Ο Janick Gilpin φωτογραφίζει το παλαιότερο βαφείο του Καΐρου
Συνέντευξη με τον φωτογράφο Janick Gilpin που απαθανατίζει ανθρώπους από διαφορετικές χώρες του κόσμου, από το κίνημα Black Lives Matter μέχρι την Αφρική
Από το κίνημα Black Lives Matter μέχρι τη Σενεγάλη και την Αίγυπτο, ο φωτογράφος Janick Gilpin αποτυπώνει τον ανθρώπινο αγώνα και τη λαχτάρα για ζωή
«Για τη ντοκιμαντερίστικη δουλειά μου, στόχος είναι να «αιχμαλωτίσω» σκηνές με τις οποίες οι άνθρωποι δένονται συναισθηματικά. Είτε είναι χαρά είτε λύπη, θυμός, ελπίδα…»
Όταν δεν ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο για να αποκαλυφθούν μπροστά του αυτές οι στιγμές, πρόσωπα και συναισθήματα, ο Janick Gilpin είναι ένας freelance ταξιδιωτικός και documentary φωτογράφος που ειδικεύεται στα περιβαλλοντολογικά πορτρέτα. Γεννήθηκε στους Νήσους Κέιμαν στην Καραϊβική, μεγάλωσε στην Τζαμάικα και τα τελευταία χρόνια ζει στη Νέα Υόρκη, μία διαδρομή ζωής γεμάτη από εικόνες και παραστάσεις από διαφορετικές χώρες. Θεωρεί τον εαυτό του πολίτη του κόσμου και έχει ταξιδέψει εκτενώς καταγράφοντας ανθρώπους στο φυσικό τους περιβάλλον.
Τον ανακάλυψα πρόσφατα μέσα από διαφορετικές σειρές φωτογραφιών του. Μέσα στο 2020 κατέγραψε κάποιες καθοριστικές στιγμές της χρονιάς όπως ο αντίκτυπος του COVID-19 στη Νέα Υόρκη, το κίνημα Black Lives Matter, τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές και τη ζωή στην Αίγυπτο και τη Σενεγάλη εν μέσω πανδημίας. Ο Janick Gilpin αποτυπώνει, μέσα από τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών, την ανθρώπινη φύση και τον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον.
Ο Janick Gilpin μίλησε στην ATHENS VOICE για όλα αυτά, με στόχο, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, να επιστρέψει στη Σενεγάλη για μία ιστορία για την ιδιαίτερη κοινότητα Baye Fall, όπως και νέα ταξίδια στη Νιγηρία και στη Γκάνα.
Ευγνώμων για τη ζωή και την υγεία που δίνεται μέσα από αυτόν τον παγκόσμιο αντίκτυπο του COVID-19. Ιδιαίτερα για τη μητέρα μου που είναι νοσηλεύτρια στην πρώτη γραμμή από τη μέρα που ξεκίνησε η πανδημία. Επίσης, αισιόδοξος για τις συνεχείς αλλαγές και αφύπνιση σαν αποτέλεσμα του κινήματος κοινωνικής δικαιοσύνης Black Lives Matter.
Πού βρήκατε την έμπνευση τη χρονιά των μεγάλων γεγονότων όπως η πανδημία με τον COVID-19, ο θάνατος του Τζορτζ Φλόιντ και οι αμερικανικές εκλογές; Καταφέρατε να ταξιδέψετε μέσα στο 2020;
Δεν ταξίδεψα πολύ μέσα στο 2020 λόγω της πανδημίας. Για την ακρίβεια, ήταν η χειρότερη χρονιά μου για ταξίδια αλλά η πιο παραγωγική χρονιά για φωτογραφία, καταγράφοντας τον αντίκτυπο του COVID-19 στη Νέα Υόρκη, τις διαδηλώσεις του κινήματος Black Lives Matter σαν επακόλουθο του θανάτου του Τζορτζ Φλόιντ, τις αντιδιαδηλώσεις και τις προεδρικές εκλογές. Μαζί με projects στην Αίγυπτο και τη Σενεγάλη, όταν μπορούσα να ταξιδέψω με ασφάλεια.
Ήταν μία πολύ γεμάτη χρονιά για εμένα και δεν βρήκα χρόνο να τα επεξεργαστώ. Πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς καταγράφοντας τις διαδηλώσεις του κινήματος Black Lives Matter, λίγες μέρες μετά το θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ. Ήταν σημαντικό για εμένα, σαν μαύρος άντρας, να είμαι έξω στο δρόμο, να υποστηρίζω τις ειρηνικές διαδηλώσεις και παράλληλα τις κατέγραφα για να ενισχύσω το μήνυμα και να αφυπνίσω τον κόσμο.
Πώς γεννήθηκε το ενδιαφέρον σας για τη φωτογραφία;
Το ενδιαφέρον μου για τη φωτογραφία αναπτύχθηκε με τα χρόνια ταξιδεύοντας και βγάζοντας φωτογραφίες με το κινητό μου τηλέφωνο. Ένα ταξίδι στην Τανζανία το 2018 με οδήγησε να αγοράσω μία φωτογραφική κάμερα. Συνειδητοποίησα τους περιορισμούς ενός κινητού τηλεφώνου καθώς έκανα πεζοπορία στο Κιλιμάντζαρο και έπαιρνα μέρος σε διάφορα σαφάρι στην Τανζανία. Ενώ κατάφερα να βγάλω κάποιες φοβερές φωτογραφίες, θα μπορούσαν να ήταν πολύ καλύτερες με τον τωρινό μου εξοπλισμό.
