Το φαινόμενο του μήνα του μέλιτος

Γίνεται να ζείτε διαρκώς το Φαινόμενο του Μήνα του Μέλιτος – μια κατάσταση ευτυχίας, πάθους και ενθουσιασμού απόρροια μιας μεγάλης αγάπης; Ο Dr Bruce Lipton είναι ξεκάθαρος: Ναι!

Αναλογιστείτε την πιο συναρπαστική ερωτική σχέση που έχετε ζήσει – τον μεγάλο έρωτα που σας συγκλόνισε κεραυνοβόλα. Θυμηθείτε την απερίγραπτη χαρά που νιώθατε, πως σφύζατε από υγεία και ξεχειλίζατε από ενέργεια! Η ζωή ήταν τόσο όμορφη που δεν βλέπατε την ώρα να ξυπνήσετε το πρωί για να ζήσετε τον παράδεισο επί γης. Ήταν ένας Μήνας του Μέλιτος που φαινόταν πως θα κρατούσε για πάντα. Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι αυτόν τον Μήνα του Μέλιτος δεν τον ζούμε για πολύ. Φανταστείτε, από την άλλη, πώς θα ήταν η ζωή σας εάν είχατε τη δυνατότητα να βιώνετε αυτόν τον Μήνα του Μέλιτος διαρκώς. 

Ο Dr Bruce Lipton, συγγραφέας του bestseller Η Βιολογία της Πεποίθησης, εξηγεί ότι το Φαινόμενο του Μήνα του Μέλιτος δεν είναι ένα τυχαίο ή συμπτωματικό γεγονός, αλλά προσωπική απόφαση και επιλογή του καθενός από εμάς. Αυτό το βιβλίο αποκαλύπτει πώς να κάνουμε πραγματικότητα το Φαινόμενο του Μήνα του Μέλιτος και για ποιους λόγους παύουμε να το ζούμε ή το στερούμαστε. Δίνεται η δυνατότητα στους αναγνώστες να ξαναζήσουν την εμπειρία του Μήνα του Μέλιτος, κι αυτή τη φορά για πάντα, μια προοπτική που θα ενθουσίαζε ακόμη κι έναν παραγωγό του Netflix!

Με βαθιά γνώση, ενσυναίσθηση και απλότητα, ο Λίπτον παρουσιάζει την επίδραση που ασκεί η κβαντική φυσική (καλές δονήσεις), η βιοχημεία (ερωτικά φίλτρα) και η ψυχολογία (το συνειδητό και το υποσυνείδητο) στη δημιουργία και τη διατήρηση ουσιαστικών ερωτικών σχέσεων. Η γνώση πως 50 τρισεκατομμύρια κύτταρα ζουν αρμονικά σ’ ένα υγιές ανθρώπινο σώμα μπορεί να μας πείσει και να μας εμπνεύσει ότι είναι εφικτό να δημιουργήσουμε αληθινές σχέσεις που να θυμίζουν Μήνα του Μέλιτος. Και, σε μια ευρύτερη προοπτική, σύμφωνα με τον Dr Bruce Lipton, να εκπαιδεύσουμε την ανθρωπότητα ώστε να κάνει ό,τι χρειαστεί για να θεραπεύσει τον πλανήτη μας.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

«Το σημαντικότερο σε σχέση με αυτό το κεφάλαιο είναι πως η απώλεια όλων μου των υπαρχόντων μού έμαθε με τρόπο οδυνηρό τη σπουδαιότητα του να εμπιστεύομαι τις “κακές δονήσεις” και τις “καλές δονήσεις”. Όλοι οι οργανισμοί σε αυτό τον πλανήτη χρησιμοποιούν τις δονήσεις (δηλαδή την ενέργεια) ως κύριο μέσο επικοινωνίας. Με επώδυνο τρόπο μού έγινε μάθημα ότι το να αγνοεί κανείς το πρωταρχικό αυτό μέσο επικοινωνίας είναι τεράστιο λάθος, ένα λάθος που κάνουμε συνέχεια εμείς οι άνθρωποι. Στην ουσία, παρόλο που κατά βάθος γνωρίζουμε ότι κάτι δεν πάει καλά, πάμε αφελώς και πέφτουμε μόνοι μας στην παγίδα. Όταν η λογική διεργασία του μυαλού μας επικεντρώνεται στα λόγια, ειδικά όταν αυτά εκφέρονται από γλυκομίλητους απατεώνες (ή εραστές), τότε τα συναισθήματά μας τα παραγνωρίζουμε».

