Τέσσερις εποχές

Ποιητικό ταξίδι σε καλοκαίρια, άνοιξες, φθινόπωρα και χειμώνες, ιδίως της δεκαετίας του ’50, με αναφορές σε τοτινά πρόσωπα/γεγονότα. Ένα είδος πειραματισμού στον οικογενειακό ουμανισμό, αν μου επιτρέπεται ο όρος. Διακαλλιτεχνικές αναφορές, ένα πρίσμα (φαινομενικά) κρύας απάθειας, πλήρως ελεύθερος στίχος, μονοτονικό και αξιοσημείωτα πεζά κομμάτια (όχι πεζοτράγουδα!). Θελκτικότατο και «αλλιώτικο» βιβλίο.