«Ντοπαμίνη» του Κωνσταντίνο Τσάβαλου

Είναι ένας κυνικός και απαθής τριαντάρης που εργάζεται ως δημοσιογράφος στην Αθήνα της δεκαετίας του ’00.

Απεχθάνεται τους πάντες και τα πάντα, πρωτίστως τη δουλειά του, τους συναδέλφους του και, γενικά, οποιονδήποτε συναντάει στον δρόμο του - με απειρο-ελάχιστες εξαιρέσεις.

Σε αυτό το σχεδόν δεκαετές ταξίδι του μέσα στην αθηναϊκή ημέρα και κυρίως την αθηναϊκή νύχτα, θα προσπαθήσει απεγνωσμένα να συμφιλιωθεί με το τέρας της απότομης ενηλικίωσης, με μόνο του σύμμαχο τον καλύτερό του φίλο, παρέα με αλκοόλ και τόνους κοκαΐνης.

Όταν όμως μια σειρά από άσχετα μεταξύ τους γεγονότα και συμβάντα καταστρέφουν ολοσχερώς τη φούσκα μέσα στην οποία ζει, τότε του απομένει μόνο ένα πράγμα.

Να πάρει την αμείλικτη εκδίκησή του από τον απατεώνα εργοδότη του, τους φορτικούς γονείς του και την κυκλοθυμική σύντροφό του.

Κυρίως όμως να πάρει, έστω και καθυστερημένα, τη ρεβάνς από τον ίδιο του τον εαυτό.

Μια σκοτεινή, βίαιη, σατιρική, αστεία και άκρως διασκεδαστική αποτύπωση της προ και μετά Ολυμπιακής Ελλάδας, ιδωμένης μέσα από ένα ζευγάρι μάτια πρησμένα από τα ναρκωτικά, τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια.