ΣΕ ΕΙΔΑ

Μάλλον σου πήρα τη σειρά για να παραγγείλω αλλά μετά έπιασες χρήματα που μου έπεσαν και χαμογέλασες.

Μετρό μπλέ γραμμή προς αεροδρόμιο, κατέβηκα Χολαργό. Μαύρα μαλλιά, μελαμψή με πανέμοφο χαμόγελο, φορούσες ένα λευκό σύνολο. Καθόμασταν αντικριστά στις θέσεις του μετρό. Σου χαμογέλασα, μου χαμογέλασες και πριν φύγω μου ευχήθηκες καλή συνέχεια...
 

Αναστασία μου, αγρίμι μου, σε είδα με τη μπλε ρόμπα του νοσοκομείου στο κρεβάτι και πήγα να πεθάνω... Έλιωνα για εσένα και δεν μπορούσα να μπω... Ήταν ο άλλος εκεί! Μη με ξανατρομάξεις τόσο! Σ' αγαπάω πολύ!

Ήρθα και σου μίλησα στο 16 όταν η ξανθιά φίλη σου απομακρύνθηκε. Δεν θα μπορούσα να φύγω αν δε το έκανα... Ήσουν γλυκύτατη και πολύ ευγενική. Μου έδωσες το Fb σου και μου πήρες το μυαλό... Δες τα μηνύματά σου, θα ήθελα πολύ να σε ξαναδώ! Και να σε ακούσω να τραγουδάς, φυσικά.

Θέλω να καταθέσω κι εγώ, Μυρτώ μου, την εμπειρία μου από τη συγκατοίκηση με το αγόρι μου γιατί τον πρώτο χρόνο ήταν τέλεια αλλά μετά άρχισαν τα προβλήματα και δεν ήμουν (ούτε και είμαι) προετοιμασμένη να τα αντιμετωπίσω. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η ρουτίνα. Εμείς δουλεύουμε αρκετά και οι δύο – μάλιστα εγώ συχνά κάνω ταξίδια σε άλλες πόλεις με τη δουλειά μου, οπότε είμαστε τυχεροί από άποψη πλήξης γιατί δεν βλεπόμαστε πολύ και δεν προλαβαίνουμε να βαρεθούμε. Όμως τι γίνεται με τα οικονομικά όταν ο ένας βγάζει παραπάνω χρήματα και ο άλλος όχι μόνο δεν μπορεί να είναι συνεπής με τις υποχρεώσεις του αλλά αρχίζει και να αδιαφορεί κι από πάνω; Ξέρει φυσικά ότι δε θα μείνει τίποτα απλήρωτο μιας και θα φροντίσω εγώ για όλα, ακόμα κι αν δεν είναι δική μου η ευθύνη για κάτι (λ.χ. σούπερ μάρκετ, ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ εκείνος, ενοίκιο εγώ). Δεν του έχω πει τίποτα μέχρι τώρα αλλά κατά βάθος με πειράζει που αμέσως μόλις πληρώνεται δεν σκέφτεται να βγάλει στην άκρη το ποσό που αναλογεί στις υποχρεώσεις του αλλά ψωνίζει πράγματα που θέλει εκείνος ή που αφορούν τα χόμπι του και μετά δεν του μένει φράγκο. Καταλήγουμε να τα πληρώνω σχεδόν όλα εγώ. Έχω σκεφτεί να κάνω κάποια νύξη, δεν ξέρω, Μυρτώ μου, είμαι ερωτευμένη μαζί του, δεν θέλω να τον προσβάλω και να νιώσει άσχημα μιας κι εγώ ήμουν αυτή που επέμενα να συζήσουμε. Αυτά.

Μυρτούλα μου, αγαπημένη, θέλω να μου λύσεις μια απορία. Όταν ο γυμναστής για να σου δείξει την άσκηση σε αγκαλιάζει ολόκληρη ή πιάνει με τα χέρια του τα δικά σου και σπρώχνει την τροχαλία μαζί σου κολλώντας το σώμα του πάνω σου (για να καταλάβεις, λέει, πόση δύναμη πρέπει να βάλεις) και εσύ παθαίνεις τρέλα από την επαφή (που σίγουρα το καταλαβαίνει) πώς γίνεται να συγκρατηθείς για να μην του χυμήξεις τη στιγμή που κάτι σου λέει μέσα σου πως και εκείνος αισθάνεται το ίδιο; Δεν ξέρω μήπως είναι το στιλ του να διδάσκει έτσι, δεν νομίζω όμως γιατί το αγκάλιασμά του δεν το λες και τέρμα επαγγελματικό. Απ’ την άλλη, μπορεί και να είναι και να γίνω ξεφτίλα αν εκδηλώσω κάτι. Τι κάνουμε, Μυρτούλα, καίγομαι για πάρτη του.

Εσύ που διαβάζεις τώρα τη στήλη της Μυρτώς, επειδή τη διαβάζω εγώ, απλά να ξέρεις, πήρες μπούλο, άρχισε να τρέχεις. Και μην ξανατολμήσεις να περάσεις από Κουκάκι πεζόδρομο, θα σε κάνω ρόμπα σε όλη τη γειτονιά. Άντε, μαλάκα, όλη η Αθήνα ένα στρώμα είναι.

Ξανθιά Δικηγορίνα - Σταθμός Σύνταγμα. Μπαίναμε μαζί στην μπλε γραμμή του μετρό από 11/11 μέχρι 15/11 γύρω στις 08:30. Με χτύπησαν τα βέλη του έρωτα θανάσιμα από τη στιγμή που σε αντίκρισα. Απόλυτο και ονειρικό θηλυκό... Είσαι δικηγορίνα λογικά και κατεβαίνεις πάντα Αμπελοκήπους. Μη διστάσεις και μην αργείς, θέλω να σε γνωρίσω.
 

Σε είδα στον Ηλεκτρικό προς Πειραιά. Μελαχρινή με υπέροχα μάτια, κάτι άκουγες στο κινητό. Όταν κατέβηκα, συνεχίσαμε να κοιταζόμαστε. Θέλω να σε γνωρίσω!
 

Πηγαίνεις τον μικρό σου στον παιδικό σταθμό της γειτονιάς. Είσαι πάντα στην τρίχα, πάντα χαμογελαστή κι ευγενική και με διαφορά η πιο εντυπωσιακή καστανομάλλα με τα ωραιότερα πράσινα μάτια του κόσμου. Είσαι το highlight της ημέρας μου και ξεροσταλιάζω κάθε πρωί και απόγευμα μέχρι να φανείς. Ξέρω, αμαρτία, μα κάποιες αμαρτίες αμαρτία είναι να μην τις κάνεις. Αμάρτησε μαζί μου κι έλα! Μια μέρα θα βρω το θάρρος να σου το πω.