Η Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών-τριών εορτάζεται κάθε χρόνο από το 1965 στις 12 Μαΐου, με πρωτοβουλία του Διεθνούς Συμβουλίου Νοσηλευτικής
Οι Νοσηλευτές και οι νοσηλεύτριες είναι από τους πιο αφοσιωμένους επαγγελματίες στο χώρο της υγείας: παρέχουν φροντίδα, ανακούφιση και ενδιαφέρον σε κάθε άνθρωπο που βιώνει καταστάσεις όπου βάλλεται η υγεία του, ενώ στην πανδημία του κορωνοϊού, οι πρσπάθειές τους χαρακτηρίστηκαν όχι λίγες φορές, ηρωικές.
Παγκόσμια ημέρα νοσηλευτών-τριών 12 Μαΐου - Ευχαριστούμε αυτούς που σώζουν ζωές
Η Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτή-τριας εορτάζεται κάθε χρόνο, από το 1965, στις 12 Μαΐου (ημέρα γέννησης της Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ (Florence Nightingale), της γυναίκας που έθεσε τη βάση για την εξέλιξη της Νοσηλευτικής ως επιστήμης) με πρωτοβουλία του Διεθνούς Συμβουλίου Νοσηλευτών (InternationalCouncilofNurses – ICN).
Η Παγκόσμια Ημέρα αποτελεί την ελάχιστη πράξη τιμής και αναγνώρισης στο έργο και στην προσφορά των νοσηλευτών σε όλο τον κόσμο.
Η Νοσηλευτική αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς κλάδους του Συστήματος Υγείας, με πρωταγωνιστές τους Νοσηλευτές να διαδραματίζουν έναν ρόλο απαιτητικό μα και ευαίσθητο. Μπροστά στις σύγχρονες προκλήσεις στον δύσκολο χώρο της Υγείας, με τη συνεχή εξέλιξη της τεχνολογίας και των συνεχών μεταρρυθμίσεων, η νοσηλευτική επιστήμη καλείται να εξοπλιστεί με εξειδικευμένη γνώση, άρτια επιστημονική κατάρτιση και ειδικές δεξιότητες. Η νοσηλευτική φροντίδα απαιτεί υψηλό αίσθημα ευθύνης, ενσυναίσθηση, αφοσίωση, κουράγιο, δύναμη ψυχής και αγάπης προς τον συνάνθρωπο.
Ειδικότερα τώρα, αυτή την περίοδο, το έργο των Νοσηλευτριών και Νοσηλευτών, αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί, σημαντική παράμετρο στην αντιμετώπιση της επιδημίας του Covid-19, γεγονός που καταξιώνει και αναδεικνύει στη συνείδηση όλων μας, τον ιδιαίτερο ρόλο και την προσφορά αυτών των ανθρώπων.
Ποια ήταν η Florence Nightingale που έθεσε τη βάση για την εξέλιξη της Νοσηλευτικής ως επιστήμης
Η Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ (12 Μαΐου 1820 – 13 Αυγούστου 1910) έμεινε στην ιστορία με το προσωνύμιο «Η Κυρία με το Φανάρι» αν και στην εποχή της ήταν γνωστη ως «Η Κυρία με το Σφυρί». Ήταν Βρετανίδα πρωτοπόρος της σύγχρονης νοσηλευτικής, με σημαντικό έργο κοινωνικής αναμόρφωσης, αλλά και αξιοσημείωτη παρουσία στον τομέα της στατιστικής.
Η Φλόρενς γεννήθηκε σε μια πλούσια βρετανική οικογένεια σε μια βίλα στην Φλωρεντία στην ιταλική επαρχία της Τοσκάνης, από την οποία έλαβε το όνομά της. Ήταν γόνος εύπορης αγγλικής οικογένειας που είχε εγκατασταθεί στην Φλωρεντία. Όταν γύρισε με τον πατέρα της στην Αγγλία, έκανε αξιόλογες σπουδές και έμαθε λατινικά και ελληνικά. Στα είκοσί της δήλωσε στους γονείς ότι επιθυμούσε να γίνει νοσηλεύτρια, αλλά εκείνοι της το αρνήθηκαν τονίζοντας ότι ένα τέτοιο επάγγελμα δεν άρμοζε στη δική τους κοινωνική τάξη.
Όταν όμως έγινε τριάντα χρονών, η Φλόρενς αποφάσισε να μείνει ανύπαντρη και να σπουδάσει νοσηλευτική στο Κάιζερσβερτ, κοντά στον Ρήνο, αλλά και σε διάφορα νοσοκομεία της Αγγλίας και της Γαλλίας. Στην διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου (1854-1855) ανέλαβε τη θέση προϊσταμένης στο νοσοκομείο Κινγκς Κόλλετζ. Σε λίγο καιρό όμως αναχώρησε για το μέτωπο επικεφαλής 28 νοσηλευτριών, και μάλιστα, παρ' όλες τις δυσκολίες, κατόρθωσε να αυξήσει τον αριθμό τους σε 100.
Εργαζόταν σε ένα νοσοκομείο στο Σκούταρι, κοντά στην Κωνσταντινούπολη, το οποίο στέγαζε 1.500 ασθενείς κάτω από πραγματικά απαίσιες συνθήκες. Το ποσοστό θνησιμότητας του νοσοκομείου είχε φτάσει το 42%, γιατί νοσηλεύονταν εκεί ασθενείς με βαριά περιστατικά από επιδημίες (τύφο, χολέρα, δυσεντερία κλπ.). Παρ' όλα αυτά η Φλόρενς κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να σώσει τους ασθενείς και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να τους απαλύνει τον πόνο.
Η εικόνα της Νάιτινγκεϊλ να κυκλοφορεί ανάμεσα στα κρεβάτια των ασθενών τη νύχτα κρατώντας ένα φανάρι ήταν τόσο αντιπροσωπευτική της ευσυνειδησίας της και της ακούραστης προσπάθειάς της να ανακουφίσει τον πόνο των ασθενών που της χάρισε το προσωνύμιο «Η Κυρία με το Φανάρι».
Όμως την εποχή που εργάζονταν στον Κριμαϊκό Πόλεμο είχε μείνει γνωστή με το προσωνύμιο «Η Κυρία με το Σφυρί» γιατί κάποτε που της είχαν αρνηθεί πρόσβαση σε μία κλειδωμένη φαρμακαποθήκη εκείνη, αντίθετα από ότι θα περίμενε κανείς από μία τρυφερή νοσηλεύτρια ευγενικής καταγωγής, πήρε ένα σφυρί και έσπασε την κλειδαριά.
Μετά το τέλος του πολέμου επέστρεψε στην Αγγλία και αποσύρθηκε στην προσωπική της ζωή. Πέθανε στις 13 Αυγούστου 1910.
Σήμερα στο Γουότερλου Πλέις στο Λονδίνο υπάρχει άγαλμά της που την δείχνει να κρατά το φανάρι με το οποίο έμεινε γνωστή.
14°
