Κάποτε πρέπει να περπάτησα σε τρυφερό χορτάρι

Μετά τον αιφνίδιο θάνατο της μητέρας της, ο πατέρας εγκαταλείπει τη Μάγια, μικρό παιδί ακόμη, στο σπίτι μιας μακρινής θείας, σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό. Εκεί, η Μάγια ξεμαθαίνει ολότελα τη μητρική της γλώσσα, και όταν αρχίζει να ερευνά το παρελθόν της, είναι στην πραγματικότητα πολύ αργά. Δεν θυμάται σχεδόν τίποτα από τη Λευκορωσίδα μάνα της, ούτε και από τον πατέρα που την εγκατέλειψε.

Νεαρή γυναίκα πια, ερωτεύεται τον Έριχ και μετακομίζει μαζί του στην πόλη. Εκεί θα γνωρίσει τον Μπερτ, για τον οποίο τρέφει έντονα αισθήματα. Μα η απουσία της γλώσσας και τα ανείπωτα μυστικά δεν την αφήνουν ούτε εκεί να ησυχάσει. Μαζί με την κορούλα της, Άνια, ξεκινά ένα ταξίδι αναζήτησης της χαμένης της καταγωγής.

Η Καρολίνα Σούτι περιγράφει σε σαφή γλώσσα, που γίνεται αντιληπτή με όλες τις αισθήσεις, και με προτάσεις υψηλής ατμοσφαιρικής πυκνότητας, την ασυνήθιστη ιστορία μιας νεαρής γυναίκας, για την οποία η απώλεια μνήμης και η αποσιώπηση των γεγονότων δεν έχουν τον τελευταίο λόγο.

Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2015