Η Εύα Στάμου είναι πεζογράφος και Δρ. Ψυχολογίας. Εργάστηκε σε κέντρα υποστήριξης εφήβων με ψυχικές διαταραχές, και στο Psychiatric Hospital του York. Την περίοδο 2015-2017 εργάστηκε με έδρα τον ναύσταθμο της Λέρου, προσφέροντας ψυχοθεραπεία σε πληρώματα διάσωσης προσφύγων στο Ανατολικό Αιγαίο. Λογοτεχνικά κείμενά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, αραβικά, δανικά, ιταλικά, και λιθουανικά. Το έργο της περιλαμβάνει έξι λογοτεχνικά βιβλία, τα δοκίμια Ageing and Female Identity in Midlife (London: Scholars’ Press), η Η επέλαση της ροζ λογοτεχνίας (Gutenberg). Τελευταίο βιβλίο της, η συλλογή Τα κορίτσια που γελούν (2018).
Δυστυχώς δεν γίνεται να είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι τα παιδιά και οι έφηβοι είναι πάντα σε θέση να συνειδητοποιήσουν ότι δεν οφείλουμε να λειτουργούμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και στην αληθινή ζωή
Γιατί η αναταραχή και η βία που δυστυχώς επικρατεί κατά καιρούς στα σχολεία της χώρας δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη
Είναι πολύ δύσκολο να επουλωθεί το τραύμα της απώλειας χωρίς την συμμετοχή μας σε κάποιου είδους τελετή
Όσοι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και επιλέγουν τα παυσίπονα παραμύθια
Σαφώς έχουμε να κάνουμε με δολοφονίες γυναικών από άντρες για μισογυνικούς λόγους, δηλαδή με γυναικοκτονίες
Ένα βιβλίο που προσφέρει σημαντικές αφορμές για στοχασμό (εκδ. Πόλις)
Δεν έχουμε την πολυτέλεια να αγνοήσουμε τους αρνητές
Δεν πρόκειται για μια νοοτροπία που γεννήθηκε εξαιτίας των κοινωνικών δικτύων, απλώς τα κοινωνικά δίκτυα ανέδειξαν αυτό το φαινόμενο
Ένα από τα πιο διάσημα προϊόντα της ροζ κουλτούρας
Ένα δημοσιογραφικό θρίλερ για την ιστορία μιας γυναίκας που αγωνίζεται να συμβιβαστεί με την απώλεια, με τις πληγές που αφήνει στο πέρασμα του ο χρόνος
16°
