Δεν ξέρω αν έχετε ακόμη συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συνέβη χθες – τα γεγονότα αυτού του μεγέθους χρειάζεται χρόνος για να τα χωνέψει κανείς. Το καταλαβαίνω. Η Ελλάς, μετά από μια ανερμάτιστη πορεία ετών που εξελίχθηκε στον τραγέλαφο των τελευταίων μηνών, επτώχευσε και πάλι. Για πρώτη φορά μετά το 1932, που είχε τότε οδηγήσει στη δικτατορία του Μεταξά, το μικρό, ασταθές και, πλέον, περιθωριακό κράτος μας, για το οποίο είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι και του οποίου είμαστε όλοι συνιδιοκτήτες, αθέτησε τις πληρωμές του και μάλιστα προς τους διεθνείς δημόσιους πιστωτές του. Δηλαδή, προς τους φορολογουμένους του κόσμου όλου. Δεν υπάρχει όμως κανένας λόγος να ανησυχείτε γι’ αυτούς. Τα χρέη προς δημόσιους οργανισμούς αποπληρώνονται πάντα. Βαρύνουν γενιές και γενιές, αλλά εξοφλούνται πάντοτε, έστω και μετά από δραματικές καταστάσεις, συγκρούσεις, εθνικούς ακρωτηριασμούς.
Ταυτόχρονα, όμως, εάν δεν το παρατηρήσατε ακόμη, δεν πληρώθηκαν ούτε οι μισθοί ούτε οι συντάξεις. Καταβλήθηκαν λογιστικά σε μπλοκαρισμένους λογαριασμούς χρεοκοπημένων τραπεζών από τους οποίους μπορείτε (όσοι μπορείτε) γενναιόδωρα και αξιοπρεπώς να αναλαμβάνετε 60 ευρώ ημερησίως ως το Σάββατο. Μετά, ανάλογα τις εξελίξεις, ούτε και αυτά. Όσο για τους επόμενους μισθούς και συντάξεις, δεν είναι σκόπιμο να σας μαυρίσω την ψυχή ετούτη την ώρα.
Θα μου πείτε, τι ανάγκη έχουμε εμείς; (αρκετοί τουλάχιστον). Έχουμε καβάτζα για κανένα μήνα. Έχουμε λίγα ευρώ κάτω από το στρώμα, τα ρύζια μας, τα μακαρόνια μας, τα λάδια μας που στοκάραμε τόσο καιρό. Θα πάμε στο χωριό και θα περάσουμε ζωή, κότα και μπομπότα. Το μετά δεν το σκέφτεστε καν, φυσικά, έχει ο Θεός. Σας το εύχομαι ολόψυχα. Μόνο προσέχετε τα εμπόδια στη διαδρομή. Τους λωποδύτες που βγήκαν από τις φυλακές, τους απλήρωτους αστυνομικούς, όσους θα γυαλίζει το μάτι τους από την ανέχεια και την πείνα, τους μαυραγορίτες που σας την έχουν στημένη στη γωνία όσο τα αγαθά θα εξαφανίζονται και θα σπανίζουν γιατί δεν μπορούν να πληρωθούν οι προμηθευτές τους. Δεν θυμάστε τι είναι μαύρη αγορά, δεν είναι έτσι; Πάνε δεκαετίες από την τελευταία φορά που υπήρξε στον τόπο μας. Δεν θυμάστε πόσο γρήγορα η ανάγκη εξαφανίζει το κομπόδεμα και τα χρυσαφικά της οικογένειας; Ψάξτε το λίγο, μάλλον θα σας χρειαστεί στα παζάρια. Η διεθνής ανθρωπιστική βοήθεια σε τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης, φάρμακα θα κάνει χρόνο να οργανωθεί.
Τι μπορείτε να κάνετε; Προσπαθήστε κι εσείς να δείξετε στον κόσμο την Κυριακή (αν φτάσουμε ως εκεί) ότι κατανοείτε την κατάσταση, ότι δεν ακολουθείτε σαν τα πρόβατα τη θεόμουρλη πολιτική σας τάξη, προς την άρνηση του πολιτισμού, πως, NAI, θέλετε να μείνετε ανάμεσα στα ανεπτυγμένα κράτη της Ευρώπης, εκεί που βρισκόσαστε τα τελευταία 30 χρόνια και αφελώς πιστέψατε πως μπορείτε να είστε για πάντα, χωρίς κόπο και συνέπεια. Να αποδείξετε στους πολίτες της Ευρώπης και του κόσμου πως σας ξεγέλασαν μια δράκα κερδοσκόποι, ιδεοληπτικοί και μικροκαραγκιόζηδες. Ίσως διευκολύνει.
Αλλά, προς Θεού, δεν είναι η στιγμή να βρούμε ποιος από αυτούς που εμείς εκλέξαμε φταίει περισσότερο, ο Σαμαράς, ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, ο Τσίπρας. Δεν είναι η ώρα της εκδίκησης. Αυτοί ξόφλησαν. Τελείωσαν. Θα έρθει η ώρα που θα αποδοθούν ευθύνες κι ο καθένας θα εισπράξει τις δικές του. Ας κοιτάξουμε και μέσα μας να βρούμε τους ενόχους. Είναι η ώρα να κάνουμε το λογαριασμό, να πληρώσουμε το κόστος και να κοιτάξουμε πώς θα μείνουμε ζωντανοί. Πώς θα βγούμε από την κατάσταση στην οποία βρεθήκαμε, ενωμένοι, με την κοινωνία μας στη θέση της στην Ευρώπη, που με προσπάθειες δεκαετιών κατόρθωσε να πετύχει. Μακριά από τα φαντάσματα του φασισμού και του ολοκληρωτισμού. Με τις λιγότερες ζημιές και ρεαλιστικό μέλλον για μια κανονική και ολοένα καλύτερη ζωή.
Κι ακόμη, τώρα που έχετε χρόνο να ασχοληθείτε με άλλα πράγματα, μια και οι συνήθεις εργασίες σας λίγο-λίγο σταματούν κι αυτές ή γίνονται αδύνατες ή μένουν απλήρωτες, κλείστε τις τηλεοράσεις, μοιραστείτε χρόνο, μυστικά κι αλήθειες με τους αγαπημένους σας που έχετε παραμελήσει μες στη βαβούρα της ζωής, ξαναβρείτε και συζητήστε τα σπουδαία, ανακαλύψτε και πάλι το διάβασμα, εξασκήστε τις δυνατότητές σας στη διαπραγμάτευση, στην άσκηση, το βάδισμα, στο στοχασμό, τη στωικότητα, στην πειθαρχημένη ζωή, στην προσευχή, στη γιόγκα αν θέλετε.
Διότι, για όσους δεν το έχετε ακόμη καταλάβει, το κράτος μας, αυτό για το οποίο είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι και συνιδιοκτήτες, επτώχευσε.
9°
