Τη χαριστική βολή στην απορρυθμισμένη αγορά εργασίας αναμένεται να δώσουν - αν γίνουν αποδεκτές - οι απαιτήσεις των δανειστών για τα εργασιακά (κατώτατος μισθός, ομαδικές απολύσεις) την ίδια ώρα που οι απολύσεις βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη και πλέον οι 6 στις 10 νέες θέσεις εργασίας είναι με ευέλικτες και υποαμειβόμενες μορφές απασχόλησης.
Σύμφωνα με Τα Νέα, το υπουργείο Εργασίας προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις με βασικό στόχο την ενδυνάμωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και επικράτηση των κλαδικών έναντι των επιχειρησιακών συμβάσεων, εφόσον προβλέπονται καλύτεροι όροι.
Η διαπραγματευτική γραμμή της κυβέρνησης κινείται στον σεβασμό των αποφάσεων των δικαστηρίων και κατά δεύτερο λόγο των διεθνών συμβάσεων προκειμένου να αναχαιτιστεί η πίεση για τον ΟΜΕΔ αλλά και τους μισθούς των νέων.
Ωστόσο οι θεσμοί χαρακτηρίζουν «στρεβλό» το παλιό σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων που θέλει να επαναφέρει η κυβέρνηση και ζητούν τα εξής:
Καθήλωση των μισθών και ειδικά του κατώτατου. Οι εκπρόσωποι των δανειστών θεωρούν πως ο μισθός πρέπει να αποφασίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση και ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων να είναι συμβουλευτικός. Μάλιστα, το ΔΝΤ έχει εκτιμήσει πως ο κατώτατος μισθός παραμένει υψηλότερος σε σύγκριση με ανταγωνίστριες χώρες της Ελλάδας ως ποσοστό του ΑΕΠ, ενώ η δομή του είναι εξαιρετικά περίπλοκη λόγω τριετιών, επιδομάτων κ.λπ. και θεωρεί πως πρέπει να είναι ένα μοναδιαίο ποσό αναφοράς.
Απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Οι θεσμοί πιέζουν για αύξηση του μέγιστου επιτρεπόμενου ορίου ομαδικών απολύσεων στις επιχειρήσεις με 100-300 άτομα στο 10% του μόνιμου προσωπικού (έναντι του 5%) και απεμπλοκή του κράτους από κάθε σχετική απόφαση. Το υπουργείο Εργασίας έχει αντιταχθεί σε μια τέτοια προοπτική και μέχρι τώρα αρνείται να εισέλθει σε κατ' ουσίαν συζητήσεις με τους θεσμούς για τις ομαδικές απολύσεις, ζητώντας να περιμένουν αμφότεροι τη μελλοντική έκδοση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την υπόθεση της ΑΓΕΤ.
Αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου. Επιμένουν στην αλλαγή του τρόπου λήψης των αποφάσεων για απεργιακές κινητοποιήσεις ώστε να απαιτείται το 50%+1 των μελών του συνδικάτου. Δηλαδή η κήρυξη απεργίας θα προϋποθέτει τη σύγκληση γενικής συνέλευσης και τη συμμετοχή της πλειοψηφίας των εργαζομένων στη λήψη της απόφασης. Μάλιστα το 50%+1 ζητούν να εφαρμοστεί και στην περίπτωση λήψης απεργιακής κινητοποίησης σε επίπεδο επιχείρησης.