Μερικούς μήνες μετά από αυτό ταξίδι αγόρασα μία mirrorless κάμερα και ξεκίνησα μία νέα σελίδα στο Instagram με τίτλο «Visuals by Janick» για την επαγγελματική φωτογραφική δουλειά μου. Πρωταρχικός σκοπός μου ήταν και συνεχίζει να είναι να εμπνέω τους ανθρώπους, ειδικά τους μαύρους, να ταξιδέψουν πέραν των δημοφιλών προορισμών. Αυτό είναι το θέμα μου, σταθερό και συνεχές, στα περισσότερα μέρη που έχω ταξιδέψει μέχρι σήμερα. Ο μοναδικός ή ένας από τους μοναδικούς μαύρους άνδρες που έχει βρεθεί εκεί.
Τα τοπίο και η ζωή στις Νήσους Κέιμαν και τη Τζαμάικα έπαιξαν το δικό τους ρόλο για το ενδιαφέρον σας για τα ταξίδια και τα περιβαλλοντολογικά πορτρέτα;
Η έμπνευση για τα ταξίδια ήρθε από μικρή ηλικία στην Τζαμάικα όταν είχα να επιλέξω ανάμεσα σε ένα ταξίδι στο πάρκο Disney World στην Φλόριντα ή στην Πόλη του Παναμά. Διάλεξα τον Παναμά για την περιπέτεια παρά μία ειδικά σχεδιασμένη τουριστική εμπειρία. Αν και ήταν ένα ταξίδι με το σχολείο, κατάφερα να περιπλανηθώ στους δρόμους της Πόλης του Παναμά με τους φίλους μου και να έρθουμε επαφή με την τοπική κουλτούρα.
Ταξίδεψα εκτεταμένα από τότε αλλά μόνο τα τελευταία χρόνια μαζί με μία φωτογραφική κάμερα. Τα περιβαλλοντολογικά πορτρέτα ήρθαν οργανικά. Φωτογράφιζα πορτρέτα ντόπιων κατοίκων στο φυσικό τους περιβάλλον χωρίς καν να γνωρίζω τον όρο «περιβαλλοντολογικά πορτρέτα» μέχρι που το είπε ο φωτογραφικός μου μέντορας ενώ έλεγχε το portfolio μου. Είμαι πολύ καλός στο να έρχομαι σε επαφή και να επικοινωνώ με τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τα γλωσσικά σύνορα, έτσι τα περιβαλλοντολογικά πορτρέτα μου έρχονται φυσικά αφού επικοινωνήσω με άγνωστους ανθρώπους.
Ποιες ήταν οι εμπειρίες σας από ταξίδια στην Αφρική;
Μέχρι στιγμής έχω ταξιδέψει στη Βόρεια, Νότια, Ανατολική και Δυτική Αφρική. Ένιωσα μία κάποια σύνδεση με τη Σενεγάλη στη Δυτική Αφρική, με την ατμόσφαιρα να μου θυμίζει την Τζαμάικα, ενώ και η καταγωγή μου είναι από τη Δυτική Αφρική. Το φαγητό, οι συνήθειες και ο τρόπος ζωής μοιάζουν επίσης πολύ με την Τζαμάικα. Κατάφερα να δεθώ εύκολα με τους ντόπιους παρά το ότι δεν μιλώ γαλλικά. Μάζεψα υλικό για δύο ολόκληρα projects που θα κυκλοφορήσουν το ερχόμενο διάστημα.
Έχετε επίσης απαθανατίσει κάποιες συναρπαστικές εικόνες από το παλαιότερο βαφείο στο Κάιρο της Αιγύπτου. Πώς το ανακαλύψατε;
Καθαρή τύχη. Γενικά, κάνω κάποια έρευνα πριν επισκεφτώ μία χώρα αλλά όχι αυτή τη φορά γιατί έπρεπε να καλύψω τις διαδηλώσεις και την πορεία του κινήματος Black Lives Matter στην Ουάσινγκτον λίγες μέρες πριν φύγω για την Αίγυπτο.
Το πρώτο βράδυ στην Αίγυπτο το πέρασα ψάχνοντας online για street φωτογραφίες του Καΐρου και βρήκα κάποιες φωτογραφίες από το lockdown από μία γνωστή φωτογράφο που μένει στο Κάιρο. Αμέσως την έψαξα στο Instagram και της έστειλα ένα μήνυμα που έλεγα ποιος είμαι και αναζητούσα πληροφορίες και τη γνώμη της μιας και ήθελα να καταγράψω τους δρόμους του Καΐρου.
Ξύπνησα το επόμενο πρωί με ένα μήνυμά της που προσφερόταν να μου δείξει την πόλη. Με πήρε το απόγευμα και με πήγε σε ένα δημοφιλές αιγυπτιακό φαγάδικο και σε κάποιες περιοχές της πόλης που ίσως έβρισκα ενδιαφέρουσες. Σε μία από αυτές τις περιοχές που σταματήσαμε να εξερευνήσουμε ήταν και το βαφείο αλλά ήταν κλειστό εκείνη την ώρα. Εφόσον δεν μπορούσε να με ξαναπάει εκεί, κράτησα τη διεύθυνση και πήγα μόνος μου το επόμενο πρωινό. Ήταν μία υπέροχη εμπειρία με τους ανθρώπους εκεί, με τον ιδιοκτήτη και τους τεχνίτες να είναι πολύ φιλόξενοι. Ο χώρος εργασίας ήταν πολύ μικρός και έτσι έκανα ότι χρειαζόταν για να μην «μπαίνω ανάμεσα στα πόδια τους» και να διακόπτω τη ροή της δουλειάς τους. Ήταν σαν σκηνικό ταινίας με το χαμηλό φωτισμό, τον ατμό, τον ήχο του στεγνωτηρίου και του νερού και τους μάστορες να κάνουν αριστοτεχνικά τη δουλειά τους.
