Πριν αρκετά χρόνια, τότε που δεν ξέραμε ότι ήμασταν κανονική χώρα, είχε σκάσει η υπόθεση της θαυματουργής φραπελιάς. Έκανε ένα θόρυβο, συμπλήρωσε τον τηλεοπτικό της κύκλο και ξεχάστηκε. Τον ίδιο κύκλο που έκανε ο άγιος που δεν έλιωνε και πολλά άλλα παράγωγα της trash τηλεόρασης. Εμφανίζονταν σα μικρά θαύματα για τους «αφελείς» και εξατμίζονταν σύντομα ή συνέχιζαν να φυτοζωούν στα περιθωριακά κανάλια του μεσονυχτίου. Το σίγουρο είναι ότι τα χρόνια εκείνα κάτι εξόφθαλμα λούμπεν και ψεύτικο δεν μπορούσε να εξαπατήσει πολλούς επί πολύ. Οι άνθρωποι είχαν τότε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό οξυμένη την αίσθηση του γελοίου.
Τα χρόνια της κρίσης εκτός από χρήματα η κοινωνία έχασε και σε σοβαρότητα. Ξαφνικά κατέλαβαν εξέχουσες και κρίσιμες θέσεις στη δημόσια ζωή κάποιες περσόνες που παλιά ανήκαν στον βιότοπο που συνόρευε με τα νυχτερινά τελεμάρκετινγκ. Και οι άνθρωποι άρχισαν να τους εμπιστεύονται, ενώ άρχισαν να καταλαμβάνουν το χώρο της κανονικότητας κι ένα σωρό απίθανα πράγματα που παλιά θα έκαναν τον κόσμο να γελά. Διότι ο κ. Σώρρας δεν είναι ο πρώτος. Και αν δούμε τη σύνθεση της σημερινής Βουλής θα συμφωνούσαμε ότι άνετα θα μπορούσε να κάθεται στα γειτονικά έδρανα με κάποιους από τους πατέρες του έθνους.
Σε μια χώρα που είχε τόσο μεγάλη πέραση και επί τόσο μεγάλο διάστημα η θεωρία των ψεκασμών από αεροπλάνα για να αποβλακώσει τους πολίτες, σε έναν τόπο που έχουν τόσους οπαδούς οι προφητείες του Παΐσιου για πολέμους και καταστροφές, γιατί να μην υπάρχουν πρόθυμοι να πιστέψουν ότι κάποιος συμπατριώτης μας έχει βγάλει ένα τρις πουλώντας την τεχνολογία των Αρχαίων Ελλήνων στους Αμερικανούς; ΄Η, πιο σοβαρά, σε μία κοινωνία που πολλοί πίστεψαν ότι το χρέος 300 δισ. είναι αέρας κοπανιστός γιατί να μην πιστέψουν άλλοι ότι ο αέρας κοπανιστός μπορεί να κάνει 600 δισ.;
Και για να πάμε και πιο πέρα, όταν στην πατρίδα μας βρίσκονται εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που δεν τρομάζουν από τα τάγματα εφόδου που δίνουν τον όρκο «αίμα, τιμή, Χρυσή Αυγή» γιατί να τρομάξουν από τον «ιερό όρκο του πολεμιστή» στο Δία και τους 12 Ολύμπιους δημιουργούς μας «Ορκίζομαι υπακοή στα ελλάνια αξιακά πρωτόκολλα και στον πολέμαρχο κλπ κλπ»; Στο κάτω κάτω, προγονόπληκτος λαός ήμασταν πάντα.
Δεν ξέρω τι φταίει για αυτή την έκπτωση. Καταλαβαίνω να υπάρχουν κάποιοι συμπολίτες μας που έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη να πιστέψουν ότι θα βρεθεί κάποιος που θα σβήσει τα χρέη τους στην εφορία, που χάνουν τις λογικές τους αντιστάσεις. Το ίδιο άλλωστε είχε γίνει σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα, έστω και λιγότερη γραφικότητα, όταν εκατομμύρια άνθρωποι ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ για να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ. Νομίζω όμως ότι είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Η κόπωση, το πεσμένο ηθικό, τα αδιέξοδα, οι συνεχείς διαψεύσεις, η δυσπιστία προς κάθε συστημική φωνή, έχει οδηγήσει ένα κομμάτι της κοινωνίας με χαμηλό δείκτη παιδείας σε κατάσταση απελπισμένης νιρβάνα. Μία πνευματική αποχαύνωση, μια παράδοση, μια συνθηκολόγηση με τη φαιά ουσία. Ποθείς τόσο απελπισμένα τη λύση που θα δώσει ένα μαγικό ραβδί που στο τέλος είσαι έτοιμος να πιστέψεις ότι υπάρχει μαγεία. Κι εκεί ακριβώς είναι που έχεις χάσει εσύ την αίσθηση του γελοίου.
9°
