Τα χελιδόνια του δειλινού

Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή έλεγε ο Νίτσε. Κι ο Βίκτωρας, ούτε δεκαοκτώ χρονών ακόμα, έπρεπε ν’ αφήσει το νησί του και να φύγει μακριά. Προορισμός η Αθήνα του ’70 και η επιβίωσή του μέσα σε μια νέα πραγματικότητα.

Όταν όμως κάτι δικό σου πεθαίνει, πάντα παίρνει μαζί του και κάτι από σένα. Και η Ιφιγένεια που άφησε πίσω του, άθελά της, τα είχε πάρει σχεδόν όλα και καθημερινά χανόταν κι αυτή μαζί του.

Γιορτή όμως είναι η ζωή και άσβεστη φλόγα, που δυναμώνει με αλήθεια και φως και, μέσα στα αδιέξοδά της, πάντα βρίσκει δρόμους διαφυγής, μόνο αυτή ξέρει πού σε πάει. Η καινούρια ζωή στην Αθήνα, που κάποια στιγμή θ’ ανακατέψει το παρόν με το παρελθόν, στο τέλος τι θα φέρει;

Τον χαμό και των δυο ή την τελική λύτρωση;