«Σκεφτείτε ότι πάτε σε ένα πολυκατάστημα που έχει εκπτώσεις και μπαίνετε, ας πούμε, σε ένα μαγαζί που πουλάει παπούτσια. Βρίσκετε πέντε ζευγάρια που σας αρέσουν. Είναι όλα τους στην ίδια τιμή και από τον ίδιο κατασκευαστή, αλλά έχουν διαφορετικό στιλ. Πώς καταλήγετε στο ένα ζευγάρι; Πώς παίρνετε την τελική σας απόφαση; Η απάντηση είναι ότι αγοράζετε τα παπούτσια που σας κάνουν να νιώθετε όμορφα. Αυτά που σας δίνουν περισσότερη ενέργεια από τα άλλα παπούτσια. Σπίτι σας γυρνάτε με τα παπούτσια που αγαπάτε, όχι με αυτά που απλώς σας άρεσαν.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι όταν επισκέπτεστε το σπίτι κάποιου και σκέφτεστε: Ουάου, είναι τόσο όμορφο – το νιώθω τόσο πολύ γαλήνιο. Το αγαπώ αυτό το σπίτι. Πρόκειται για ένα σπίτι καλά συντονισμένο με την ενέργεια των ενοίκων του καθώς και με τη δική σας ενέργεια. Σε μια άλλη περίπτωση επισκέπτεστε το σπίτι κάποιου άλλου και σκέφτεστε: Τι είναι αυτή η βελουτέ ταπετσαρία; Ω Θεέ μου, πώς μπόρεσαν κι έβαλαν αυτό τον πίνακα στον τοίχο; Αυτό το σπίτι δεν ταιριάζει με τη δική σας ενέργεια και πολύ πιθανόν ούτε με των ενοίκων του».

«Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι ορμόνες του στρες επιτελούν διάφορους ρόλους και ο τρόπος που δρουν καθορίζεται από το είδος του “στρες” που βιώνει ένα άτομο. Υπάρχουν δύο είδη στρες, το καθένα με διαφορετικές βιοχημικές συνέπειες: η δυσφορία και το “ευάγχος”. Η δυσφορία εμφανίζεται όταν αισθανόμαστε ότι απειλείται η επιβίωσή μας. Τότε είναι που οι ορμόνες του στρες, όπως η κορτιζόλη και η αδρεναλίνη, μας αναγκάζουν να μετατοπίσουμε το κέντρο βάρους από την ανάπτυξη στην προστασία, σώζοντας τις ζωές μας στην περίπτωση οξείας απειλής (όπως ένα λιοντάρι) ή προκαλώντας μας ψυχική φθορά εάν η απειλή είναι κάτι χρόνιο (όπως η καθημερινή κυκλοφοριακή συμφόρηση και μια δουλειά που μισείτε).

Ευάγχος, από την άλλη, που κυριολεκτικά σημαίνει “καλό άγχος”, προκύπτει όταν “στρεσάρουμε” το σύστημα με συμπεριφορές που δεν συνιστούν απειλή – για παράδειγμα, η ενασχόληση με σωματικές δραστηριότητες όπως τα αθλήματα και οι πνευματικές δραστηριότητες όπως το γράψιμο αυτού του βιβλίου, και το να ερωτευτούμε με πάθος! Ερευνητές έχουν βρει ότι η ορμόνη του στρες, η κορτιζόλη, εκκρίνεται όχι μόνο όταν αποφεύγουμε κάποιο θανάσιμο κίνδυνο αλλά και όταν είμαστε τρελά ερωτευμένοι».