Γιατί σταμάτησα να γράφω ποιήματα

Το έργο της βραβευμένης ποιήτριας Ντιάνα Ανφιμιάδη αντανακλά ένα εξαιρετικά περίεργο μυαλό και ισορροπεί ανάμεσα σε κλασικές αναφορές και σουρεαλιστικές εικόνες. Αναβιώνει αρχαίους μύθους και δοκιμάζει την πραγματικότητα των αισθήσεών μας ενάντια στα όρια της λογικής. Ο παιχνιδιάρικος, πνευματώδης λυρισμός της προσφέρει μια ματιά στο αιώνιο μέσα στην καθημερινότητα. Τα ποιήματά της, βαθιά συνδεδεμένα με τη γλώσσα, ενθαρρύνουν πολλαπλές παράλληλες αναγνώσεις.

Τα ποιήματα χρειάζονται όρια,
μια γραμμή
που δεν περνάς,
είπα στον εαυτό μου.
Έτσι
τα ποιήματα χρειάζονται
ένα χαλινάρι.
Τα ποιήματα χρειάζονται
εσένα ‒
γράψε
ό,τι σου έρχεται στο μυαλό,
ακόμα κι αν είναι
ανούσιο,
χυδαίο,
αρκεί να είναι
ειλικρινές.
Μια φορά, μόνο μια
γράψε για τον εαυτό σου,
είπες.
Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή
σταμάτησα να γράφω.

*

Εισαγωγή: Γιώργος Ρούσκας