καλλιτέχνης δεν έχει ηλικία», που το έχεις κεντημένο σε κάντρα σ’ όλο το σπίτι έτσι κι αλλιώς…

Το πρόγραμμα λοιπόν στο «Baraonda» ξεκινάει κατά τις 11.00 με μια καλή τραγουδίστρια και με επίσης καλή ορχήστρα. Λίγο αργότερα βγαίνει ο ωραιότατος Μανώλης Καραντίνης με το μπουζούκι του. Λίγο ακόμα πιο αργότερα βγαίνει η πολύ καλή Μαρία Σουλτάτου. Στο μεταξύ σου έχουν φέρει φαγητό εξαιρετικής ποιότητας, πρώτο-κυρίως-επιδόρπιο, δηλαδή επειδή έχω φάει ένα σκασμό λαστιχένια «φιλετάκια» σε ξενυχτάδικα κατά καιρούς, ορκίζομαι ότι το μενού του «Baraonda» είναι καταπληκτικό και λίγα λέω.

Έχεις φάει λοιπόν όταν εμφανίζεται κατά τις 12.20 ο Κόκοτας. Είσαι σκεπτικιστής. Εγώ προσωπικά όχι, ομολόγησα ότι είμαι φαν από τα 14 (μου) αλλά άλλοι στην παρέα το αντιμετωπίζουν με ελαφρύ σαρκασμό το θέμα. Κοιτάνε με μισό μάτι γύρω τους ενώ τελειώνουν τη μαρέγκα-φράουλες-σαντιγί, ενώ οι λουλουδούδες φορτωμένες πλαστικούς δίσκους με γαρίφαλα φουρφουρίζουν φορτσάτες στην πίστα. Ενώ ήδη ο πιτσιρικάς που μαζεύει τους άδειους πλαστικούς δίσκους δεν προλαβαίνει να πάρει μια ανάσα.

Και… αναρωτιέσαι προς στιγμήν σε ποια εποχή βρίσκεσαι. Αργότερα, μπορεί να αναρωτιέσαι ποιος είσαι και πού πας αλλά θα είναι επειδή έχεις πιει – τώρα, μεσάνυχτα και κάτι, απλώς χαόνεις ξαφνικά και θέλεις να πεταχτείς απάνω και να φωνάξεις «ΟΛΑ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΜΑΤΗ!»

Δεν το κάνεις, εννοείται. Χειροκροτείς, τραγουδάς τα ρεφρέν, απορείς που τα ξέρεις όλα ακόμα κι αυτά που δεν σου αρέσουν. Θα ήθελες να μη σε αγγίζει καθόλου όλο αυτό, να είσαι σαρκαστικός σκεπτικιστής σύγχρονος άνθρωπος του 2016, αλλά έλα που δεν είσαι; Έλα που τραγουδάς μαζί με τον Κόκοτα «ένα όνειρο τρελό/ όνειρο απατηλό/ ξεκινήσαμε οι δυο μας»; Χωρίς να αισθάνεσαι νούμερο με την καμία;

Υπάρχει κάτι το αυθεντικό και ειλικρινές στον Κόκοτα, ίσως να το έλεγε κανείς παλιακό, αλλά ταυτόχρονα απόλυτα αληθινό. Σίγουρα είναι η νοσταλγία για μια εποχή που «με κυνηγούν κάθε βραδιά/της γειτονιάς/της γειτονιάς σου τα παιδιά», μια εποχή με γειτονιές, γαζίες, γιασεμιά και όνειρα… Αλλά δεν περνάς καλά με τη νοσταλγία και το ξέρεις. Περνάς καλά επειδή διασκεδάζεις ακούγοντας αγαπημένα τραγούδια και τραγουδώντας παράφωνα στη διαπασών με χαμόγελο-μπλάστρι.

Επίσης… το «Baraonda» είναι συμμαζεμένο μαγαζί, είσαι κοντά στην πίστα όπου κι αν κάθεσαι. Πήγα καλεσμένη (σε τραπέζι καλής τους πελάτισσας) αλλά το σέρβις ήταν άψογο, και στα διπλανά τραπέζια. Το κοινό δεν ήτανε τσικό –μεγάλοι άνθρωποι, που ξέρανε τα τραγούδια από τα νιάτα τους– και είχε μια συνωμοτικότητα η όλη ατμόσφαιρα, ένα είδος συνενοχής. «Είμαστε όλοι αντάμα εδώ και κρατάμε το ρυθμό!», κάπως έτσι, ή διαβάζω πολλά σε μια ωραία, απίθανη βραδιά με τον ακόμα πιο απίθανο Σταμάτη Κόκοτα.

Info: Baraonda bar club restaurant, Τσόχα 43, 2106444308, 6979341498. Κάθε Τετάρτη & Πέμπτη, 10.00-4.00. Περίπου €45 το άτομο.